Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir düş’ e mahal verdi ıssızlık ve
yükümlülüğü verilmiş hükümlerin bense aheste varlığımla yol alıp da düşünmeden
edemedim bir iklimde saklıyım en çok da matemimle sıvadığım duvarları mabedimin
ve sıvadım kollarını kalemin:
Esir düştüğüm bir iklimsin, sen
Sırıtan günün v/edası
Asılı kaldığım bir bela mı yoksa
içimin ezikliğinde
Dokunmaksa hayaline
Ve gecenin neşri
Yüreğin fendi
Yalnızlığın mahşeri kalabalığı.
Sözcüklerim, bayım:
Ah, sözcüklerim sökün eden yaramdan
Yalandan sevmedim hem
Yaralarımda saklı ay ışığı
Bir yıldız isem yürekten seken
Bir gül olsam ne ki solduktan sonra?
Deştikçe mezarımı
Delinen belleğim ve heybem
Sınandığıma binaen
Hala mı saklı umudum?
Hala mı ıslandığım aşkın matemi?
Harala gürele sevdiğimse tek gerçek
Azıcık da meylettiğim huzur kim bilir
nelere delalet?
İçimdeki iklim
İklimdeki saçak
Yaralarımın bandajı işte sefil yürek
Deşense ömür
Telaşla sevdiğim belli ki kader
Ne zaman yan çizdim ki ben aşktan?
Azılı bir matem yüreği ıslıklayan
Azımsanmayacak bir c/esaret
Gerisin geri kaçtığım mı yalan?
Geri duramadığım bir mabet
Aşkın körfezi
Yüreğin dehlizi
Yansızlığım severken ve yaşarken
Yansam ne ki sevmedikten sonra?
Yanmak, bayım yanmak alev alev
Sözcüklerin üstüne döktüğüm benzin
misali bunca imge
Tahayyülü mümkün olmasa da mutluluğun
Serildiğim kadar sözcüklere
Sarıldığım kadar yalnızlığa
Beni bilen biri madem bir ömür boyu…
Ah, sefilce süründüğüm
Ah, farkında olmadan sürüldüğüm
Sindiğimse yalan
Sığamazken yere göğe
T/aşkın mizacım
Sevecen telaşım
Sökün eden binlerce hece
Kürediğim varsın yalnızlığı yalan
olsun
Varsın kanayım her söze
Aşk niyetine içtiğim bedelleri
Çürüğe çıkan benliğimi
Çarmıha gerdiğimse dünü
Çömez sakinliğimle
Sayamadığım kadar derdi yüklendiğim
Şifası Mevla’mda olsa da bayım…
Ben sizi Allah rızası için severken
Şerh düştüğüm şu beyaz zemindir
mabedim
Matemimle savrulduğum her gece ve
hece
Dibi görmekse kaderim, bayım
Maruzatımı gömdüm mezarıma
Benimle beraber gömülecek her sırrı
ve aşkı
Adamışken bir kez
Yalnızlığın bekası
Olsa olsa sırıtan gece
Sinen rüzgâr
Aklımdan firar eden binlerce hayal
Gözümü sakınırken ben
Gönül gözüme sirayet eden
Sinemdeki hüzün ve elem
Sarığım belki kayıp
Sandığım olsa da kırık
Kalp dediğin ne ki?
Kabrime ve kıbleme dönük yüzüm
Bir de Rabbime itaat ettiğim tek
gerçek
Tahammülü zor olsa da bunca derdin
Varsın küreyim sessizliğimi
Kardığım her şiir
Bazense kördüğüm bellek
Koptum ve yırtıldım nasıl da delik
deşik
Eşiğinde durduğum hayatın heba olduğu
Asla değil rivayet
Varsın defalarca öleyim yeter ki
kabul etsin beni
Mevla’m ve uğruna çırpındığım
hidayet…