Aklýmýn kývrýmlarýnda can çekiþen kelimeler var üstelik yoksunluðumu borçlu olduðum bir yadsýmazlýkla serili iken her biri iklimlerin seyrinde sektiðim duygulardan bir diðerine sürüklendim üstelik balta vurulmamýþ aklýmýn siperinde saklý olan o görünmez ve meçhul yanýmla sivri dilli zebaniden bana püskürtülen öfkeye aldýrmazlýk ederken.

Hangi düþün misafirliðe geldiðini sorgulamam mý gerekiyordu yoksa üstelik basmakalýp yaþamayý asla önemsemiþken…

Ýklimler deðiþiyor iþte ve fýsýldayan Yaratan aslýnda tasvip etmediklerinden ötürü baþýmýza yaðdýrýyor kýyamet öncesi kývýlcýmlarý adeta aklým gibi ya da ateþ saçan gözlerim bense mevsimin teninde güneþlenen bir hayal gibi sekiyorum bir yürekten diðerine.

Sözcüklerim isli.

Yaþlarým tuzlu.

Yasýmsa nasýl da izafi…

Durakladýðým kadar mý duraðan geçti yoksa koca ömrüm ve kum döken bir faniyim ben o kumlardan bir kum saati inþa edip de saatlere olan kýzgýnlýðýmý bir avazda dile getireceðim…

Yalnýzlýðý bir kader bellemiþken üstelik gelin görün ki yalnýzlýðýn bir seçim olduðunu vurgulayan haddinden fazla insan var týpký haddini aþýp kýrýlgan yüreðimde ek tahribatlar yaratan.

Bir sýkýmlýk caný var iþte gövdemin.

Baþýmsa yerinden çýkacakmýþçasýna aðrýyor ve ben sözcüklerden yana dertliyim adeta bir saksýda unutulmuþ toprak gibi.

Göz çukurlarýmda büyütüyorum hayallerimi ve insanlar adýna saçmalýk diyorlar bu içine sýkýþtýðým dilemmanýn.

Tutuþan hücrelerim.

Bir hücreye týkýlmýþ milyarlarca hücrem belki de içinde saklý yeninden nice hücre.

Bu bir kaos adeta.

Yetemediðim kadar da yataðýma dahi düzgün uðramadýðým ve ben günlerdir hatta aylardýr teslim olduðum uykusuzluða restimi çekip de nasýl yüklenmiþim meðer Tanrýya.

Tanýsý yok sandýðým ve týnýsýnýn asla duyulmadýðý.

Tavrýmsa beylik.

Tevazu yüklü yüreðimse pejmürde.

Asýlý kaldýðým kadar gökteki o meçhul kancaya asamýyorum iþte ruhumu bedenimden soyutlanamadýðým ve yüz göz olduðum ölüm/intihar duygusu.

Hassas sayaç artýk kayýtsýz.

Bazense nabzýný alamýyorum duygularýmýn.

Göðün temennisi iken yaðmur bulutlarýnýn patlamasý bense zaman ayarlý bir bomba düzeneði gibi irkilir irkilmez duygular vasýtasýyla tasý taraðý toplayýp yok olmak istiyorum.

Bir bir b/ölündüðüm ve ç/aðladýðým.

Karamel tadýnda ve renginde adeta yüreðim bazense gözlerimi yaþartan rüzgâr gibi toz gibi elime aldýðým soðan gibi.

Oysaki yemek yapmayý bilmem üstelik ömrümü açlýkla idame ettirmiþken ve de nefsimi onlu yaþlarýmda öldürüp uzay boþluðuna göndermiþken…

Durum böyle madem…

Ýyi de olup biten nedir içimde kuduran bir dalga mý yoksa dalgalandýðým kadar daraldýðým ve dertlendiðim?

Tasasýz geçen gün mü var?

Tevazu yüklenmiþ olmanýn bir adým sonrasý mý yoksa yok sayýlmanýn da ta kendisi iken insanlarýn tepkisizliði?

Nefret doðuran bakýþlar mý yoksa nefret dolu birer öðe mi her bakan?

Yandaþý olduðum hangi duygu kaldýysa geride.

Benden geride kalan ne peki?

Sadece bir kum saati sona ve ölüme ayarlý ve henüz kumlar dökülmeye baþlamadý ve iþte ters yüz ediyorum kum saatini ve tüm duygularýmý çýkarýp ruhumdan çýplak kalýyorum ve korumasýz belki de kontrol manyaðý olduðum için elime geçirmek istiyorum dizginleri oysaki ben sadece bir kuklayým dünyanýn kulaklarýný çýnlattýðým…

Ve iþte bir bir dökülüyor kum zerreleri.

Artýk vücudumu hissetmiyorum yavaþ yavaþ aðrýlarým ve sýzýlarým da yok olmakta.

Gözlerimi kaçýrmalý mýyým yoksa aynadan yoksa ayna da mý kýrgýn bana ve de kýrýk içimdeki kýrýk sayaç ve yüreðim gibi.

Ve geri sayým baþladý bile.

Azýða aldýðým gemiler mi yoksa yaktýðým mý?

Sönen feri gövdemin ve ruhum daha bir dingin sanki.

Çöküntü deðil de çökertme adeta içimde oynayan ve dizlerini yere vuran o adam belki de bir kadýn ona eþlik eden ve gamlý notalar nasýr tutmuþ yürekleri sýzlatmazken bile içimde hala sýzlayan bir þeyler var belki de yüreðimden sýzan bir irin gibi…

Kapýp da koyuverdiðimin ertesi olanlar oluyor iþte.

Uykum da uyumsuzluðum da dalgalanmýþken havanýn boþluðunda ve iþte hayatýn üç hali: bazen su gibi bazen hava gibi bazense katý çok katý bir yürek gibi kaskatý.

Katýldýðým kahkahalarsa çok geride kaldý ve içine katýlamadýðým asla ait olmadýðým insanlar ve gruplar ve ben inanýlmaz gururluyum asla da kimseden bir talebim olmadý sadece ve sadece anlaþýlmak dýþýnda ve hep de yanlýþ anlaþýlmalara mahal verdim nihayetinden kendimle uzlaþmama da izin vermemiþken dünya ahalisi…

Damlalardan bir gölse oluþan akan kum tanelerinden neden yeni bir ben doðmadý ki?

Demek ki þair yalan söylemiþ ve ben hep de yeniden doðduðuma inanmýþken annem beni her öptüðünde ve iþte alnýma koyduðu son busenin ardýndan olacaklar oldu da.

Bu denli kararlý olduðumu bilmezdim oysa…

Evrenin de bu denli katý kurallarýný olduðunu bilmezken…

Tüm gücümü toparlýyorum ve son defa aynaya bakacaðým iyi de ayna da tuz buz olmuþken nedir bu içimden yansýyan? Ya, baþýmdan aþaðý dökülen nedir?

Ölmek için acele etmem gerekir miydi sahi?

Ölümsüzlüðe þerh düþmüþtüm oysaki büyüyen sevgimle ve iþte tezat duygulardan firar ettim edeli bilemedim de insanlarýn ve dünyanýn tek fedaisi olduðumu…

Rabbim…

Yeni bir þans daha hak etmiyor muyum sahi?

Hala içinde saklý kumlar var kum saatinin ve ben saati ve ölümü kaça kurduðumu hatýrlamýyorum bile ve…

Çok geç kaldým iþte üstelik tek geç kalan ben deðilim demek ki toplu halde firar edeceðiz kýrýlmýþ umutlar gezegeninden.

Ve iþte kum saati tamamen boþaldý ve ben hala olduðum yerdeyim sadece çevremde farklý bir havayý soluyorum.

Ne aydýnlýk ne de karanlýk.

Ne yerdeyim ne gökte.

Ölüm bu kadar basit ve afaki mi sahi?

Parsellenmiþ ruhlar ve bedenler coðrafyasýndan arda kalan bu mu sahi?

O halde baþtan baþlýyorum ve yeniden çeviriyorum kum saatini tüm çekincemle ve kalan cesaretimle baþtan baþlýyorum herkese ve evet, bir zaman kaybý olduðunu bilsem de deðmez mi sahiden yeniden denemeye?