Şarkı Sözlerinde Bir Şiir Sizlere
(Nazire de denilir/ Bazen de aşırma denilir)
Bir Pazar günü gördüm seni
Okula yolunda gider iken
Bir teselli ver diyemedim
Kaderimin bir oyunuydu çözemedim
Günaha girme dedi gönlüm kaçırma
Mevla istemezse olmaz yaş akıtma
Gözlerinin içi gülüyor nikâh masasına oturma
Dilek taşımdın gönlümde ısıttım bunu unutma
Kim bilir kaç bahar daha bekleyeceğim
Hain gecelerde kayboldum gelemeyeceğim
Bir dilenci gibi seni bir daha dilenmeyeceğim
Bir daha susadım diye çeşmeden su içmeyeceğim
Âşık oldum saçlarım beyazlanmış arkadaş
Kavuşamadık çok çektirdin kavuşamadık Candaş
Var ya yalancı çıktın sen bu nedir arkadaş
Son ağlayışım artık gidiyorum ben yavaş yavaş
Sabaha kadar artık uykusuz kalmayacağım
Hain gecelerin içinde de yürümeyeceğim
Sevdiğim kız gelin olmuş demeyeceğim
Unutulan benmişim ya kimseye demeyeceğim
Anılar anılar şimdi gözümde canlandılar
Katilim olacaksınız başımdan gidin anlamsızlar
Demir attım kuyunun dibine sarsın karanlıklar
Bana sor emmioğlu bu karanlığı bitsin bu acılar
Doldur meyhaneci daha çok içeceğim
Dokunmayın bana bu gece son diyeceğim
Âşık oldum bir daha ben demeyeceğim
Bırak artık yakamı aşk bir daha sevmeyeceğim
Bir daha yüzünü görmem sefam olsun
Duvardaki resmini sobaya attım tutuşsun
Unutulan bendim buda bana bir ders olsun
Beterin beteri var her şey yerinde dursun
Ölü bir deniz gibi artık bu gönlüm
Dön gel demem artık bu son sözüm
Unutabilsem seni sönecek bu külüm
Hayırsız çıktın sende be gülüm
Fadime’nin düğünü var ben gidiyorum
Sabahçı kahvehanesini de terk ediyorum
Sana bir daha gözümün nuru demiyorum
Sensizlik iki günmüş bak artık gülüyorum
Yalnızım artık canısı canım benim
Ah İstanbul seni şimdi ben dinliyorum
Sana söz yanına da şimdi geliyorum
Sustum ben artık seni çok seviyorum
Maymun gözünü açtı artık rahat uyuyor
Zor dostum zor seven hiç bulunmuyor
Adını bunun sen koy bu söylenmiyor
Sev bir daha beni yeniden denilmiyor
Dokunma artık yaralı bu gönlüme dokunma
Köyümün yağmurlarında şemsiyeyi açma
Islak mendili altına bırakıyorum sakın dokunma
Nikâh masamız boş kaldı bu şiirimi de okuma
Mehmet Aluç