‘’Kimlerden öðrendin benden gitmeyi

Sahrasý olmayan bir kalbe doðru

Yürümeyi bilemedin; sus da git

Bana vuruldu diye

Kim suçlayabilir ki zincirleri.’’ (Alýntý)

Ahmakça düþlediðim bir masaldýn, sen aþk

Rüzgârýn gamzelerine doluþmuþ ay ýþýðý saklý

Ah, saklý gül çehrende.

Maviden umman

Siyahtan peçesi yalnýzlýðýn

Göðün muhtýrasýný vermiþken kuþ cennetinde

Saklý bir duayým, duasýn, sevgili

Koþusu dünün ne ki seni sevdikten sonra?

Melundur kimi zaman devran

Gönlün balkonu adeta yazmadýðým kadar kaynayan kazan.

Ah, içimde saklý þehir

Vecizesi mi ömrün?

Kul kölesi deðilim madem iblisin

Aþkýn þafaðý attýðýnda doðarým ben

Sevmediðimde ölürüm hibe ettiðim yüreðimden

Taþan duygular gibi

Kibirli yüreðinde kiminin

Asla azat etmedim de içimde saklý iklimi.

Rengim, sevgili.

Rücu eden bir fýsýltýda yürüttüðüm gemi

Karadan taþýdýðým

Kararan göðe saklandýðým

Kara gözlerinde sevgilinin metruk yüreklerden

Uzaða kaçtýðým

Ýlahisi aþkýn

Ýlahi Aþkýn yazamadýðým güftesi

Ýman gücümde saklý madem þiirin hikâyesi.

Hüznümse bir gölge

Hazansa yuvam

Aðaçlar, dallar ve yapraklar uzvu þiirlerimin

Karamel tadýnda ve renginde istikbalim

Aþkýn þatafatlý rüzgârýnda temenni ettiðim

Ýlla ki sona ermesi özlemin.

Þimdi örüyorum düþlerimi

Görünmezliðe hicret ediyor kalbimdeki þahin

Kanatlarýmsa pervasýz

Varsýn da olsun içine düþtüðüm bu aþk imkânsýz.

Hicvinde yýldýzlarýn

Hatmettiðim yollar ve deryalar

Hüzünle diktiðim yakam

Sevecen mevsimde saklý o son figan.

Ve iþte þerh düþtüm sana ve aþka

Þiir diye yalnýzlýðý içtim hece hece

Körelense ömrün son demi

Tek derdim olsaydý keþke þiir

Gözeneklerinde evrenin

Bazen köstebek bazen kukumav kuþku

Talebesiyim aþkýn mazur gör heyecanýmý

Mahcup yüreðimle haykýrýyorum iþte seni

Ne çok sevdiðimi aheste aheste.