Düþlerim var büyüttüðüm ve de çekincelerim aslýnda bir resim karesinde boþluða düþen ruhumla görünmüyorum insanlarýn gözüne ve gözlemlediðim her insanda da illa ki bir boþluða rast geliyorum ve dokunduðum her insan bir anda buhar olup s/onsuzluða karýþýyor.

Bir yaban keçisiyim belki de dað yolunda kaybolmuþ ve hala diþlerini fýrçalamayý unutan bir çocuk gibi peþine düþmüþüm hayallerimin ve de keçi inadýmýn ve kabul etsem de etmesem de toplum ve de dünya normlarýnda bir kaydým yok daha doðrusu kayda deðer yaptýðým tek bir þey yok.

Sadece örgün eðitim aldýðým okul ve fakülte binalarý var elbet devletimin bana verdiði onay belgesi ve çoktan miadý dolmuþ pasom.

Paso yansýzým.

Paso yaþsýzým.

Paso yas/sýzým.

Devrik cümlelerim var misal: içimde baðdaþ kuran.

Bir öznem var özlem yüklü.

Bir özlem saklý içimde sayýsýz özneye duyduðum özlemle.

En çok da kendime duyduðum özlem bir o kadar kendimden býkkýnlýðým ve ben bir sürahi dolusu hayal kýrýklýðý biriktirmiþken içimde ve tüm kýrýklarla yeniden bir dünya inþa etme telaþýndayým ve her nasýlsa içimdeki cennet izdiham edilmiþ bir halde ve dünyamý cehenneme dönüþtürenler.

Paso sevdiðim.

Paso cendereydim.

Belki de evin penceresinde asýlý bir resim gibi ya da rüzgâr gülü ama neye gülüp neye gülmeyeceðime de baþkalarý karar veriyor ve bense tüm saflýðýmla baþka insanlarýn yerine kolaylýkla sevebiliyorum ve baþka insanlar gibi de kendimden nefret ediyorum.

Dünüm mü?

Ya, yarýn?

Ýzahý yok iþte üstelik çocukluðumda saklý benim öznem ve öz verilerim ve her ne yaparsam yapayým kimseyi mutlu edemediðim ve ben kendi küçük dünyamda sakince yaþar ve kendimi enikonu severken bir gün olanlar oldu ve iþte o gün koptu kýyamet.

Feri söndü içimdeki mutluluðun.

Neferi olduðum bir dünyam vardý ve bir hanem ve hanesinden memnun olmayan tüm ondalýk sayýlar öyle bir taarruz etti ki dünyama ve hanemden kovuldum ki asla kibirli bir sayý deðildim hatta ondalýk bir sayý bile deðildim.

Sonra yuvarlandým ve yuvarlandým.

Ve sýfýr olarak uçurumun dibine düþtüm ve uzun bir süre nefessiz ve cansýz kala kaldým uçurumun dibinde.

Günler geçti üzerinden.

Ve aylar.

Hanemdeki boþluk ve içimdeki ve ben hala hoþluk peþinde iyi niyetimle ve de kendimle cebelleþirken…

Derken bir gün bir rüya gördüm daha doðrusu bir gece üstelik gözlerim açýktý ve ruhum kanýyordu. Yüreðimse çoktan suskun.

Konuþan birileri vardý ama içimde ama zihnimde ama dimaðým almazken.

Sonra sözcükleri tuþladým.

Kilitlenmiþti evren.

Müdavimi olduðum hiçlik ve benzeri.

Müþküle düþmek ne ki?

Ben çoktan cehennemi boylamýþtým üstelik yaþarken üstelik gencecik.

Rengim gri idi sanýrým sinir hücrelerim yani nöron ahalisi üzüntü ile beslenirken ve de her gün bilmem kaç hücrem ölürken çarptýrýldýðým hücre hapsimden firar etmeme yardýmcý olduðu birileri aslýnda bilmediðim bir güç ve ben yavaþ yavaþ ayaða kalktým uçurumun dibini boylamýþken ve azýcýk yukarýda bir dal gözüme çarptý. Dal da deðildi aslýnda adeta bir kurþun kalem ki kalem de yüklenmiþti kurþun kadar aðýrlýðý çünkü hüzündü ve acý benim de kalemin de yüklendiði ve azýcýk uzandým yetmedi zýpladým derken dokundum kaleme ve bilmeden içimdeki kale’yi bilfiil ben fethettim.

Elbet bir anda deðil.

Yavaþ yavaþ.

Sözcüklerse ansýzýn dökülmeye baþladý her yerimden üstelik: ceplerimden, aðzýmdan, yüreðimden ve gözlerimden.

Neye denk düþtüðümü bilmez halde.

Hanesinden kovulmuþ bir sayý iken.

Üstelik her þeyi ve kendini boþ vermiþ.

Ondalýk sayý olma hakkým bile elimden alýnmýþ ve sadece sýfýra denk düþmüþ biri olarak ki kimliðimden bile þüphelenirken ve kimliksiz addedildiðim artýk tarafýnca kaç insanýn benim için söylediklerinin de haddi hesabý yok iken…

Hala da bilmez haldeyim hani neye/kime denk düþtüðümü ama uçurumun dibinden de kurtuldum çok þükür ve kalem’i elimde adeta bir asa gibi de sýký sýkýya tutarken…

Artýk yuvarlanmýyorum ama çoðalýyorum ve sýfýrdan daha üst bir basamaða terfi ettim iyi kötü lakin s/onsuzluk ile tanýþtýðým için an itibari ile bulunduðum hane þimdilik bana yetmiyor üstelik içimde çözülmeyi bekleyen denklemler saklý ve de kuramlar ve kurada çýkacak en büyük ödülü bana verdi Rabbim üstelik dünya gözüyle tanýdým da artýk ne olup ne olmadýðýmý ve de ne mi olacaðým?

Bunu asla bilemem hem de þimdiden asla ama elimden geleni yaptýðýmý da gönül rahatlýðýyla söylemeliyim ve daha da yapmam gereken çok þey var ve de sevmem gereken daha çok insan elbet bir gün bana da sýra gelecek çünkü seveceðim insanlar listesinde hayli alt bir sýradayým bu yüzden ben ve de öz alt kümem iken sevgi ve kalem hayli uzun bir süreye ihtiyacým var ve de sizlere bu yüzden heyecanýmý ve coþkumu mazur görün ne de olsa yazmaya baþladýðým o ilk gün doðdum ben bu yüzden izin verin de beraber büyüyelim ve beraber sevip dokunalým birbirimizin yüreðine ve artýk kimseden izin almadan sevginin ve sevilmenin keyfini sürelim…

Ne dersiniz sahiden?