Bir cinneti dillendirebilirim: dara düþtüðüm mevsimden firar edeceksem iþleyeceðim cürüm elbet gülümseyen çehreme de eþlik etmeli ara sýra hüzün ve peþini kovalamayým aþkýn, kendime dönük yüzünde ihlaslý kalbin dokusunda saklý tuttuðum dualar nezdinde hayatý parselleyen duygularla nasýl ki yüz göz ve iþte sevdalandýðým rüzgâra küskünlüðüm her sözcük avýna çýkýp da eremediðim son söz.

Yalnýzlýk…

Kiralýk köstüm tabir edilen

Yakamda papyon

Yüreðimde frak

Ezeli bir düþman addedilse de

Borçlu olduðum tek duygu belki de

Hüzün ertesi düþtüðüm yol

Kendimle karþýlaþmayý umduðum

Gün ve gece.

Çoðaldýðýma kani iken ve sökülen iplikler belki de kaybolan kaþým sahi neden ama neden gözümde üstünde saklýyorsam bir de düþ irisi gözlerimden düþen yaþý sahiplenip de paylaþmaya kýyamazken.

Yüreðimin bozuk fermuarý ve ýsrarla açýp kapadýðým elbet elimde kocaman bir büyüteç þifresini çözmek adýna derinden derine daldýðým en çok da kendime darýldýðým.

Sökün eden bir þeyler var ve birileri girip çýkýyor rüyalarýma her nedense kökünü koparamýyorum acýlarýn ve müsebbibi kimse asla hýrpalamýyorum da ve taþ üstünde taþ býrakmýyor rüzgar oysaki Nevbahar’ýn lezzeti ile dolup taþýyor yürek.

Taþkýn mecralar var ve top tüfek kuþanmýþ ve nihayetinde bu savurganlýða bir son verip arýnýyorlar gel gör ki yüzlerinde maskeler çoðaldýkça çoðalýyor gizem: öncesinden arda kalan yetmiyormuþ gibi þimdi de yüzler seçilmiyor ve tutulan nefesler.

Sancýlý kanadý þahikanýn belli ki ötenazi yapmýþ içindeki yolculuða ve deðil uçmak kanatlarý kýpýrdamýyor.

Belli ki yanýlgý yüklü Yaratan en çok ümidini kestiði insanlardan…

Tokuþan yalnýzlýk ve piþmanlýk.

Devasa damlalar d/üþüyor olmayan kaþýma denk düþen bir sürme gibi belki de kapýþtýðým gölgeme attýðým tekme ve her nasýlsa organlarýmýn yaþadýðý en yüksek þiddetli deprem elbette duygularýn itibarý ve ihbarý ve iþte gözlerimi ovuþturuyorum ve tutacaðým olmadan kavrayýveriyorum sapý ýsýnan çaydanlýðý.

Ýçindeki dem.

Yoksa densizliðin kurbaný mýdýr bunca yalnýzlýk ve geçiþ hakký tanýnmýyor madem duygularýma ve iþte özveride bulunup harflerin çatlak þapkalarýna kuþ konduruyorum ýsrarla üstelik.

Yâd ettiðim bir yemin gibi ertesinde tutamayýp çarpýldým.

Seke seke yürüdüðüm satýrlar ve yetmiyor…

Sakladýðým bilyelerim ve iþte sapaným da cebimde yoksa Uçurtma Avcýsýndaki Hasan’a mý özendim? Bir de hazana gel gör ki mevsimlerden Nevbahar.

Sökün eden iri dolu taneleri ve cama çarpýp içimdeki çerçeveyi parçalayan binlerce duygu ve damla.

Göðe bakýp da dona kaldýðým.

Yola çýkýp da yolda kaldýðým.

Kalan üç beþ sabi.

Mazlum yürekleri en çok sevdiðim ve hüznümü katýk ettiðim.

Ve iþte tünüyorum pencerenin kenarýna ve kuþ gibi çýrpýnýyor yüreðim.

Mevsimlerden ne ola ki?

Özlem duyduðum ve de öz veride bulunduðum.

Ýçimde seken kurþunlar bir o kadar kurþun aðýrlýðýnda özlemim lakin kime ya da neye?

Aþkýn yüzü suyu hürmetin cebimden dökülen nice nida elbet sessizliðin aðýrladýðý bir gönül sofrasý ve ben sessizce sever ve yazarken, akan yaþlarýn da ihbar ettiði bir yasa ne de olsa doðurgan hüznün mimlediði bir yasýn da muadili iken.

Yaþadýðým kadar ve de yasadýðým…

Kul köle olmaktansa dünyaya içimdeki çoban ve aþkýn asasý sözcükleri ruhumla güttüðüm ve adým adým yaklaþtýðým o bilinmez ki bilindik her þey ansýzýn hükmünü yitirmiþken…