Sözcükleri yuvarlamanýn ses tonu belki de kaybolan bir kýpýrtý sözcüklerle duygularýn eþleþtiði ve iþte baþladý hasat zamaný.

Aþký ihya eden bir d/okunuþun da muadili elbette sözcüklerin saklandýðý zarftan fýrlayan posta pullarý gibi ve yeisler saklý sandýðýn dibinde belki de ötenazi yapýlmýþ bir þiirin helvasýný yiyeceðiz az sonra.

Yansýmasý duygularýn.

Kebir defterinde de yansýmasý muhtemel yoksa yadsýdýðýmýz bir sessizlik mi ve iþte düþ gücümüze kurban veriyoruz þiirleri.

Bir ritüelse sevmek.

Aryalarý soluduðumuz gecenin solan zambaklarý ile tütsüler yaktýðýmýz ne çok da rol model: kýr atýn yelesinde uçuþan rüzgâr ve her nöbette savrulduðumuz kadar da savsakladýðýmýz öznel bir yakarýþ belki de.

Bir muhabbet kurma telaþýnda filan da deðil hani þair: aslýnda þiir olmaya delalet ön görülen ne ise sessiz varlýðýn tükendiðine dair bir önsezi ve palavra tüm söylemler aleyhinde nükseden yalnýzlýðýn.

Az evvel dindi dalgalar öncesi de var öncüsü de.

Sivri dilli olabilir zaman; akrebin sinsice soktuðu ve kuyruðunun peþinde giden o zaman dilimi.

Hýçkýrýklarýmýz asla üstün körü deðil ve yasýn muadiline dair bir inanýþ bizimki elbet mutluluða kýlýf biçtiðimiz sözcüklerle yasadýðýmýz ve yaþattýðýmýz bir nehir yataðý iþte ne zamanki yenik düþelim uykuya kýrpmaya dahi gücümüz yok iken göz kapaklarýmýzýn dolaylarýnda uçuþan kýrpýk yýldýzlarý batan da en derine.

Sarý tebessümler uçuþuyor.

Sehven ölüyüz.

Sevdalý bir mizansen asýlý kaldýðýmýz ve inkârý aþkýn elbet taraf tutan sözcükler aþka sevdalý bir þiiri mi armaðan edeceðiz can kýrýklarýna ve kýrmadan dökmeden sevmenin de yollarýný ararken.

Ýþte es verdi gece.

Sahi kaça kurduk þiiri?

Kaçýn kurasý mýydý imgeler ve iþte kalem de çattý kaþlarýný oysaki gözlerinde nem vardý öncesinde sonrasý ise aþkýn zaferi ne de olsa sevdalý dizeleri sunduk bir bir…

Þiirden medet umduk da þair olduðumu kim söyledi ve iþte hýçkýrýyor zaman: sessizliði mimleyen bir sarýlýþ oysaki azat etmiþtim ben çoktan.

Göz ucuyla iliþiyorum da hayata ve dokunmak deðil dokumak istiyorum ilmek ilmek ve renklendirmek ne de olsa renklerin ruhuna yatkýn benim mizacým ve hala hangi renk olduðumu çözemediðim.

Sabaha pembe bir ihbarla baþlýyorum.

Pembeleþen yanaklarýma çiy taneleri filan da iliþmiyor hani: ne de olsa þehir merkezinde yalnýzlýðýn asma katýnda rest çekiyorum duvarlara belki de duvarlardýr resmimi çeken ve duvarýn diðer tarafýnda mütemadiyen laf dinleyen komþular.

Ne külü…

Kul olmanýn rahmetine bile nail deðil hiç biri yine de saygýda kusur etmiyorum ama komþuluk hakkýmý da helal etmiyorum ve iþte duvarlar zangýr zangýr titriyor.

Tam da korona’ya alýþmýþken þimdi sýrasý mýydý depremin?

Evde kalmak farazi bir kaygý filan da deðilken deprem korkusuyla sokaklara mý döküleceðiz iyi de sosyal mesafeyi bir türlü koruyamazken üstelik sosyal seviyesizlik ve sevgisizlikte açýk ara önde giderken hangi semt sakinine sormalý ki?

Sözcüklerin dumaný üstünde az evvel aykýrý bir güneþi karanlýða gömdüm ve kendimi de soyutladým hayattan sözüm ona bir ömür güme gitmiþliðime raðbet yokken þimdi mi raðbet göreceðim?

Tavaf etmem gereken çokça duygu var içimdeki kabristanda ve topraðý ýslak bir o kadar nemli üstelik yaþlarýmla deðil sevgimle suladým ben ölü geçmiþimi: an da dün olmaya meyyal ve de dünden razý bir de geleceðe mi kulp takacaðým?

Renkler, diyordum.

Ve iþte karardým öncesinde de kara mýydým sahi ne de olsa ne kahve içerdim çocukluðumda Arap olacaðýma dair inandýrýlmýþken ne de karanlýðýn tuzaðýna düþtüm: madem þimdi ise bir lanet ortalarda dolaþan ve insanlara musallat olan yoksa tam tersi mi? Siyahtan öte bir yol varsa tam zamaný mavi bir gökyüzü çizmenin…

Hangi ara çaðýrdýk ki ölümü oysaki bol bol gýybet yapýyorduk zaten ölü etiydi sofradan eksik olmayan þimdi de kanlý canlý, ölüme adayýz hayatýn ana kýtasýnda bir adaya düþen üç beþ yabancýyý da dâhil ettik mi kim þanslý kim düþtü tuzaða?

Refüze edildiðimi de ihbar ettim mi gözüm açýk gitmem yine de bir yolu olmalý hayatta kalmanýn hele ki denk geldiðim o þiir demiyor mu hayatýn müptelasý olduðunu ve iþte baþladý yine o sallantý lakin içimdeki depremden kimse haberdar deðil ve ben bu artçýlarla nasýl baþa çýkardým kalemi de suçuma ortak etmeseydim yine de suç olduðuna asla emin olamadým düþ gücüme sirayet eden umut teknesi ile yol almaksa kimine göre suç addedilen.

Eðer ki küllerimden doðacaksam yeniden umut etmenin tam zamaný üstelik baþkalarý yerine de göze aldýðým her reddediliþi içime gömerken…