Ýçimdeki ekin tarlasý bir de nadasa býraktýðým ruhumun arka bahçesi elbet evrelerden geçtiðim bazen devindiðim bir gel-git ve de göðün kumpanyasý iken bulutlar…

Ardýþýk sayýlar gibiyim ve bir bir s/ekiyorum.

Bazense bir kumpas addedilen yoksa kurusýký bir tabanca mý bacaðýma sýktýðým ve içimden sýzan yüreðin ýþýðý bense bir dolunaya öykünüp adeta sayýsýz birliktelik kazanacakmýþýmcasýna elbet mehtabý içime çektiðim elbet yýldýzlarýn sefasýný gece sürdüðüm ve gün ýþýðýndan depoladýðým tüm aydýnlýðý geceye serptiðim.

Maviden turnalar.

Yeþilden cennetin düz yolu.

Cehennem ateþinden geçtim geceli dünyevi bir destur belki de acýlardan çektiklerim belki de bir resim karesi gibi iç açýortayýný hesaplayýp býçkýn rüzgârla sürüklendiðim…

Bir izotopsa kalem.

Devasa bir büyüteç saklý iken yüreðimde.

Dar açýlý bir pencereden sekip geniþ açýlý bir film çektiðim.

Depara kalkan yüreðim ve nemalandýðým binlerce duygu üstelik bir güne týkýlmýþ iken günden ayrý düþüp adeta bir ömrü serdiðim beyaz sayfada iken tevazu yüklü benliðime serpilen nidalar gibi belki de konfetiler eþliðinde doðum günümü kutladýðým bir yýl her gün her an her anýda saklý iken mevcudiyetim ve dünümü günümle terbiye ettiðim bazense þafaðým atýp da þakaðýma dayadýðým kalemi ötenazi yapma isteðimle adeta sonlandýrmak yazdýklarýmý…

Kulaða hoþ gelense sonda saklý olmak.

Sonda kayýtlý bir not ya da bir zerre aslýnda müdavimi ve muadili olduðum sonsuzluðun bana yaþattýðý hisler iken beni darmaduman eden ve tek zerremle haiz olduðum coþkunun da önünü kesemediðim..

Üzülmemek elde mi?

Üzünç yüklü olmasa da her günüm her an’ým hüzünlendiðimde illa ki bir þiir olmaya kanat açtýðým ve mutlandýðýmda kendimi dünyanýn en özgür canlýsý hissedip öbür cihanda ne olup ne biteceðini de kestiremezken bazen bu dünyada yaþanasý cennetten de cehennemden de nasibini aldýðýmý düþünüp sona dair ikileme düþtüðüm…

Recim edilen her sözcük.

Resmettiðim her duygu.

Rica üzerine yazmadýðým ve sevmediðim…

Ýkramý iken evrenin ve idam fermanýmý yazmak gibi bir kýstasla kendimle yaptýðým iç hesaplaþmanýn üzerinde dýþa baðýmlý olmayý da reddettiðim ve bir ömür boyu üzerimde hissettiðim baskýyý yazarak sonlandýrdýðýma dair mutlak bir çizelgede kayýt ettiðim duygularýmýn da haddi hesabý yokken.

Mevsimi olmayan duygular belki de duygusu olmayan mevsimler ve þerit deðiþtiren aklým bazen yüreðin küpeþtesinde saklanmýþ bir bitki ya da aciz bir canlý gibi…

Aksayan bir þeyler.

Akseden ne çok þey.

Birden baþladýðým anýnda sonsuzluða kavuþtuðum…

Sondan sektiðim baþa ve döngüde saklandýðým yetmezmiþ gibi gözümden sakýndýklarým…

Elbet tüm sevdiklerim ve kalemimle pervane olduðum…

Nefsime dair bir çýkarýmsa çocukluðuma döndüðüm.

Nefesimi tuttuðum bazen belki de son nefesimi vermek adýna ilkin kalemin ucunu kýrma hevesiyle kendime yaptýðým kötülüðün ve eziyetin de haddi hesabý yok iken…

Hicaz makamýnda hacizli hayallerim.

Haczedilen hayallerimde saklý doðrular ve mutlak eðriler.

Þeklen insan ruhen sonsuzluðun müdavimi ve aklýmýn takýlý olduðu bir sözcükten çýktýðým yola belki milyonlarca sözcükle kucaklaþmanýn da tadýna doyamazken belki de hayat boyu tat alma duyumdaki o reveranstýr benimki nasýl ki duygu dünyamda saklý kaldýðým kadar herkesten farklý olduðumun bilincinde oysaki tek zerremle ait olduðum bu sonsuzluk mefhumu ile ben çoktan kendimi aþmýþken…