ANLAMADIM
Ben….
Ben
bir gecede toprağa gömdüm,
bütün
sevdiklerimi,
Elini,
yüzünü, gözlerini,
Bakışlarını
gömdüm yüreğime,
Güneşi,
ayı, bütün mavilikleri…
Gençliğimin
karanlığına gömdüm Ayşe’m
Uyandığım
her günü,
Aldığım
her nefesi,
Yalnız
başlayan her gecemi,
Yok
bildim gözlerinde.
Öfkem
geçti de,
Kırgınlığım
geçmiyor be Ayşe’m,
Kırgınlığım
geçmiyor.
Ayrılık
nasıl bir hâldir anlamadım,
Kar
yağarken saçlarıma yanıyor,
Güneş
kavururken tenimi donuyorum.
Yokluğunla
dost oluyor,
Varlığınla
kahroluyorum.
Ne
seninle…
Aaah,
ah ne de sensiz olmuyor,
Olmuyor
be Ayşe’m, olmuyor.
Maaşım,
kariyerim işim,
Arabam,
evim, eşim,
Dağlarım,
sahillerim,
Komşularım,
dostlarım,
Bütün
sevdiklerim,
Doldurmuyor
boşluğunu Ayşe’m, doldurmuyor.
Nasıl
bir hâldir yürek yangını bilemedim,
Düğünde
ağlıyor,
Cenazede
gülüyorum,
“Deli”
diyorlar bana Ayşe’m,
“Deli”
diyorlar.
“Kavuşursun”
Dediler, kavuşamadım,
“Unutursun”
Dediler, unutamadım,
“Alışırsın”
Dediler, alışamadım,
Bu
nasıl derttir,
Bu
nasıl sevdadır Ayşe’m
Anlamadım,
anlayamadım. 19/10/2019
ASLAN YILMAZ
DÜZCE/CUMAYERİ