Bir yalnýzlýðý sevdim bir de sensizliði

Aþkýn tüten dumanýnda

Þehre beyitler yýðdýðým

Þehla gözlerinde mevsimin

Ölümcül uykulara daldýðým

Her þafak öncesi

Öncüsüydü ruhum güzide yüreðinin

Her renge âþýktým ben

Çünkü aþkýn kölesi idi renklerim

Aþiyan yollarýnda seken telaþlý bir rüzgârdým ben…

Kýpýr kýpýr içi þiirlerimin

Eteklerim zil çalardý adýný her andýðýmda

Sayýklamadým bir kere bile sevgisizliði

Saklý tutulasý bir fetva adeta

Mevsimin sessiz güfteleri

Kulaðýmda çýnlayan her fýsýltý

Kalburüstü bir düþ’ tün sen

Her düþtüðümde sýrtýmý sývazlayan

Düþünce iklimlerinde nöbet tutan

Sýra dýþý meltemimle yollarý arþýnlayan

Ýndinde göðün iniltiler duyduðum

Ýnzivaya çekilip de dünümde

Þakýyan kuþlardan þiirler ördüðüm

Bir kördüðüm olsam ne ki

Sana dolanmadýktan sonra…

Kör noktasý ömrün

Kardýðým her duygu ayrý hüzün

Hangi düþ’ ün yanlýsýsýn, sevgili kendim ve sizler sevgili dostlarým?

‘’Metazori bir aþk mýdýr telaffuz ettiðin o halde seril hatta saplan yerin dibine.’’ Elbet ihtimamla kendimi söylediðim…

Dip dibe geçen yýllarým var hüzün mertebesinde saklý hazan yüklü bir yaprak olsam ne ki en çok da kimsesizliðimi biçimlendirirken Tanrý ve riya yoluyla sevildiðimi hissettiren herkese inanýlmaz kýzgýným önceleri kýrgýn bir tebessümle dudaklarýmý büküp de iç geçirirken þimdi kocaman kahkahalarla dikiyorum yaralarýmý ve yamalý sözcüklerimi deðil aþk dolu güncemle süslüyorum yapraklarýmý…

Yâd etmediðim kadar da yok sayýyorum yaþayan ölüleri ve her biri benim dostumdu öncesinde daha doðrusu dost/muþ ve belleðimde saklý binlerce aný ve inanýn ki abartmýyorum sadece safsata yüklü benliklerini çok yeni fark etmiþ olmanýn verdiði þaþkýnlýkla gidip geliyorum dünyaya kurulu Sýrat Köprüsünde.

Ýstanbul’un kaçýncý köprüsü ise artýk üstelik geçiþ ücreti ödemediðim ve de tek yönlü bir yolculuk benimki…

Gidiþi sevgi.

Orada s/onsuzluða kadar nöbete kalmaksa inanýlmaz sorunlu.

Zývanadan çýkmýþ insanlýðý güncellemiþken üstelik bir ömür ve sevgi mertebesinde uzmanlýðýmý almýþken elime bir de kalemimi ve her nasýlsa her bir þeyin yok sayýldýðý ve iþte kendimi hiçlikle denk kýldýðým o devasa yanýlgý.

Sözcüklerim bazen kurmaca bazense gerçeðim ve genel olarak bakýldýðýnda olan biten her þey hayatýn da ta kendisi.

Özgürlüðümü kýsýtlayanlar yetmedi bir ömür þimdi de gelmiþ yazdýklarým konusunda ahkâm kesiyorlar.

Kalem benim, kimse kusura bakmasýn…

Bir ömür okumaya ve eðitime verdiðim önem akabinde seçici iken okuduklarým konusunda þimdi içimden geldiði gibi yazmanýn bir dürtü olduðuna kimseyi inandýramasam da durduk yere yoluma taþ koyanlarý ben zaten þeytaný taþlar gibi taþlamýþken öncesinde taçlandýrmýþken ve her halükarda etekleri zil çalan dünde kalan sefil dostlarým yazma özgürlüðümü bile kýsýtlamaya kalkarken…

Bir kitabým yok yayýmlanmýþ.

Ama inandýðým Kutsal Kitabým ve Allah aþkýmla her gün defalarca geçiyorum yazmaya durduðum kitaplarýn üzerinden ve bilin ki sýrf okuduklarýnýzdan ibaret deðil benim Edebiyat tutkum belki de çoðunluða göre kibirli iyi de sevgiyle eþleþen yazma tutkum nasýl kibirli addedilir üstelik ilk günler sonuna kadar bana yazma tutkumda destek veren bunca insan ve hocam baþlýðýnda saygýyý da sevgiyi de eksik etmediðim ve tutkulu bir aþkla baðlanmýþken ben yazmaya.

Yazgýma razý gelmiþken býrakýn da dilediðimce yazayým.

Sevilmeyi ilk sýrada hak etmiþ biri iken izin verin de artýk doya doya seveyim kendimi hem doluya tutulmuþken hak etmiyor muyum ben bu sevgi yaðmurunu?

Ýþkillenen kimse iþim olmaz.

Ýþim olmaz asla içi dýþý bir olmayan insanlarla…

Ýsyanýmý yazýyorum bu gün ve bir ömür istikrarla sevebilmeyi becermiþken…

Becermekten de öte: doðaçlama yaþýyor ve severken bir aforizma mý olmalý yoksa yazmanýn büyüsü?

Ýnci Aral’ýn o en sevdiðim kitabý: Yazma Büyüsü ve beni büyüten iken ilk baþta annem ve iþte asla yazmayý býrakmamam gerektiðini öðütleyen yine caným annem.

Aforoz edilmiþken defalarca bir ömür…

Sanmayýn ki; hayatým sadece þu son dokuz yýldýr yazmaktan ibaret: benim bir öncem var ve bir de önceliðim…

Ön yargýsýz yaþamayý sevmeyi kolaylýkla baþarmýþken anlam da veremiyorum ön yargýyla yaklaþanlara bir o kadar uzaða kaçanlara ve onlar için bir anlam ifade edip etmediðim asla önem arz etmiyor önceliklerimde.

Ön sözümse öðretmen ve öðrenci kimliðim ve onun bir öncesi: kýsa bir süreliðine de olsa meslek yaþantýmý iyi kötü idame ettirdiðim ama ön yargýya sahip kibirli ve kasýntý insanlar yüzünden mesleki kariyerimi ansýzýn sonlandýrdýðým…

Üç noktalý bu yüzden yazdýðým tüm yazýlarým ve þiirlerim.

Yeteri kadar ünlem iþareti saklý iken ömrümde ve her gün yeniden ünlendiðim ve ünlemin sýrnaþýk varlýðý bense soru cümlelerine olan düþkünlüðümü artýk sonlandýrdým çünkü okul hayatýmýn dýþýnda kimseden sorduðum sorunun doðru cevabýný alamadým ben üstelik gözümün içine baka baka beni sevdiðini söyleyen onlarca insan uzun yýllara dayalý hukukumuzu tek kalemde sonlandýrýp kalemimi de yerin dibine sokmayý görev bilmiþken hatta daha da beterini yaþamýþken ben…

Yazmaya baþladýðým ilk günden beri yazdýklarým konusunda istiþare edemediðim sevgili dostlarým ve akrabalarým öyle ki ne zamanki edebiyattan söz açayým suratýma telefonu ya da kapýyý kapatanlar…

Bu yüzden daha da büyüdü kalemime duyduðum aþkým üstelik bir ömür öz veriyle kolaylýkla sevip de gönül vermiþken bunca insana artýk yalnýzlýðým tescillendi iþte üstelik ilk günkü desteðini uzun süre çekmeyip ansýzýn kendini geri çeken onca insan ve edebiyatla ilintisi olmayan yerli yersiz eleþtiri ile ben resmen kalemimden ve kendimden soðutmayý ilk kez baþaramamýþken yine onlar…

Ben-merkezcil olmayý yanlýþ görmüyorum çünkü benden deðerlisi yok yine de biz olmak için hep çýrpýndým bir ömür ve her nasýlsa insanlar kesin çizgiler çizdiler biz deyip de yola çýktýðým ve benimsediðim kim varsa anladým ki; duyduðum sevgiyi hak etmeyen çok insan var ama ben asla ümidimi kesmemiþken insanlardan ve hala kolaylýkla sevebildiðimi görürken yeni bir þýk daha sundu bana Yaratan:

Ben ki her yaratýlaný Yaratan’dan dolayý sevebilirken ve iþte kendimden elimi eteðimi çektiðim aþaðý yukarý on yýllýk bir süreç ve konunun benle ilintisi olmasa bile her aþamada her dönemeçte her sapakta kendimi suçlu hissetmeme vesile olanlar üstelik yazmaya baþlamadýðým dönemlerde karþýma çýkan bu garip düþünce silsilesi öyle ki uzun yýllar yalnýz yaþamýþ biri olarak toplumun geldiði son noktada iyiden iyiye insanlar birbirini dýþlarken ve siyasetin de etkisiyle insanlarýn git gide ayrýþtýðý bir de herkes birlik duygusundan bahsederken günah keçisi olanlardan biri yine ben iken…

Hele ki yazmazdan önce hiçbir þeyle iþtigal deðilken ve tüm mesuliyetim ev iþi ve spor yapmaktan öteye gitmezken.

Rengi neyse insanýn artýk herkes yanardöner ve kimdir dost kimdir düþman anlamýþ deðilim bu baðlamda ülkemiz için de tehlike arz eden yine bu tip insanlar duruma ve insana göre fikir beyan edenler hele ki yaptýrým gücü de varsa o insanýn/insanlarýn bu baðlamda tek eli kolu baðlý olan ben deðilim…

Haddimi aþmadan yaþamýþken bir ömür.

Ýnsanlara duyduðum saygýda ve hürmette kusur etmezken.

Ve kusurlu addedildiðim.

Asla da yazdýklarýmý yere göðe sýðdýrmýyor, deðilim bir yandan da daha iyisini yazmak ve kendimi geliþtirmek adýna da deli gibi çýrpýnýyorum.

Sevmeyi severken bir ömür ve kolaylýkla sevebilirken.

Ýyi kötü kendimle de barýþýk orta bir yol tutturmuþ giderken aþikâr olan insanlara ve iþime duyduðum sevginin dahi yerin dibine batýrýldýðý ve bir adým ötesi üstüme sýçrayan çamur ve konunun ne olduðunu bilmeden sýrf suçlanan ben de deðilim.

Kimliðim ve insanlýðým.

Kadýna düþman iken bir kesim.

Ve çocuk yaþýmdan beri katý bir disiplinle büyümüþken kimsenin de tek laf etmeye hakký yoktur yaþantým hakkýnda üstelik sýrf bu güne dair de deðil bu serzeniþim hani sevgiyi alaya alan ve sevmeyi küçümseyen insanlar ve içtenliðimi bile alaya alan üstüne üstük hayatýn genelinde gücü de kime yetiyorsa insanlarýn.

Yeri geldiðinde inancýný bile sorgularken insanlar.

Kelime ya da kalite

Ýnsan ve insanlýk dýþý da yaþantýlardan mustarip iken çoðumuz.

Hele ki kadýn ya da çocuksanýz hatta bir hayvan Rabbin yarattýðý her canlý ayrý özel ve kutsal iken hem insanlarýn canýna kast edildiði hem de gýybetin hasýný yapanlar ama yeri geldi mi kendini ulu ve saygýn diye lanse edenler.

Sessizliðimle yaþamýþken koca ömür.

Az evvel de belirttiðim üzere katý bir disiplinle yetiþtirildiðim üstüne üstük disiplinin de bir uzantýsý iken bireysel anlamda kendime koyduðum yasaklar.

Tek bir kelimenin altýnda bile buzaðý arayanlar ve iþte ben insanlýðým belgeler ve ibraz ederken izin verin de azýcýk da kendimi ve kalemimi seveyim.

Konular uzun ve geniþ bir perspektife haiz olan ve yazarken yaþadýðým özgürlüðü bile kýsýtlamak adýna hakaret mahiyetinde yorum getirenler…

‘’Daha iyisini yazamayacaksam neden yazýyorum?’’(Alýntý)

Kimin söylediði an itibari ile aklýma gelmiyor ama bildiðim bir þey var ki; geliþim de sevgi de umut da sonsuzluða tekabül eden bu yüzden hissettiðim ve yazacaðým sonsuz konuyu bir güne asla sýðdýramam aslýnda içimdeki coþku ile yeri geldi mi hüzün yere göðe sýðamadýðým da bir diðer gerçek üstelik çocukluðumdan bu yana ve alsa riya ve yalanla da iþim olmamýþken artýk kimin yalan söylediðini gözünden ve duruþundan anlýyorum.

Yazdýklarým sadece okuduklarýnýzla sýnýrlý deðil ve kalbimdeki enginliði paylaþmak adýna coþku ile yazýyorum ben ve son zamanlarda yaþama sevincimi çalanlara da söyleyecek çok þeyim var dediðim gibi Edebiyat dýþýnda da bir hayatým var benim ve her ne kadar bilfiil çalýþmýyor olsam da bu, benim hevesimi ve inancýmý ve umudumu sonlandýramaz.

Sevginin ve ön sezilerimin bana eþlik ettiði çocukluðumdan bu yana da engin bir hayal dünyam varken bu baðlamda bir ömür kýsýtlanmýþ özgürlüðüme artýk isyan ediyorum en azýndan yazarken ve severken özgür kalmama izin vermeyen insanlardan da zaten izin istemiyorum.

Mademki; O ‘’ol’’ dedi.

Yazmamak bir ihanettir içimde saklý o yetim çocuða ve o çocuðun baþýný okþayan sadece Rabbim ve kalemim her ne kadar kalemimin ucu son zamanlarda hayli kýrgýn ve kýrýk iken ve ben bir Allah’ýn kulunun kalbini yani Kâbe’yi kýrmamýþ incitmemiþken…