‘’Tüm karýþýklýðýn üstesinden gelmek için þiir yazýyorum. Benim gibi saðý solu belli olmayan biri için ve bir göçebe için þiir iyi bir yol arkadaþýdýr. Þiir imkânsýz bir þeydir, mümkün deðildir, çaresizdir. Bunu hissediyorum ben hep onda kendi umutsuzluðumu buluyorum.’’(Alýntý)

Çürüðe çýktý bir kere hayat

Çürüyen bir ölü olmaya vakit vardý madem

Çimenlere basa basa yazmalýyým ben ölmeden

Son þiirimi.

Hani caka satan karýncalar ve aðustos böcekleri

Sevdalý þehrin iki yakasýna da varamadýðým bir çýkmaz benimki

Belki de çarelerin henüz tükenmediði.

Taký eklerim var tokama eþlik eden

Bir de haylaz saçlarým

Rengi asla deðiþmeyen bir çulluk

Kýrmýzý saç ile baþladýðým hayata eþlik eden üç beþ beyaz teli

Koparmaya kýyamadýðým

Bir çiçeðim madem

Ne koklatýrým ne de yakýnýma iliþir bir Allah’ýn kulu.

Ben ki geçkin tafralarýn umurumda olmadýðý

Ben ki; iklimlerin dilinde bazen yabani

Bazen tufan

Bazense sise bulandýðým

Sistematik bir acý silsilesiyim

Bazen ölümle dans ettiðim

Bazen sonsuzluðu telaffuz ettiðim

Teneffüs ettiðimse duygu ve sözcüklerin ikbali

Olmazsa olmazým bir þiirde yeniden bulduðum kendimi.

Artýk her nasýlsa kaybolduðum hayatýn

Belki de meyve veren aðacý

Kibirsiz yüreðimde saklý

Sevi diliyle mümkün olabildiðince de kucaklamak hayatý

Karaladýðým satýrlarda yeniden doðduðum

Doðduðumda yeniden karaladýðým

Nasýl bir döngüyse artýk haletiruhiyem

Ýklimsiz seferberliði güneþin

Yýldýz titrimle ýþýldadýðým her gece

Gül kimliðime günde saklý bir güneþi

Ýçime çekip gecenin de sönmez ferine

Eþlik eden içimin aydýnlýðý.