Mavi badanalý köþkün, sarý benizli panjurlarý ve pejmürde takvimin son yapraðýna az kala, bir baþýmýza kalmýþlýðýn da ahvali þiirler ve kabýndan taþan Aralýk.

Miskin bir gözyaþý içimi kundaklayan ve nice yeis yüklü saðanak.

Ýki arada bir derede kurþuni gökyüzü ve bir çalýmla nüksediyor yorgun kelam; azýða aldýðým kadarýyla atýðý olmak fabrika düþlerin ve çelimsiz bir minvalde gök viyaklýyor niceliði olmayan bir fabrika ayarý lazým görmeyi unuttuðum düþlere.

Saðýmda yas saklý.

Solumda yeis.

Ýnce uçlu seyyah kalem ve d/okunulmazlýðým ve iþte þimdi çalýyorum çýrpýyorum mazinin bereketini ana serpiþtiriyorum ve tüy sýklet kuþlara verip veriþtiriyorum.

Vecizeler gözden düþen.

Sevgim göze gelen.

Sözcükler kalibresi muðlak bir düþ gücünde peyda oluyor ve isli yüreðimi üfleye püfleye yarýnlara taþýyorum.

Azýmsanan varlýðýma müteþekkirim yoksa acýsýz geçmeyen günümde huzur bulmayacaktým ve karaborsaya düþen yýlbaþý aðaçlarýnýn kökünü kurutacaktým.

Sefil bir tebessüm, ýslak göðün mermer yaþ baþlýðý belli ki yaþýn kemale ermiþliði ile iþtigal þunca sönmeyi bekleyen mum ne de olsa doðum günü pastam çoktan eridi ne de olsa yaz çocuðuyum ve yas’a dönük yüzü mevsimin ve iri bir panda yavrusu belliyorum kalemin minvalini ve haþmetli rahmeti içime ç/ekiyorum densizliðime kýlýf filan da geçirmiyorum hani sanrýlý bir dem içimdeki bezgin kuþ belki bezgin Bekir lakaplý bir misyon üstleniyorum sözcüklerle körebe oynadýðým bu anlamda dokunduðum yürekler…

Durduk yer yazmýyorum.

Durduk yere kazmýyorum mezarýmý.

Ýhbar ettiðim koca ömrün sancýlý iç dökümü ve her köþe baþýnda içimden taþan denizde kalmýþ filika ve düþ mahkûmu olmanýn verdiði hýrpani boyutsuzluðumla çeki düzen veriyorum göðün sancaðýna ve al bayraðýma doyamýyorum.

Hangi ara boðuldum da kýyýya vurdu dalgalar beni?

Hangi sefil beyit idi yüreðin sunumu bir þiir olmanýn verdiði hüsran ile mutluluðu eþleþtirdiðim?

Dibi gelen hangi boyalý saçta ben bir beyaz tele denk düþüyorsam ve iskeleti olmayan ruh kaçkýný bir gölgede kayýtlý iken yüreðimin sicili…

Ve þimdi yontuyorum aðacý ve seriyorum niyazýmý sarmaladýðým kadar yüreðimi hidayete uzanýyor yolum.

Bir geçkin mevsim ki…

Geç kalmýþlýðýmla içli dýþlý.

Aþka hükmeden kalem ve kaleme hükmeden aþk:

Ah, lafügüzaf bir ihtimal beni benden uzak kýlan ve derdest benliðimin kýyýmýnda ben ihtimallerle büyüyorum ve büyütüyorum da acýlarýmý hele ki son piþmanlýðýn fayda etmediði bir teyakkuz ile tünüyorum yorgun ve kuru çýnar aðacýna.

Patavatsýz þiirlerin periþan hecelerinde payidar kýlýnmakla iþtigal sanýrým rahmi evrenin bayaðý kurudu ve sevgisizliðin kör ettiði gözlere bakýyorum da… gözlerini kaçýrýyor kuþlar ve kanatlarý yorgun ve de kýrýk…

Þatafatlý bir yalnýzlýðýn…

Sancýlý mavinin de tekdüze sesi.

Sanrýlý bir yokuþ ve cebime tüneyen baykuþ ve bayan kuþ.

Ýzahý yok madem itiraf etme gayretlerim suya düþüyor ve arkama serptiðim çakýl taþlarýndan fýþkýrýyor filizler belki de göðün temennisi bir bulutum ben içine yaðan içinden taþan ve her þeyi yüzüne gözüne bulaþtýran.

Baðýþlayýcý Rabbim.

Azat etmekse acýlarý benliðime bir büyük beden gelen ve kalp gözümle sarmalýyorum her birini açýða alýndýðým aþikâr aþka düþüp de yolum, yolunda gitmeyen her þey elbette bahtiyar kýlýyor martýlarý ve kapýyý aralýyorum son bir hamle ile bozguna uðratýyorum kapý arkasýndakileri ve ýsmarladýðým filika sonunda adresime geliyor oysaki ben bu yüreðin kaptanýyým batsa bile terk etmediðim sefil yüreðim ve sevdiklerim.

Tüm mizansende kayýtlý tek þýk ve tek gerçek:

Hayatýn limanýnda demir almýþ tahayyül gücümle düþlerimin pervanesine takýlýp da kalp gözüm, istikrarla seviyorum ve çatýyorum kaþlarýmý hani olur da bir tebessüm daha armaðan eder bana Ebabil kuþlarý ve esefle kýnandýðým yollarda kalan mevsime son ikazýmý veriyorum: aslýna dön sevgili Aralýk ki yeni yýlýn bahçesinde devinsin kar taneleri ve masumiyetine ihanet etmesin sancýlý insanlýk en azýndan kalan masumiyet artýk kirlenmeye yüz tutmasýn ve yüz bulduðumuz kadar kaderden yüzümüzün de akýyla çýkalým eskimiþ yýldan…