Online Üye
Online Ziyaretçi
Yalnızlığı mı giyindin, Almera?
Düş öbeklerinde saklı seyyah bir
acıydın oysa sen ve sevgilerin göz bebeği özlemle büyürken…
Derken yitip gittin aşkın büyüsünde
ve buğusunda sönen şafaktın her şafağım attığında şakağıma dayalı hüznün
sonlanmayan ç/ağrısı.
Akasyalarda açtın.
Aşkın ateşinde söndün ve sustun.
Küpeştesinde göğün sözcüklerle
avunduğum ve savrulduğum tarafınca…
Ah, hangi rüzgârın çığlığıydın,
sevgili kuş’ um?
Bir hazandı özlediğim bir de sen.
Sonunda kavuştuk ya.
Günbegün yanan bir ateş zemherilerde
tüten o duman…
Ah, Almera sense bir kardelen.
Sancılıydı gün doğumu gecede ekili
yarınların tohumu.
Mavidendi gülüşlerin ve muhtırası
yeni günlerin hasretle çınladığı kulaklarımın son hatırası:
Elbet kulağıma çalınan o son fısıltı.
Ayyuka çıkansa sönen feri
gözlerimdeki yıldızın.
Ama bitmezdi o ışık sönse de vardı
devamı:
Hem umuttu ektiğim.
Hem de ölüm gibi son bulmasını
dilediğim bu bitimsiz acı ve hasret.
Seni sana uzak kılansa aheste varlığı
bilinmezin ve kulaç attığım bir deniz belki de içinde kaybolacağım o dehliz.
Karaydı gözlerin, Almera.
Karada saklı bir denizdi hasretim.
Devasa rahmeti evrenin.
Ruhumdaki teyakkuz.
Öfkemse dinmedi çünkü gitmiştin.
Üzerinden asırlar geçse de sen henüz açmamış
gencecik bir çiçektin.
Geçkin yollar, Almera.
Geçkin ruhlar.
Neşreden zaman ve devran.
Nakşı özlemin.
Heba olansa ömrün kaldırma kuvveti ne
de olsa kurşundan ağırdı acım ve öncemde saklı öznen bense sonraya beklediğim
bir buluşmayı erteledikçe mevsim…
Kuş gibi göçüp gittin her fasılada
emanet ettiğimdin Rabbime ve kuş tüyü hafifliğinde vicdanımın aslında sen en
ağır imtihanımdın, Almera.
Al yanaklarında sabahın.
Turuncu şapkasında güneşin.
Şahikanın omzunda.
Rüzgârın hızında.
Erişemediğimse sen.
Eremediğimse son.
Zincirlerimle kuşandığım ve
kuşatıldığım bir kaleydi belki de yüreğimin fethedildiği ve iki yakası bir araya
gelmeyen sevdalı şehir gibi.
Rumeli Feneri.
Anadolu’nun göçebe ruhu.
Bir şehirdin sen, Almera ve bir
şiirden çok fazlası.
Layık olduğunsa en nadide kuşak elbet
göğün sarkacı iken bulutlar beline dolanan ebemkuşağı.
Bir açtım ki gözlerimi…
Alametifarikası elbet dünyanın da
sekizinci harikası…
Özlemle yâd ettiğim ve kollarında
hiçliğin gölgesinde dahi huzur bulduğum sadece sendin, Almera ve senden arda
kalan bir şiirin sarmalında ihya edilesi yüreğimdeki ilk ve son ziyaretçi.
Göçebe ruhum konarken bir daldan
diğerine ve işte sendin ayaklarımı yerden kesen ve ruhuma damlayan rahmetin ta
kendisi seni özlemek bile güzeldi, Almera…