Bir düþ’ün çýðýltýsýsýn sen en çok da semazen eteklerinde hayallerinin düþ perilerinin dürtüklediði bir gizemsin…

Satýrlardan taþan.

Bazen kurþunlanan.

Bazense kurtlanan bir elma gibi hani, gökten düþmeyen hani zincir marketlerde yanýna yaklaþýlmayan bir meyvesin sen.

Düþ hasadýnda saklýdýr tezgâhýn.

Ruhunu rölantiye aldýðýn efkârýnla yaþadýðýn ne ki yaþatmadýðýn iklimlerde saklý melodilerden ördüðün o hikayelerinde sandýðýnda sakladýðýn ve saklattýðýn ne ki sahi öncenden kaçýp anýndan vazgeçip yarýnlara hibe ettiðin o sessizlik.

Mealidir düþlerinin perdesini çektiðin.

Maruzatýndan çok öte minvali kayýp bir yolda gidip geldiðin.

Bir sýrdaþ ise kalemin beratý verilmemiþ bir beyanda saklandýðýn yetmedi mi?

Mintanýn kanlý.

Mucidisin hem sen katil duygularýn ve ýsrarla aradýðýn o huzur ve arandýðýn ne de olsa sen, kendi hayatýnýn katilisin.

Meczup ruhun.

Metazori gülümsemelerden arda kalan bunca kinaye.

Kesif sessizliðin ritminde serili bir kalp atýþý gibi bazen nabzýný alamadýðýn hayatýn bazen nazire ettiðin mevsimin dökümlü eteklerinde sürünen duygular gibi…

Ah, hafife alýndýðýn ne ki?

Aðýr addedilen hayal sepetinde saklý bir gerçek belki de peþtamalý gerçeklerin bazen karesini aldýðýn günün belki de dünün kök hücresinde saklý bir maruzat gibi…

Ah, kekelediðin ve unutulmuþ hecelerden örülü saçaklarý gibi þarkýlarýn kulaklarýndan asla gitmeyen alaylar gibi…

Alayý mý duygularýn?

Alýntý olmayan elbet yüreðine saplanan o aðrý aslýnda açýða alýnmýþ bir düþsün sen ve yüzü gözü açýlmamýþ binlerce gülüþe bedelsin.

Saf kan yalnýzlýðýn.

Safiyet yüklü varlýðýn.

Safran sarýsý düþlerin.

Safsata yüklü güncesi zalimin ve neþreden yeni günde tüten bir duman gibi þehir vapurlarýnýn bacasýna sýkýþmýþ ölüm gibi aþk gibi hazan gibi ve sözcükleri kýrpýp da kuyruðu olduðun o yýldýzýn aslýnda gözlerinde oynaþan yýldýzlardan fal tuttuðun aslýnda arka cebinde þiirlerinin yas tuttuðun ve yeþeren iklimlerde açan ebegümeciler gibi sofu yüreðinle taziyelerini sunduðun dünün nasýl da bir martaval olduðunu hala anlayamamýþken…

Çalakalem yaþadýðýn.

Tef çalanlara asla aldýrýþ etmediðin.

Akranýnsa duygularýn ve eþleþen sözcüklerde medet umduðun demek oluyor ki artýk vakti geldi mutluluðun ve devindiðin kýblenden firar etmeden içinde saklandýðýn kozan da infilak etmezden önce yeter ki yeþer ve yaþat hayallerini bazen toz pembe ruhuna dadanan karanlýða da asla aldýrýþ etmeden…

Çekeceksen de çek pimini ömrün:

Ya batacaksýn ya çýkacaksýn düze elbet dilinden de yüreðinden de eksik etmediðin dualarýn ve Rabbin iken sana tek yoldaþ.

Bir düþ mahsulüsün, sen…

Prangalar vurulmuþ yüreðinden damlayan hezeyan gibi asýlý kaldýðýn o kancada saklý bir ruhsun sen:

Kayýp.

Ayýpsýn da artýk ayýplayanlarýn tuttuðu çeteleye nasýl sýðacaksa bunca isyan.

‘’Ses etme…’’

Dertlendiðin ne ki derlediklerinin yanýnda?

Süt liman bildiðin dünyanýn da kimi insanýn da mezhebi nasýl geniþmiþ oysa…

Kulaðýna gelenlerle yüzüne söylenenler neden asla baðdaþmaz?

Sessizce ereceðin bir nihayetin öncesi…

Hala eremediðin hidayetin günbegün güncesi.

Sözcüklerse muadilin sessizlik en serkeþ yanýn ve yalnýzlýðýn, muallim.

Düþ peksimeti her yalayýp yuttuðun hikâye.

Bodoslama sevdiðin insanlar ruhunun kýrýntýlarýnda bile saklý iken hayal kýrýklýðý…

Kýrýldýðýndan kasýr kýrdýðým onca taþ kýyamet öncesi kýyýldýðýn dilim dilim elbet kýyama durduðun ölüm öncesi.

Bir muhtýra ise verilen ve müsaade istiyorum insanlardan.

Þakýyan yüreðim.

Okunacak Mevlut’um.

Rengimse çiy.

Rengim çið çið yenen düþ pembesi.

Yenemediðim.

Yenildiðim.

Yanýldýðým.

Yerildiðim.

Ýyi de kimim ben kimim?

Sözcükler mülayim bazen yorgun ve isyankâr yüreðimin müptelasý hüzün bakracým Nisan tasým ah, soytarý yalnýzlýðým, muallim.

Tefe konan varlýðým týpký enflasyonda öncü tefe rakamlarý gibi istiþare ettiðim sayýlar ve çentik dolu düþ hanem.

Nazenin bir yolcu.

Yorgan gitse kavganýn dinmediði bir öncü.

Ýklimin kirpikleri dökülüyor, muallim bense müptelasýyým hazanýn þuradan bir el ver de düþtüðüm yoldan geri dönüþüm olmasýn.

Soytarý sessizlik.

Semazen yürekte saklý tabular.

Tespit edilesi nice detay ve hürriyetimi doðduðum gün çaldýrdýðým ya da çaldýrdýðým telefon elbet kendimi aradýðým elbet meþgul çalan elbet müþküle düþen.

Sýrp Sýndýðý savaþýndan aklýmda kalmayan bir tarih.

Cumhuriyetin kuruluþu.

Marmaray’ýn hizmete girdiði.

Bense hala tren yollarýnda dünde kalmýþ bir yük vagonu gibi çuf çuf diyen ruhum iken hayatýn lokomotifi elbet adým da kaçak yolcuya çýkarken tren garýnda demlendiðim bir istasyon ruhumu kararttýðým o gümüþ tepside kendimi kendime sunduðum.

Hoyrat rüzgâr yaptý yine yapacaðýný.

Fukara yüreðimde seyyah bir sevda masalý kindar iblise atýfta bulunduðum bir düþ kesitinde kendime rastladýðým elbet göðe konuþlu bir yaygarayým ben henüz söylenmemiþ sözcüklerden ördüðüm bir hýrka gibi göðün sýrtýna konduðum yeter ki düþler süzülmesin yalnýzlýðýn fukara yüreðinden…