Diþi bir düþün ölüm takvimi, akneli geçmiþin izahý var ya da yok: yýkýlasý tabular, dürtü odaklý izlenimler, b/eþikte saklý g/izi dünün ve muþtalanmýþ bir gök gürültüsü.

Ýri parantezle kondurmak adýna iddiada bulunuyorum þiir hazretlerine ve tüm noktalama iþaretlerini bir solukta yok sayýyorum öyle ya menkýbelerde uçuþan çocuk yaným izini sürdüðüm güleç dünüm, yarýn mizaçlý düþlerimi çoktan uçurdum uçurumun eþiðinde kahkahalarla gülen iblisi kale almadan bir yitimde uçup gidiverdi hayallerim ve tüm artý parantezleri eksi hanesinde saldým boþluða.

Ölümün kýyýsýndayým.

Aþkýn bataðý.

Ömrün geçirdiði bilmem kaçýncý atak.

Elzem olan hiçbir yaným yok ne de olsa varlýðýma dair tek kanýt yok.

Sokak lambasý o kadar kirli ki bu yüzden pervanelerin tavaf edeceði bir aydýnlýk da yok ve ýrký olmayan acýlarýmý çaktým duvara ve üzerlerine lenduha çerçeveler astým içleri kanlý dýþlarý kirli olumsuzluðumun da düþmediði hiçbir çukur yok çünkü olumlu seyreden ömrün yok saydýðý bir ölümlüyüm hatta törpülüyorum kelimeyi çünkü ben bir ölü düþüm kendine hayrý olmayan karanlýðýn muadili hýçkýrýk dolu bir tanrýça.

Suretlerin haddi hesabý yok düþ çukurlarýnda can çekiþen hoyrat bedenler ruhlarý Araf’ta; düþünceleri askýda aslýnda her bir cehennem yolcusu ve çaldýklarý cennet bahçeme ihanet edip tüm çiçekleri de kökünden yolup ihbar ettim içimdeki isyaný.

Doyumsuz kýtalar var.

Dumura uðrayan þiirlerim var ve de.

Þair mizacým aslýnda ölü mevsimin zil çalan eteklerinde tefe konduðumun da garantisidir.

Soluksuz sevdiðim bir ömür.

Karþýlýðý olmayan bir selamýn titrinde saklý nice karþýlýksýz duygu belki de bana duyulan nefretin yansýmasý sadece ilgisiz ve kayýtsýz geçtiðim yollardýr.

Aþkýn külüstür sayacýnda takýlý bir rakamým sadece sýfýra denk düþen ve yuvarlana yuvarlana kendini kocaman bir balonun içinde hapsolmuþ bulmanýn da sonucudur yazmakla yaþamanýn da ilintisi yokmuþ meðer ve yazdýðým kadar yaþama dürtüme sahip çýkarken yaþadýðým kadar mutluluk dilendiðim evrenin kör noktasýnda gidip gelen sefil bir ipek böceðiyim.

Kelebek olma þansýmý çoktan yitirdim.

Kozam zaten infilak etti edeli sahiplenilmeyi bekleyen hiçbir hissiyatým da yok.

Martaval saðanaðýnda konduðum hangi söylemde ses bulur ki içimdeki boþluk ve hissizlik kurbaný insanlýðýn çanak açtýðý buhranlar ve mevsimin ayný yerde saydýðý en uzun gece olma hakkýmý kullanýyorum týpký geceleyen bir kuþun kanatlarýnda dolunayýn tanýklýðý ile gün ýþýðýný ihlal etmenin de en gerçekçi yoludur hani kalemin ancak karanlýkta yol bulduðu ve yol aldýðý ve insanlýðýn genelde gün içerisinde yoldan çýktýðý.

Kurþun aðýrlýðýnda yüreðim: ihbar edeceðim yeni bir duygum da yok sadece kalýntýlarý kazýyýp da çalýnan hayallerimden ördüðüm maðaram ve tentesi ise bir alýntý mezarlýðý ve tüm ölü yazarlarla hasbýhal etmenin neticesidir kendime dokunma isteðimi reddettiðim ve tüm d/okunulmazlýðýmla set çektim dokunaklý olan ne varsa ve edimlerde saklý tuttuðum ruhumla iyi geçinemediðimden dolayý teslim etmeyi bekliyorum en kýsa zamanda belki de bedenim dar gelirken acýlarýma katýksýz sevmenin yaþattýðý o melun hiçlik duygusu ile sevilmek gibi bir kýstasý da sunmadýðým kâinatta görünen o ki ifþa edeceðim daha çok þey var.

Ýmha etmem gereken nice ket vurmuþ duygu misal ve alt belleðimde haddinden fazla yer kaplayan bu yüzden bilincimdeki izdihamla da örtüþmeyen bu farkýndalýk ile kýyýma uðramanýn verdiði sersemlik ile kýyama durmaktan da acizim son zamanlarda.

Bir yangýn ihbarýna gelen ambulans.

Bir ölüyü sevk etmek adýna gönderilmiþ polis otosu.

Hýrsýzýn parmak izine yetiþmeye çalýþan bir itfaiye eri.

Her þey arapsaçý.

Her þey hazan mahsulü oysaki yazýn sefasýný sürüyor insanlýk üstelik korkularýný evcilleþtirmiþ geçiþtiriyorlar da son zamanlarýn yaygýn ölüm fobisini belli ki bir virüs deðil onlarý korkutan sadece hesabýný vermek istemedikleri günahlarýnýn yüzlerine vurulmasýndan asla haz etmedikleri ve iþte dolunayda þekil deðiþtirdi hem bedenim hem ruhum ve damarlarýmdaki kaný pompalayan kalemimle ettiðim kavgada ben yenik düþtüm.

Ölüm kadar tanýdýk.

Aþk gibi anýlmasý kolay ve yaþanmasý da imkânsýz çoðu insana göre.

Ya, ben neye denk düþüyorum bu âlemde ve ellerimden kayýp giden ömrün yasýný tutmaktan da men ettim kendimi sadece sol yakamdaki düþleri sað yakamdaki acý gerçeklerle eþleþtirip…

Devamý yok inanýn ki týpký mutluluðun da önüne yýðýlan bariyerler gibi hiçbir þeyin sonu yok.

O yüzden günü de kalemi de üç noktayla geçiþtiriyorum týpký insanlarýn beni geçiþtirdikleri gibi…

Sevmekten yoruldum tam da sýra kendime gelmiþken…