“Kimse, korktuðu adamý sevmez.” Aristo

“Öðretmen, korkulan kiþi deðil sevilen ve sayýlan insan olmalýdýr. Unutulmamalýdýr ki korku kaçýrýr, sevgi yaklaþtýrýr. Kaçan öðrenci deðil, yaklaþan öðrenci öðrenir. Öðretmen sevilen kiþi olduðu kadar öðrencilerine öðrenmeyi de sevdirmelidir. Öðretmen sevgisi, öðrenci sevgisi ve öðrenme sevgisi baþarýnýn dinamizmidir.” Fahri Kayadibi

“Ben gelmedim da'vi için benim iþim sevi için

Dostun evi gönüllerdir, gönüller yapmaða geldim.”   Yunus Emre

Eðitim, sevgiyi merkezine alýnca, insanlarý sevgi ve algýlarýnýn boyutlarý hakkýnda da eðitip bilinçlendirmelidir. Böyle bir eðitim, küreselleþen dünyanýn barýþ, huzur, güven, dayanýþma ve kardeþlik içerisinde birlikte yaþamasýna vesile olacaktýr.

Ýnsani þartlarýn saðlanmasý ve ruh saðlýðýnýn korunup geliþmesi, sadece sevgi, huzur, güven dolu bir ortamda mümkündür.

Özellikle de gitgide küçülen günümüz dünyasýnda, eðitimde bilinçli bir sevginin yeþermesi ve çoðalýp yayýlmasý bireylerin mutluluðu için elzemdir.

Eðitimin bölgesel ve evrensel boyuttaki yerini, rolünü ve önemini gerçek anlamda alabilmesi, bütün insanlýðýn ihtiyacý olan sevgiyi, asýl merkezine almasýyla mümkündür. Aksi halde eðitim de hâkim güçlerin, sistemlerin maþasý olmaktan ileri gidemez. Eðitimin asýl hedefi dünyada barýþý, insanlýðý, dayanýþmayý ve huzuru hâkim kýlmaktýr.

Ýnsan; bilinç, sevgi, inanç, güven, düþünce, algý ve anlamadan yoksun olsa, kendisini insan olarak idrak edemez. Ýnsan, varlýðýnýn sevgi içerisinde olduðunu, yani sevdiðini ve sevildiðini fark etmelidir. Bu sayede sevginin eþsiz, benzersiz ve yeri doldurulamaz olduðunu anlama fýrsatý bulur.

Okuldaki sevgi ortamý çocuðu okula baðlayan ve baþarýsýný güdüleyen en büyük etkendir. Okulunu seven çocuk kendisine öðretilmek istenen konularý severek öðrenir. Okul sevgisiyle öðrenme sevgisi paralellik gösterir.

 Okul ortamýndan nefret eden çocuk öðrenmekten de nefret eder. Baþarýsýz olur. Sýnýfta derse ilgi göstermez. Ödevlerini yapmaz veya isteksiz yapar. Sýnýf arkadaþlarýyla geçimsizdir. Okul ve öðretmen disiplinini kabul etmek istemez.

Bunun için daðýnýk ve tertipsizdir. Ders esnasýnda kalem yontma veya kemirme, çeþitli eþyalarla oynama, arkadaþlarýyla konuþma veya onlarý rahatsýz etmeyle zamanýný öldürür. Dikkatini toplayarak kendisini dersine veremez. Huysuz ve tedirgindir. Devamsýzlýðý fazla yapar. Bazen okuldan kaçar. Ailesi okula gitmesi için zorladýðýnda eve de gelmek istemez. Sevgi, çocuðu okula baðlar, sevgisizlik ise okuldan kaçýrýr.

Öðretmenin öðrencisine karþý gösterdiði sevgi ve ilgi öðrenciyi kendisine baðlar. Bu sevgi ve ilgi, öðrenciyi öðrenmede devamlý alýcý durumunda tutar. Öðretmen öðrencisini sevdiðini davranýþlarýyla göstermelidir. Onlara karþý soðuk ve somurtkan olmamalýdýr. Ýsimlerini öðrenmeli ve onlara isimleriyle hitap etmelidir. Soru sorduklarýnda terslemeden ve güler yüzle cevaplamalýdýr.

Dengeli bir ilgi ve sevgi için öðretmen öðrencisini iyi tanýmalýdýr. Öðrencisini yeterince tanýyamayan öðretmen, ona gereðince faydalý olamaz. Çocuða sevgi göstermek esas olmakla birlikte, bazý bilginler öðretmenin mutedil bir yapýda olmasýný tavsiye ederek þöyle demiþlerdir:

"Çünkü öðretmen çok yumuþak olursa, otorite kurup disiplin saðlayamaz. Buna karþý çok sert olursa, çocuklar korkar, soru soramaz, dersten soður, neticede eðitim ve öðretimden nefret ederler."  Her zaman sert ve asýk suratlý olmak nefrete, mesafesiz yaklaþýmlar da laubaliliðe sebep olabilir. Diðer taraftan sevgi, þefkat ve sempatinin öðrenci üzerinde disiplin saðlamada baþarý oranýnýn %94 olduðu tespit edilmiþtir.

 Öðretmen öðrencilerini kendi çocuðu yerine koymalýdýr. Onlara baba sevgisi ve þefkati göstermelidir. Okul idarecilerinin ve öðretmenlerin özellikle öðretim yýlý baþýnda öðrencilere karþý sergiledikleri tutumlar önemlidir. Daha okula yeni gelen bu öðrencilere sert, hýrçýn, öfkeli ve somurtkan davranmak, öðrenciyi okuldan soðutarak baþarýsýz bir duruma itebilir. Sevgi, þefkat ve sempati ile karþýlanan öðrenciler ise kendilerini okullarýndan bir parçaymýþ gibi hissederler. Okul yöneticilerini ve öðretmenlerini severler. Eðitim yýlý boyunca severek öðrenirler. Baþarýya doymazlar.

Her çocuðun kendini duygusal ve sosyal açýdan güvenli hissedebileceði, korkularýný ve güvensizliðini yenebileceði, öðretmeninin ve arkadaþlarýnýn ona gülmeyeceði bir ortama ihtiyacý vardýr. Ancak bundan sonra çocuk korkularýný ve güvensizliðini yenmeye ve okulda baþarýlý olmaya baþlayabilir.

Öðretmen öðrencisini sevgiyle motive etmelidir. Çocuðun baþarýsýzlýklarýndan çok baþarýlý yönlerini ön plana çýkarmalý ve her olumlu baþarýsýný överek veya ödüllendirerek onu onara  etmelidir. Sevgi ortamýnda böyle bir davranýþ öðrenciyi daha baþarýlý yapacaktýr.

Öðretmen, korkulan kiþi deðil sevilen ve sayýlan insan olmalýdýr. Unutulmamalýdýr ki korku kaçýrýr, sevgi yaklaþtýrýr. Kaçan öðrenci deðil, yaklaþan öðrenci öðrenir. Öðretmen sevilen kiþi olduðu kadar öðrencilerine öðrenmeyi de sevdirmelidir. Öðretmen sevgisi, öðrenci sevgisi ve öðrenme sevgisi baþarýnýn dinamizmidir.

            Sevgiyle kalýn

                                                                                                    Seyfettin Karamýzrak