KATİLİM BEN!
Seni öldürdüğüm için hakim bey müebbet verdi,
Söyleyecek sözüm yok, suçumu biliyorum.
Zoruma giden aldığım ceza değil,
Sana yaşattığım acılara üzülüyorum.
Sen, kırdığım çamurdan oyuncaklarına değil,
Hoyratça yıktığım hayallerine ağlıyorsun,
Bense, ilkbaharını hazân ettiğim,
Yaşamadan, yaşlandığın hazin yıllarına,
Ah edip yanıyorum, ey çocukluğum.
Sıcak bir haziranın son günü, akşam üstü,
Çatısı ahşap, duvarları toprak, iki odalı bir evde,
Ağlayarak açtın, ıslak gözlerini hayata.
Annen emzirirken attığın bir kaç gülücük dışında,
Güldüğünü gören olmadı, çocukluğunda.
Ağladıkça, susturmak için azarladılar seni,
Ayıptır diye, kınadılar gülmeye başladığında,
Mâsum gülüşlerini öldürdüm çocukluğunda.
Baban işsiz, annen okuma yazma bilmiyordu.
Arkadaşların misket oynarken mahallenizde,
Sen, heybende iki domates bir soğanla,
Koyunlara çobanlık yapıyordun derede, tepede.
Üç-beş lira uğruna, kazma-kürek omzunda,
Komşuların tarlalarına ırgat ettim seni,
Daha sekiz yaşında, nasırlar çıktı ellerinde.
Özür dilerim ey çocukluğum, öldürdüm seni,
Yoksulluğun, tazecik hayâllerimizi çarmıha gerdiği,
Köyümün kıraç topraklarındaki karanlık cehâletinde.
#aslanyılmaz#sürgünadam#
(
Katilim Ben başlıklı yazı
sürgünadam tarafından
26.12.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
