‘’Þimdi bildim, sevmek kendini geri çekmenmiþ yeri geldiðinde… Sevdiklerin naz makamýnda iken, senin niyaz makamýnda bulunmanmýþ yaþamak bazen. Dokunduðunda yanacaðýný bildiðin o tülden kanatlarý-dilediðince uçabilsin diye, havaya salmanmýþ.’’

(Alýntý)

Sözcük ýrkýnda neye tekabül ettiðimi bilmeden salýnýyorum; havanýn kokusunda genzimi yakan bir þeyler var aslýnda ve ben bunu daha yeni fark ettim. Öncemin sarmalýnda artýk vakýfým da sonrasýzlýðýma belli ki kayýp bir nükteyim ben: aþkýn þafaðýnda tastamam içime çekildiðim ve içime çektiðim hiçliðimle muhalif olduðum nice buhran nice yoksunluk ve…

Sözcükleri damýtýyorum iþte.

Sakil ve sefil ruhuma da iþveli bir çalkantý musallat oluyor elbette yalnýzlýðýn da bekasý iken ölüm…

Yer gök ölüm kokuyor, azizim.

Yer gök sensizlik ve sessizlik kokuyor, azizim.

Latife yaptýðým mevsimi yeni gömdüm ve görünen o ki; bahþedilen bu ölü iklim de benle beraber nice insaný gömecek elbet þiirlerime de dokunmadan kanlý eli iblisin ben sadece masumane varlýðým ve kalemimle üç beþ huzurlu saat yaþayabilmek umuduyla sarýlmýþken kâðýtla kaleme elbette aþkýn nüktedan coþkusunda sefil tanrýyý oynayan metruk gölgelere de asla itibar etmiyorum bu yüzden kendi gölgemle bile kavgalý dýþlýyorum tüm gölgeleri týpký evrenin akan çatýsýnda kýrýlmýþ bir kiremit gibi içim acýrken…

Varlýðýn da hicvine tanýk hani kelimeler ve genetik yatkýnlýðýmla daha da mutsuzum günbegün çoðalan acýlarým ve hýçkýrýklarýmý da sessizce yastýða iþliyorum ve iþliyorum satýrlara ölümsüz addedilen bir coþkuyla ve de bilincinde iken ölümlü bir canlý olduðumun.

Kapýnýn arkasýndan laf dinliyor insanlar yetmedi…

Duvarlar da kâðýt gibi incecik ve þeffaf: al iþte az evvelki acým yine ulaþtý haris gölgelere ve eþlik eden kahkahalar.

H/içim ezelden nasýl da ezik nasýl da metruk bir yapýda.

Gerçi gün yüzü görmeyi beceremediðim bir sunumu iken kaderin, her geceye eriþtiðimde kendimi dünyanýn en bahtiyar insaný hissediyorum.

Cellat da iþ baþýnda ve aralýksýz kelle koparýyor.

Sonra da uzmanlar bas bas baðýrýyor kelle paça çorbasý için diye.

Yetmiyor þimdi de herkesin birbirinden en az bir metre uzak olmasýný salýk veriyorlar ki kibirsiz ve saf varlýðýmla ben her ne kadar kindar nefislerin millerce uzaðýnda olsam bile onlar illa ki gelip de buluyorlar beni ve burun farkýyla da ataða geçiyorlar.

Yýkýlmýþ þehrin kayýp lalesiyim ve lale devri yalnýzlýðýmla konuyorum da yedi tepeli þehrin içinde ukde kalmýþ her köþe baþýna.

Aymazlýðý yüreðin ve sarkýt imlerin de patavatsýzlýðý ve düþünce gücüme hükmeden sefil duygularýmla çoðaldýðýma da vakýfým her kalemi elime aldýðýmda bil ki rest çekiyorum önceki hayatýma ve sonramla iliþkin de bir beyaným yok hani.

Dünya hücum altýnda.

Dünya teyakkuzda.

Herkes evine kapanmýþ.

Laneti doðuran iblis benzeri münafýklar ise þehri arþýnlýyorlar ve hala birbirlerine dokunup da temas halindeler.

Uzaðýnda kalmak adýna karambolün.

Mevtasý iken duygularýmýn.

Mevsim dahi rencide edilmiþken ve kuþpalazý bir aykýrýlýk, adý deðiþken hastalýklar aslýnda kimse de kabul etmiyor baþ sorumlunun kendisi olduðunu.

Kuyruk acýsý olan kimse kuyruklarda ve depoluyorlar evlerine ne var ne yok.

Marketlerin raflarý bomboþ týpký boþ ruhlarýn asla dolmayacaðý gerçeði ile ve insanlar sanýyorlar ki her stok yaptýklarý ile dünyaya kazýk kakacaklar.

Cinsiyeti olmayan insanlar da sürü halinde artýk þehrin ve de semtin huyundan suyundan mý nedir; üreyen bu üçüncü cins zaten dünyanýn baþýna gelen felaketlerden sadece bir tanesi.

Gölgesinden korkan insanlar kolaylýkla rencide edebilmekte de hele ki rast geldikleri sessiz ve kendi halinde bir insanken bir de yaðdýrdýklarý öfke, iftira ve küfür bazýnda nice taciz.

Kökeni nereye dayanýyorsa bu izdihamýn.

Kolluk güçleri iþ baþýnda ve tüm saðlýk personeli sanýrým melekler de istifa dilekçesini yazdý ve sundular Tanrýya artýk o dilekçe beklemede mi yoksa yeniden iþ baþý yapacaklar mý, bilinmez ama ve de insanlýk çokça geç kalmýþlýðýný telafi etmek adýna sürekli günahlarýndan arýnmak adýna daha az kinayeli konuþuyorlar sanki yine de nefsinden ve lanetinden ödün vermeyenler de var.

Sahi, biz ne ara bu kadar kirlendik, demenin de manifestosu iken bu son yakarýþ ve de adý; öðrenilmiþ çaresizlik ve iz düþen her acý geride acýya dayanýklý insanlar býrakýrken yolun bitiminde ve insanlar düþmüþken kendi derdine daha günler evvel þehit verdiðimiz onca Mehmetçiðin adý bile fazlaca anýlmýyor.

Balýk hafýzalý beyinlerimizle ve balýk kýlçýðý iken vücudumuzdaki iskelet menfaat peþinde güttüðümüz nice kötülüðü de çoktan sindirmiþken þimdilerde sadece ölümün yakýn durduðunu görüp de haris ruhlarýmýza çentik atmaya baþlýyoruz.

Kimin günahýna girdiysek artýk.

Ya da kimin ahýný almýþken.

Genelleme yapsam da buna dâhil olmadýðýmý hissediyorum çünkü kötülük peþinde deðil de hayatýn þifresi peþinde koþmuþken üstüne üstük bir ömür de tüm derdim kendimle iken aþkýn na’þýna yakýþýr bir özlemle içime bakýyorum ve içime düþen boþluðun asla paralel bir evren olduðuna da vakýf olmanýn verdiði hayretle hala direncimi koruyorum ve bol bol C vitamini alýyorum.

Sanrýlar eþiðinde bir teyakkuz.

Aþkýn latifesi iken çaresizlik.

Sevmenin de garantisi iken benliðime sirayet eden o dokunuþ.

Azalan imgeler çoðalan vukuat.

Sözcükler bariz yüreðimin de türevi iken…

Tükenmeye dair lakin tüketmekten yana da deðilken.

Tam da baharýn coþkusuna nail olacaktým ki yine de ölüm fazla kötü gelmiyor kulaða en azýndan sýramý savýp teslim olacaðým düþüncesiyle kadere, açlýðýmý da yok saydýðým koca ömrü düþündüm mü stok yapan haris ruhlara sadece acýyan gözlerle bakýyorum týpký onlarýn mütemadiyen takýndýklarý tek davranýþ biçimi iken dýþlamak ve kendilerini tepeye oturtmak.

Oysaki gözlerim göðün sandalýnda salýnan güzelliklere dikili iken ve bir ömür Rabbime sadýk ve vakýf bir arayýþla evrendeki her detayý yine Ýlahi Gücün mucizesi olarak bellemiþken.

Ýþkence maðduru hangi yüreklerse güzergâhýmda kesiþen rotamla…

Sevmekten yana da derdi olmayan bir yaralý kuþ olmanýn da ötesinde sadece didiklediðim ve gagaladýðým kendi benliðim iken…

Ben-merkezci ütopyalarda uçuþan kara tüylere de aldýrýþ etmeden salýndýðým maneviyat bulutlarýnda illa ki randýman aldýðým sevgimden yana da bonkörken…

Tam da kendimi sevmeye karar vermiþken.

Ýklimin tevazu yüklü girizgâhýnda ben de kendimi baharda açacak bir çiçek bellemiþken…

Gitmenin, terk etmenin vakti ya da deðil üstelik bu düþünce herkes için geçerliyken tek yakarýþým artýk tüm insanlýk adýna yeter ki son bir þans daha versin Yaratan ve yarým kalan iþlerimizi de tamamlayalým insanlýk olarak elbette yarýda kalan iþlerimizin hangisi nefsin mahsulü ise asla da devamýný getirmeyelim.

Devamý da olmalý bu hikâyenin aslýnda herkesin hikâyesi ortak bir noktada buluþurken…

Azýmsanmayacak bir korku hele ki masum insanlarýn tek günahý suçu yokken insanlýk için de çok aðýr bir darbe elbette herkes ikinci bir þansý hak ederken…

Asla da unutmayýn eðer ki kaldýðýmýz yerden devam etmemize izin verirse yüce Mevla:

Ölmek için elbette çok erken; sevmek içinse asla geç deðil ve de irademizi güçlendirip daha güzel bir dünyayý hak ederken tüm insanlýk…