Keder Çizgileri Anlýmýzda Gönlümüzde Derin Çizgiler Meydana Getirmeden Tebessümü Ekleyelim

Tebessümle yazmak için oturdum tabletimin baþýna,  kelimeleri özenle seçerek bir mana eklemenin peþindeyim, bir mana anlam peþinde olmazsak neden yazalým uykusuz gecelerde? Yeniden kendimizi fikrimiz yenileyerek farklý olaný bulmak yazmak okumak deðil midir amacýmýz?

Fazla dolaþmadan sözlerin kelimelerin arasýnda hayatýmýzý aydýnlatan ne varsa bulalým ortaya dökelim. Keder çizgileri anlýmýzda gönlümüzde derin çizgiler meydana getirmeden tebessümü ekleyelim ve bekleyelim sevelim, sevelim ki gülümseyelim, gülümseyelim ki gülleri ezmeyelim güzelleri üzmeyelim… Avuçlarýmýza çiçeklerin kokusunu serpelim çiçekler gibi kokalým bu þimdi size absürt yani saçma gelecek, denemeden saçma olduðunu nasýl bileceðiz ki? Gözlerimizi boþluða deðil hoþluða aþka gönüllere çevirelim, yoksa kalbimiz bize ait olmayacak hatta boþluk o kadar manasýzlýðý yükleyecek ki kaldýracak gücümüz olmayacak. Kalbim bende deðil sanki diyeceðiz. Bir yabancýyý bir bilinmezi bu bedende konuk ediyoruz diyeceðiz!

Ýsterseniz az daha ileriye gidelim, sevmeyelim boþ verelim þimdi yaptýðýmýz gibi…

Þiirler hiç yazmayalým.

Anlamsýzlýðý anlatmayalým.

Kapýlarý zaten açmadýðýmýz gibi açmayalým iyice kapatalým.

Severken sevmiþ gibi yapalým kandýralým.

Aslýnda yanan biziz bunu bilmeyelim hep yakalým.

Kaçalým…

Ne geçecek elimize ne kazanacaðýz kahýrdan baþka ahýrdan evde? Ara bakalým ne var o gülüþte?

Ben sevmeden yanayým. Kendi iyiliðim için bunu yapmalýyým, yoksa karþýmdaki gülemeyince bende gülemem bir söz söyleyemem, gel muhabbet et diyemem. Yýllardýr süren acýmasýz yalnýzlýkla dolu bu tutku bitmeli, sevgi bir þekilde yollara gönüllere ekilmeliydi. Sonra, ilk defa gözlerine bakabildim diyerek bakmalý, yoksa gözlerimizde gönlümüzde Martýlarýn can alýcý çýðlýklarý duyuluyor uzaklardan da, deðil en yakýndan içimizden. Gönül bak ne diyor beni ele güne sevgisizliðe mahkûm etme, az gülümse bir güzel söz söyle, duymak lazým derim, ben söyler geçerim okuyucuma gülümserim gülümset derim severim.

Ýlerisi günde bu satýrlarý okursan gülümsersen benden aldýðýný söyleme, zaten sende var ben sadece kapýsýný aç dedim, gerisi sana ait bir eylem, bana ait olsa da bu söylem.

Kime bu kadar ediyorsun inat, artýk at kurtul o kinden al bir murat, eðik olmasýn artýk surat kime? Neden nedensiz bu kadar ediyorsun sitem? Yýkarken düþünmedim az gülümsetem diye. Çýk gel ne olur apansýz derken o yâr, neden çýkýp gelmedin kendi keyfinle uðraþýrken zamaný daha gelmedi derken. Toprak neden böyle güzel kokar yaðmurdan sonra bilir misin, az sonra yeþerecek kokusuyla açacak meyve verecek, Rahmet olarak aþk olarak yaðan yaðmurla hayat bulacak. En güzel günler seninle ey insanlar diyecek sizde gönül var diyecek ki az veren maldan çok veren candan sizde verin sevgiyi karþýnýzdakine candan, oyalanma yarýna býrakma sakýn ola kaçma.

Kiþisel hayatý konu aldým yazmaya çalýþtým, zaten hep terk edilmeye deðer verilmemesine alýþtým, ama vazgeçmedim usanmadým ve kaçmadým Rabbimin yardýmýyla. Gerçek yaþamý anlatmam yaþarken içine bir anlam katmamýz içindi ve buda güzel bir seçimdi ne senindi ne benimdi insanlýðýn yarýnlarý içindi. Birinci kiþi aðzýndan, yanýlmalarý çok duydum anlama anlamsýzlýk katanlarý çok okudum, biraz öyküleyici anlatým kullanmaya çalýþtým günü gününe gönüllere yazýlmalarý anlattým, þimdi köþeme çekilerek siz okuyucularýma gerisini býrakarak çayýmý içerek izleyeceðim, yorumlarýnýzla az kendime neþeleneceðim eksiklerim varsa düzelteceðim, vesselam, selamlarýmla.

Mehmet Aluç