Hangi düþ’ ün ayrýcalýðýnda yaþar insan ve hangi gönle sýðar aþkýn talan ettiði bir fýsýltýdýr da özlem içinde saklý o derin tevazu ve saydam nakþý mevsimin ölümsüzlüðe kanat açar ve balyalarca duygu misilleme yapar duyarsýzlýðýna insanoðlunun.

Göðe konuþlu bir tanrýdýr aþk ve besi kaynaðý merhamet nihayetinde uzlaþmaksa evrenle nihai sýrlar cephe durur belki de kayýtsýzlýðýnda kiminin kayýt açar güne ve ömre.

Her renk kendi baþýna meczuptur ve her yürekte saklýdýr dünün darasý belki de kanat açan bir rüzgârdýr insanlýðýn Ýlahi Aþka tapýnasý.

Bir servettir hayat.

Nakkaþý ise yüce Mevla.

Aþkýn kürediði duygular hücum eden her hücresine cihanýn ve kaynak yapar þair dillenen yüreðinden firar eden tek kývýlcýmla ateþ olur da yaðar yalnýzlýðýn çatýsýna.

Öznesi aþktýr þiirin.

Yüklemi ise özlemek.

Hüküm giyen imgeler ve de sarnýcý kayýp iken þairin aslýnda zamansýz ve mekânsýz bir izlekte saklý tutar iç sesini.

Kükreyendir gök kubbe.

Aþktýr kimi zaman insanýn içinde kalan tek ukde.

Rahmetin sarmalýnda tetiklenir duygular ve tevazu yüklü sihirli küresinde þairin sözcükler dillenir hele ki o dilemmasý yok mu özlemin ve sadece ölümdür dindiren bu saðanaðý.

Ýnsan bir defa ölmez.

Ýnsan bir kereliðine aþka düþmez.

Ýnsan durduk yere kötü de olmaz.

Nefsine tapan sýð yürekler ve nefesi kesilen rüzgârýn diktiði her kelime dilim dilim sunulur okuyucunun önüne ve ensesine yapýþan o fitnelerdir uzak durduðu ve inanýr insan ve sever masumca bazen direnir de aþka ve azat edilesi bir cehennemde fokur fokur kaynar kazanlar.

Kaza kurþunudur þairin yüreðini susturan.

Kaza eseri yaþar þair çünkü ölümle dans eder hele ki yazmadýðýnda ölür de ölür defalarca.

Yürektir o uçan halý.

Þair saf tutar safiyette…

Þair ýlýman iklimlere sýzar.

Þair acýsýndan sýzlanmaz sadece sever ve yazar ve acý çeker ve açýlandýrýr duygularýný.

Þiirdir o sessizlikte ç/aðlayan ve çatlatan gök kubbenin kabuðunu ve þair sýðamaz yere göðe þair sýzar da sýzar iklimin söküklerinde baðlanmaksa hayata kalemidir diyezi sözcüklerin ve imgeler birer melodi ve ihbar eder þair içinde gezineni.

Ezilendir mazlum.

Eziyet gören ve de.

Meziyet bilen iblisi de ifþa eder þair ve kýlavuzu aþktýr yüreði sarkaç içinde devindiði o fanustan firar eder sonsuzluðun kývýlcýmlarýnda sýrýtýr kimi zaman uzaktaki yýldýzlar ve kýblesidir þiirler þairin ve kabir azabý çeker ne zamanki þiirler elini eteðini çekse.

Hüzündür minvali þairin.

Ýmkânsýzý sever þair ve imkânsýz aþka düþer sonra tek tek düþer sözcükler göðün tapýnaðý o bulut deryasýnda saklýdýr melekler ve sakindir evren ve sakit olandýr sevecen yüreðinde saklý o tezahürat ne de olsa dünün acýsýný çýkarýr þair ve günde saklý tebessümle yarýna d/okunma arzusu ile tek tek çentik atar duygulara.

Rakkasý varlýðýnýn.

Reçinesi o bilinmezin.

Yýlký atlarýna biner þair ve dizginleri býrakýr ve iþte koþuþunda sözcüklerin tanrýsal bir içgüdü ile kendini sere serpe býrakýr sözcüklerin mekânýnda saklý o devasa inanç ve umutla körelen herkese ýþýk olur dua olur aþk olur ve aþinadýr þair gökte gezinen yýldýzlara.

Varlýðýndan dumanlar çýkar þairin hele ki yazamadýðýnda defalarca infilak eder ve imha ettiði aslýnda ömrün sessizliðidir ve diktiði her þiir þairin manevi evladýdýr.

Evladiyeliktir hem duygular ve evreleri vardýr.

Edeple edebiyata iz düþer.

Gizinde saklýdýr aþký sevdasý ve yalnýzlýðý.

Yalnýzlýðýna kanaviçeler örer þair ve tek tek örter yaralarýný evrenin ve yamalý bohçasýnda saklýdýr umudu ve büyür de büyür yüreði ve gözünde büyüttükçe sevgiyi tüm zaaflarýný terk eder þair ve zarif bir reveransla aslýnda Rabbine koþar ve insanlýðýnýn nezdinde insancýl bir dürtü ile adeta evrene ve tüm insanlýða kenetlenir ve kanadýðýna binaen kan kaybýndan ölmez þiir yazmadýðýnda ölür þair ve yeniden doðuþunu müjdeler yazdýðý ve yazacaðý her þiir ne de olsa kâinatýn ayrýcalýklý sunumudur kalemi ve aþk ile yazar ve Ýlahi Aþk ile kat izini yok eder dününün ve gününden firar eder tüm zamana yolculuk eder ve sayýsýz yürekle eþleþir en çok da tanýklýðýnda Rabbinin hamt etmeyi nasýl da bilir.

Bilindik olandýr þairin yazma sevdasý.

Þiirde sabýkalýdýr þair ve þiarýdýr duygular akneli yüreklerde deðil aþka ve tevekküle doymayan yüreklerde yer bulur hele ki þifa bildiði her sözcükte yaþaran ve yeþeren de yüreði ile gözleri iken illa ki þiirin hatýrýna…