Bir düþün ihlalidir tedirginliðim ve gönül torbamda sayýsýz kalp iken kap kaça uðramýþ ve titizlikle yerleþtiriyorum her birini göðün yamalý yaralarýna ve itina ile yaþayýp ölüyorum da gün sonunda ve dünde ekili tüm vecizeler tomurcuklanýyor.

Bir kalýntý mý yoksa ruhum belki de kabir azabýna denk düþen seneler en çok gecenin mahiyetinde biçimlenen duygularým elbette hecelere denk düþen…

Yorgun masallarým var benim herkesten sakladýðým.

Ve yorgun masal kahramanlarým iken bana direktif veren ve itirazsýz kabullendiðim benden yazmam adýna ne isterlerken…

Ruhu çamurdan çýkmayan ölü sözcükler temizlemenin de mümkün olmadýðý.

Elbet ilgi alanýmda olmayan kötülük ve dengi ve kahýrlarýný taþýmam adýna taþlandýðým gecenin de düðmelerini ilikleyip saygý duruþuna geçtiði sanýrým asker torunu olmamýn da bir etkisi var ne zamanki asker adýmlarý ile ilerleyeyim ve telaþla inþa ettiðim binalar kiminin depreme dayanýklý olmadýðý ve ufacýk bir sarsýntý ile yok saydýðým sayfalarca yazý ve þiir.

Acýmasýzlýðýn doruðunda yaþamýþken bir ömür ve acýmadan kendimi cezalandýrdýðým belki de insanlarýn cezalarýndan bana yansýyan ve kalp gözümle göz göze gelmeyi erteleyen kimse.

Bir o kadar kanaviçelerin kol gezdiði ve usulca onlarý okþayýp örterken sýrma saçlarýnda kalemin bazen muzip bir kelam kendime güldüðüm ama sizlerin görmediði.

Ve öykündüðüm nice minval üstelik bire bir kendimle ilintili.

Bir rögar kapaðý az evvel yuvarlanan ve içine düþtüðüm bir boþluk cehennemin dünya þartlarýnda neye denk düþtüðünü bir þekilde öðrendiðim.

Sezilerimle yaþarken.

Sazýmý da çalarken.

Belki de fildiþi tuþlarýnda rahmeti piyanomun gezinen ellerim ve parmaklarýma kalemle vuran rahmetli piyano hocam: ah, hangi birini ansam da rahmetle hangi birine yeniden özlem mi duysam?

Çocukluðum ve de çorap söküðü gibi gelen sayýsýz baþarý ve dert ve ölümcül bir diyezde diyetini ödediðim elbet çocukluðumda hatta bir ömür tabi olduðum askeri disiplin ve münafýk gölgelerden çektiðim kâbuslarýma denk düþen binlerce detay oysaki ben deðil miyim resmin geneline denk düþen?

Ayrýntýlarda boðulduðum.

Ve yine ayrýntýlarda mutlandýðým ve defalarca doðduðum.

Eþrafým belki de isyanýn ta kendisi üstelik gözleri açýlmamýþ yetim mizaçlar.

Bir çocuksam kefilim de rüzgârýma.

Bir yetiþkinsem neye delalet bunca safiyet?

Bir romansam eðer sonunu nasýl tahmin edebilirim ki?

Rölantiye aldýðým bir mizacým varsa eðer elbet aralýksýz acý tüketmeli ve yazý türetmeliyim üstelik her fýrsatta sevdiðim her fýrsatta sadece kendime kýzýp da yüklendiðim.

Bir mezarlýk bekçisi olmayý elbet ben istemedim gelin görün ki etrafým ölülerden geçilmiyor bu yüzden ölmeyi reddediyorum ne zamanki kalemi almayým elime ben zaten o mezarlýðýn yegane sakini ve de ölüsüyüm.

Baþrolde olansa bunca öðreti ve deðer baþlýðýna sýðan sayýsýz detay hatta yere göðe sýðmayan bir o kadar ben de yere göðe sýðamýyorum oysaki kozamdaki mevcut g/örüntü asla bunu söylemiyor ve kalemle raks eden en çok gövdemsiz salýndýðým bir hayal dünyasý hani nerede ise uçsuz bucaksýz bir yolda nereye gittiðimi bilmeden attýðým o ilk adým ve ilk adým aslýnda aþýlan kýrk mil iken.

O kitap hala aklýmda hani: hangi kitap mý?

‘’Psiko sibernetik’’ isimli o kitap büyük ihtimalle psikolojiye olan ilgime vesile olan ve ardý arkasý eksilmeyen.

Hatta çok sevdiðim bir hocama da armaðan ettiðim ve kadýnýn sözleri hala kulaðýma küpe beynimde ise maðlup gelmiþ bir yenilgi.

Ne de olsa ikilem yüklü bir insaným ve tüm zýtlýklarla hemhal hala yükselemediðim bir eksen ve envanter defteri dünde kaybolmuþ ve hala girdi çýktý hesaplarý yapýp içimde saklý o T-cetvelini güncelliyorum.

Düþkünlüðüm kendime ve düþmanlýðým yine kendime.

Tren kaçta varýp da istasyona sonsuzluða yolcu taþýdý acaba ve asla da haz etmediðim tren yolculuklarý en çok da çocukluðumda yaþadýðým sayýsýz gidiþ geliþ ve sonsuzluða uðurladýðým sayýsýz yolcu.

Romansýn gizemi.

Rotamýn da ihlali.

Rötarlý yazýyorum iþte üstelik heba edilesi bir ömür de deðilken öncemde saklý ne çok þey bir o kadar hiçliðe maruz kaldýðým ya da varlýðým tartýldýðý ve hep de eksi hanede addedilen sahip olduðumu geç fark ettiðim artýlarým.

Bir pil gücünde isem günüme yetmiyor.

Bir pulsam sadece bir pul elbet dünde kalmýþ pul koleksiyonum ve onlarý satýp da derin bir nefes aldýðým…

Ne çok gidip gelmiþliðim var sahiden antikacýlara elbet ilk göz aðrým iken elden mutlulukla çýkardýðým duvar piyanom ne de olsa oyun çocuðu iken ailemin dayatmasýyla sözüm ona ünlü bir piyanist olma aracýlýðýyla nasýl da fedakârlýk etmiþtim çoðu þeyden üstelik bacak kadar boyumla uzanamadýðým nota kitaplarým ve notalarýn bir nokta haline gelip gözümün önünde uçuþtuðu…

Bir denklem olduðumun bilincinde çýktým üstelik bu yola ve saf tuttuðum hangi bellek ve de bilgi pýnarý ise yeni denklemler eklendi eski dertlerimle ve eþit sayýda denklem olduðu halde bir türlü çözemediðim þartlanmýþ bilinmezlikleri ama en çok da x-y eksenini sevdim hele ki denk düþtüðüm hangi koordinatsa bir þekilde uzaklaþmak adýna elbet kendimden uzaklaþmanýn en güzel formülü iken içinde kaybolduðum bilgi okyanusu ve hala da derinlerden yüzeye çýkamadýðým…

Kendi derinliðimde boðulurken eþlik eden ne çok bilgi ve ben bildiðimi yeni yeni fark ederken ve daha nice farkýndalýk tüm dürtülerin öldüðü ve göðe yükselmek dýþýnda hiçbir isteðimin de olmadýðý elbet ölüm öncesi bir uçuþ Ýlahi Aþkýn ruhuma eþlik ettiði bu huzura da vesile iken ettiðim dualar ve elimden düþmeyen kalemin aslýnda bir metafor da olmadýðý bilakis altýncý hissimle eþleþen…