İnsanı Sevmek İçin Yola Çıktık İnsana Varmak İçin Yoldayız.
Gittiğimiz
zaman yolunda dönüşü olmasa da ben yolların taşlarının arasına, mısralarımı
bırakarak ilerliyorum, dönüş yönü olursa geri dönerken yolumu bulmak, dönüşü
olmazsa da benden bir hatıra bir şeyler karalarken birkaç mısralarım dan
hatıralar bırakıyorum. Bu fark edilmek için değil, fark edemediklerimizi ben
fark edemediğim gibi, bizim kuşaklarda fark edemedi, bari arkadan gelenler fark
etsin diyerek karşılıksız bir birlerini sevsinler diyerek, notları mısralarımla
bırakıyorum. Mekânı aşkla sevgi ile dolduramadık diye mısralarla doldurmanın
telaşındayım. Bu nedenle, adımlarım yavaş yürüyorum, herkesler en önde yol
alırken ben yavaş yavaş yol alıyorum.
Yatayda gitsem(Siz yavaş yürüme olarak
algılayın) düzlemde düz yolda koşsam da, önümde arkamda bir şehir var, birisini
terk ederken arkamda bir şeyler bırakmak, diğer şehire yaklaşırken, arkamda döktüğüm
mısraları toplayarak gidenler, benden önce gittiler ise dua ile bekleyenler
karşılasın diyedir. Ben duamla mısraları yollara ektim, Rabbim bizleri dualarımızla
birlikte buluştursun. Üzerimize sinen gönüllerimizde ki aşkın şiir kokusuyla
buluştursun Rabbim. Âmin.
Yaşamın garipliğini hissederken, şimdi
arkamızda bıraktığımız dualarla şiirlerin mısralarının gülümsemesiyle yalnızlığımız
son bulacak, mesafeler kapanacak yok olacak biliyorum. Bütün imkânlarımız yok olsa
da, Rabbimiz var, bize yazdırdığı mısralar dolu şiirlerimizdeki gülümsemeler
var, bundan ala imkân mı olur? Varsın garipliğimizi kimseler hissetmesin,
hisseden bilen Rabbimiz var.Mücadele ederken kaybettiklerimiz bizi üzse de, hayatın
tozlu yollarında toz duman içinde kalsak da, yeni rüzgârlar bu tozları alırken
üzerimizde, bizi ak pak yapacaktır çünkü insanı sevmek için yola çıktık, insana
varmak için yoldayız, vesselam. Selamlarımla.
Mehmet Aluç