Bir Zamanlar Uykuyu Severdim Ben Göreceðim Rüyasý Ýçin.

Görülmüþ bir þey midir, yalnýzlýðýmýn içinde kaybolurken bir düþün içinde mutlu olmam! Kazanmalarým yetmedi kazandýklarýmýz gülümsetmedi yetmedi bitmedi sarýlan nedensizlik gitmedi asla gitmedi. Ben mi buyur etmiþtim nedensizliðin acýsýný sancýsýný hatýrlamýyorum ki! Gönlümün bana sunulan geniþ penceresinin önünde sanki hiç oturmadým, bana beni anlatan âlemi seyretmedim! Pencerenin önünde dünden kalan ki ölü kuþu gibimi oturdum bilinmez yarýnlarýn habercisi aþký da mý sezmedim gel bana demedim? Çaðýrdýklarým mýydý matem havasý ben mi söktüm gönlün ömrün nakýþlarýný ellerimle oysa o dikilenler sabýrla þimdi kýlýksýz kýlýksýz dolaþacaðým neyi anlatacaðým? 

Yazdýklarýyla söyledikleri birbirini tutmuyorsa ne Konuþacaðým? Bir tarafta deðilim demenin feryadý beyaz sayfada bir karalamadan öteye gitmeyecek hayatla sevgiyle ben içli dýþlý bir heceyle olmak aný doldurmanýn sevdasýndayken bu unutkanlýk nereden çýktý bilemedim sezemedim! Mevsimlerim sadece kýþ mý ve ölü olan yaz ayý gelerek doðmayan yeþermeyen. 

 Ýyice dinlenmek ve kendime gelmek istiyorum. Doðrular ve yanlýþlar her dönemde var olmuþtur ama doðrular gelince de yanlýþlar yok olmuþ. Bir zamanlar uykuyu severdim ben göreceðim rüyasý içindi þimdi gördüm galiba mütemadiyen yazýyorum. Oysa ün uyumadan düþ görmeden önce küçük bir rüzgârýn ve sessizliðin getirdiði bence bir anlamý olmayan yalnýzlýðý yaþýyordum. Bu yalnýzlýðýmýn karanlýðý altýnda, anlamsýz manasýz gölgeler büyüyor bir o kadar da beni yarýnlara taþýyacak umutlarým küçülüyordu. Çok þükür hepsi geçti yazma aþkýyla gönüllere varma aþkýyla…

Yollarým kývrým kývrým giderken anlamsýzlýða uçurumlara güller ektim yollara yolar vadim oldu, vadi de açan zambaklarla lalelerle güller kokan bir vadim oldu, içinde beraberce insanlarca gezdiðim. Ararsýn düþlerini dünyada ulaþamazsýn saklanýþtýr ayrý bir dünya olan rüyada, görmek için girersin uykuya o an yaþadýðýn hayat rüya olur, gördüðün rüya gerçek hayat ikisinin arasýndaki ince çizgidedir. Düþler saklanýr rüyalara uyumak gerekir uyanýk uykulara bir an uzaklarda karanlýkta rüyanda saklanmýþtýr yaklaþtýkça kaçar o an uykuya dalmadýðýn az önce gerçek olan, þimdi rüya olan hayatýn kapýsý rüzgârda þangýrtýsý ile gürültüyle kapanýr, sýçrarsýn kavuþamadýðýn düþüne sarýlýr kucaklar rüyanda çýkar yaþadýðýn dünyanýn içine çekersin, þimdi rüya gerçek dünya olarak kalmaz, düþlerini içinde çýkardýðým bir rüya olarak kalýr. Biraz karýþýk oldu anlatmakta biraz zor oldu! Hayatýn anlatabildikleri vara anlayana, hayat anlatýlaný anlayabilme sýnavýdýr, hayata gerçek dersin, uykuya dalýnca yalandýr, uykuya dalýnca rüya görünce gerçek bu dersin uyanýnca olur yalan, hayat anlatýr gerçek olan ölümdür, ölümden sonraki günündür, kazandýðýn ne gördüðündür nasýl yaþayarak öldüðündür. Ne güzel anlatmýþ þair.

“Ýçin hüzün daðýdýr insaný mahzun eder.

Bahar bahçesine dönmüþsün sevdiðim

Iþýk yalazýna durmuþ için dýþýn bugün

Hayranlýk içindeyim, hep seni izliyorum

Senin için terk eyledim sözü bugün

Gül içinde güler sevgilinin yüzü þimdi”

Bende bir þiirle devam edeyim.

“Genellikle akþamlarý türkü dinleriz dostumla”

Birbirimize yardým ederiz tatlý dilli yorumla

Aramam demem ben budur doðrusu benim doðrumla

Dostumda der ben yolcuyum seninle bu üstümdeki çulumla

Anlata bildiklerim benim anladýklarým ve sizin anlayacaklarýnýz kadardý anlatabildim mi bilemem, cevabý sizde bunu ben söyleyemem, selamlarýmla.

Mehmet Aluç