Gül yüzünü, gülüþünü düþlerimde gördüðüm yar,

Kumral ipek saçlarýný hayal edip ördüðüm yar;

Hasret yükü hýçkýrýklar, boðazýmda düðüm düðüm,

Yaþadýðým açmazlarým, çözülemez kör düðüm yar.

Ne hayatýn ne mematýn, ne varlýðýn ne de hiçin,

Ne gecenin ne gündüzün, farký yoktur benim için,

Sebebini bildiðimden soramadan neden, niçin?

Sol yanýmda derin yara, kanar durur için, için.

Her nefeste ciðerimde amansýzca yanan korsun,

Ne ararsýn ne sorarsýn, beni boynu bükük korsun;

Candan öte cananýmsýn, gönülgahýn sultanýsýn,

Sevdan ile divaneyim, bunu sen de görüyorsun.

Ben ki aþka inanmazdým, Leyla Mecnun masal derdim,

Nasýl oldu anlamadan, yasak baðdan bir gül derdim,

Kapýlmýþým bir girdaba, murat abes, vuslat muhal,

Eðer Lokman olmaz isen, asla deva bulmaz derdim.