Irký yoktu yalnýzlýðýn ve idmanlýydý evren o sancýlý deðiþime.

Aþkýn kolluk kuvvetlerine sunuldu yasalar ve yaslar ve yasýn inzivaya çekildiði pembe göðün de tek dileði iken mutluluk ve yaðdýkça yaðdý yaðmur ve toprak neme doydu:

Ya, insanlýk?

Yaþlarýn muadili idi yaðan rahmet.

Aþkýnsa bazen kasvet

Basan ritmi

Göreceli olsa da hayat

Bazen muðlaktý geçiþler

Ve devasa ayracý yüreðin

Ýnzivada aþk ve þehir ve Yaratan.

Mimozalar soldu mütemadiyen.

Miski amber kokusu dindi rüzgârýn.

Göðün matemi aþkýn meltemi

Sözcükler yan çizdi

Þairse baþ koymuþtu bir kez aþka ve acýya

Hýrpalanmýþ dünyanýn da takmadýðý kulp mu kalmýþtý?

Rehavet;

Çöreklenen nice rivayet

Bir menkýbe ise ömür

Bir diyetti ödenen ve keder

Hicvetti yalnýzlýðý…

Ah, sözcükler ve þair

Yalnýzlýðýna diktiði binlerce dize ve þiir

Ömrün kasveti deðildi asla: uður

Bildiði bir rakam ya da totem ýslýklanan kimi zaman

Ýdrak ettiðinden öte

Ýmha edemediði kötülük ve iblis.

Mahzeni karanlýk ya da aydýnlýk

Mabedi yaslý ya da huzurlu

Bir komplimansa yeni gün ve umut

Konçertosu sessizliðin göz kýrpan ufuk.

Acýlar þahlandý

Aþkýn basireti idi baðlanan

Bir gümlemiþti ki tok sesi bilinmezin

Sözcükler topa tuttu þairi

Ve bilip bilmeden sevdi þair

Geç kaldýðýný ise en çok.

Çünkü kendiydi sonunda uzlaþtýðý

Ve devasa bir çizgi çizdi acýnýn üstüne

Açýsý idi artýk acýlar hiçliðinden sökün eden

Acý çektiði anlaþýlmasa da çekmiþti hiç çekmediði kadar

Kaderin güftesi idi þiir

Kederin akýbeti bazen yoldan çýkan

Baþ koyduðu ise huzur ve mutluluk…

Bir rövanþtý madem yazdýklarý

Kapýþtýðý sessizlik ve hiçlik

Def etti çekincelerini

Derbeder addedilen varlýðý ile kalktý ayaða yeniden

Ne de olsa umuttu bundan sonraki ömrü

Nasýl ki güme gitmiþti öncesi

Gözünden akan son damlayý da sildi

Dizelerin dizleri bir kere bile titrememiþti

Ya, Bismillah deyip de düþtü yola

Hatasýyla sevabýyla insanoðlunun da ta kendisi

Sevgiydi madem mizacý

Tek tek çýkacaktý da her basamaðý.