Bir düþ’ ün mahkûmu olduðumu bilemezdim. Öncemde saklý üç beþ nidadan arda kalandý iþte ömrümü heba ettiðim uðruna hayallerin.

Bir hayal fabrikasý içimde saklý ve düþ tezgâhýnda unutulmuþ bir file gibiyim ben ömrün her devresinde ve amansýz bir hastalýk gibi hayallerin evrelerinde sýralandýðým.

Düþsel yetilerim Yaratanýn bahþettiði bir farkýndalýk minvalinde coþkuyla sekiyorum beynimin loblarý arasýnda adeta bir lobide saklanmýþ bir gerçeði parçaladýðým hayallerimi sakladýðým o sefer tasý yetmezmiþ gibi okula baþladýðýmda daha da fazla deðiþim gösterip tüm gerçekleri bilfiil görüp sahiplenmenin ötesinde geride kalan boþluðu hayallerimle doldurduðum.

Yansýyan.

Bir de yadsýyan.

Olacak iþ mi sahi? Öyle de güzel oldu ki bir ömür ve iþte parmak uçlarýnda hayatýn sektiðim bilumum kare.

Hizaladýðým.

Hizaya geldiðim.

Üstüne üstük nerede ise tüm dünyayý hizaya soktuðum.

Bir perde ise açýlan ve bir sahnede soluklandýðým: geçmiþin esintisini genele yaydýðým ve zamanla mekân kavramlarýnýn boyut deðiþtirdiði.

Gerçeklerin nezdinde elbette bir ömür boyut atladýðým zaten merkezinde her þeyin.

Herkes olmayý asla düþünmediðim asla da öykünmediðim.

Öykü dilinde kendi öykümün hem kahramaný hem de anlatýcýsý bu yüzden gökten düþen tüm elmalarý da sadece ben diþlemiþken.

Kâbuslarýn ertesinde bile bir kaçýþ noktasý benim için hayal kurmak ve aþk denen boylamda inanýlmaz ivme kazanan minicik yüreðim.

Dört yaþýnda olduðum varsayýmý ile hayallerim de iç cebimde saklý ve gerçek dünya da benim için adeta bir hayal mahzeni.

Aklýmýn erdiði kadarýyla çocukluðumda…

Ah, nasýl da mutluydum üstelik yaþanan gerginlikleri henüz net algýlamadýðým…

Ne çok da gelen gidenimiz vardý üstelik.

Sahnede olan benim.

Perdeler uçuþuyor ve gözlerim ýþýl ýþýl.

Kýrmýzý saçlý doðmak belki de nüktedan bir özellikti hayatým boyunca ve caným doktorumun kýnalý yapýncaðý bendeniz.

Aþksa bir körebe.

Aþkla sýrdaþ bildiðim ilk arkadaþým evin büyüðü ve çocuk dünyamda tek fantezim iken bir uçak hostesi olup yine ilk arkadaþýmla çýktýðýmýz uçak yolculuðu.

Seksen yaþýndaki arkadaþým sonra o uçup gittiðinde onun boþluðunu dolduran minik kardeþim.

Bir hayalden bile öte yaþantým ve oyun çocuðu olduðum kadar kurmaca dünyam.

Akabinde okula baþlayýp…

Ve iþte gerçek arkadaþlarýmý devreye soktuðum.

Dün.

Bu gün ve de.

Yarýnlar elbet hayallerimin baðdaþ kurduðu o mutlak dünya.

Ne maðdur.

Ne mazlum.

Ne yaslý.

Ne de yaþlý.

Ýmece usulü duygularým ve ben yüzlerce köyden kovulmuþ olmamýn ertesinde hiç mi hiç istifimi bozmadan tek tek gittiðim o kovulduðum kapýlar ve muhtar adayý olmamýn ötesinde iç sesim ve hayallerim de muhtýra vermiþken…

Ve günlerden bu gün.

Oyun kürem ve düzenbaz dünya bense hali hazýrda hiç de istifimi bozmadýðým gibi salýndýðým hayat denen sahnenin tam da ortasýnda.

Müteþekkirim Rabbime ve kadere yoksa günümüz dünyasýnda nasýl ayakta kalýrdým ki hayal gücüm olmasaydý?

Asla gezmeyi tozmayý seven bir insan olmamýþken de üstelik…

Ve iþte duygularýmla, sezilerimle ve hayallerimle çelik çomak oynadýðým ve koca kâinatý düþ gücümle tavaf ettiðim…

Araf’ta kaldýðýmsa aþikâr hele ki baþarýsýz meslek yaþantýmda ne zamanki çalýþtýðým yere istifa dilekçemi sunsam bir gün bile mola vermeden yeni bir iþe baþladýðým.

Uzun soluklu olmasa da iþ hayatým hayli renkli geçti.

Mesleðimden ödün verip baþka mesleklere ve iþ sahalarýna yönlendiðim sonrasýnda öðrenci cübbemle salýndýðým o mutlu ve haz dolu yýllarým.

Ýçine düþtüðüm boþluk her seferinde ivme kaybederken ve ben yeni hayaller kurup kendime pembeden bir dünya inþa etmiþken…

Son on yýldýr aralýksýz yazdýðým kadar da doymuyor ruhum sözcüklere.

Duygularým zaten deðiþken en azýndan sus payý her söylemde derin bir nefes alýp ve dilimin ucuna gelenleri kâðýda dökerken.

Çevremde olan insanlar.

Yakýn ve uzak denen kavramlarýnsa izafi olduðu gerçeði.

Hayallerimle yol aldýðým ve gerçeklerin daha da kýymete bindiði ve sevgi denen duygunun ihtiþamýnda büyüyen ve inanýlmaz bir huzur veren maneviyat.

Manevi dünyamda hýz kesmeyen sevme yetim ve Rabbim sayesinde aþtýðým onca engel.

Sýrlardan bir ütopya inþa ettiðim.

Gerçeklerden çýkýp da yola hayallerin sökün ettiði.

Bir þiire eþlik eden bazen.

Bazense sayfalarca yazmanýn verdiði huzurla üstüne üstük en acýmasýz eleþtirmeyi bizzat ben getirip kendime ve çöpe attýðým abartýsýz yüzlerce sayfa ve yazýlmayý bekleyen nice hikâye ve þiir.

Demlendiðim hayat mý?

Dertlendiðim ne peki?

Densiz olmadýðým kadar darboðazda kaldýðým ve içime geniþlik ve huzur veren ve feraha çýktýðým…

Sözcükler ve hayallerimin eþliðinde kat çýktýðým o sonsuz basamaklý gök kubbe ve eþleþtiðim inanç ve hidayete kavuþma arzumla hayatýmýn gerçek manada daha da anlam kazandýðý.

Bir düþ kürem var iç cebimde.

Bir de bozguna uðradýðým yerküre.

Ötesinde yere göðe sýðamadýðým ve kendimi beyaz bir sayfaya adapte edip de ýþýnlandýðým sayýsýz hikâye ve kahramanlarý bende saklý ne çok masal hatta roman olmaya aday bir geniþliði ben nasýl dar kalýplarda saklý tutarým ki?

Teþekkürler Rabbim bana sunduðun her þey adýna öyle ki kederime bile þükrediyorum yoksa mutluluðun ve huzurun tadýna nasýl vakýf olurdum ki?

Ýç içe geçen her þey herkes ve ben.

Hiçliðime öykünen insanlar gelin görün ki öykünmediðim bir dünya ve öykünmediðim hiç kimse ve hiçliðimi kayýt altýna alan Rabbim ve kaderim…

Sözün özü…

Seviyorum iþte seviyorum.

Kendime uzlaþý saðladýðým þu son zamanlarda sonlanmasýný asla istemiyorum da hayallerimin ve coþkumun.

Sevgi pýnarýnda yüzüme çarptýðým her duygu adýna da þükür dolu iken…