Hayallerin örüntüsü: yaslý gecenin mizacýnda saklý nice yarým öykü ve derinlere öykünen huzurun çaðrýsý bir kelamdan öte niyazým varsýn olsun yalnýzlýk boynumun borcu kutsanmýþ ýþýklarýn haresinde saklýyým: sancýlý isyanlardan uzaklara kaçtýðým…

Bir dürtü ise yaþamak

Yangýnýn ferinde saklý isyan yüklü küfesi zalimin

Sözcüklerle yoðurduðum aþkýn güftesi

Muðlak gölgelerden aþýrdýðým boþluk gibi

Ýçimde bir dirhem iki çekirdek sözcükleri

Sersem sepelek yaþadýðýmýn isyaný

Varlýksa ketum

Varamadýðým kadar düþkünüm yalnýzlýða

Hüzne bulaþmýþ yüzümde asýlý bir tek yaþ damlasý belli ki yasýyla kök salmýþ göz pýnarlarýma ve aþkýn þahikasý o tek bakýþta saklýyým yine ben ve iklimin künyesi ismimle eþleþen gül bahçesi.

Elasýndan kaçtým ben bir kere gözlerimin en çok kendime sadýk bir yalnýzlýkla ihbar ediyorum yaþadýðým cehennemi.

Muhalif gölgeler var misal.

Bir güfteye sýðabilirim belki de bir tek günde doðar, büyür ve ölürüm ama koca dünyanýn ahalisinde kararlý bir kabulleniþe rastlamadým ben ve Mümin yüreðimle parsellediðim duygularýma tek þahit Yaratan.

Düþlerim tamtakýr: aþkýn seyyah gölgesine kývrandýðým kadar da tozpembe filan deðilmiþ iþte dünya.

Göðün muhatabý kuþun gagasýna konmak istiyorum belki de bir buðday tanesi olup ekilmek istiyorum yüreklere ve nadasa aldýðým ruhumun korunaklý dünyasýnda saklý bir bulut gibi sektiðim bir bir kaldýrým taþlarýnda bazen unutulmuþ bir ýþýk gibi þehrin arka yakasýnda…

Mevsimler nazire edercesine.

Aþksa isyanlarda…

Muhabbet kuþlarýna filan da öykünmüyorum hani: diþisi öldüðü gün þakýmaya baþlayan erkek kuþa öfkem.

Hizaya gelmiþ olsa keþke hulasasý dünyanýn ve izbelerde saklanmasa keþke gölgeler…

Geviþ getiren sokak lambasý bazen öksürüp karanlýða gömüldüðü belli ki onun da kýrýk bir kalbi var adý ampul diye anýlan ve devreleri yanan týpký ince ayar yaptýkça yüreðimde öyküler derlediðim sus payý bir söylemde iþtirak eden karanlýðýn týknefes varlýðý bense aydýnlatmak istiyorum evreni.

Ýçimde suskun yýllar.

Bir tabur dolusu asker ile arþýnlarken yollarý.

Kýz baþýma kafa tuttuðum insan izlekleri ve gövdemden ayrý bir yaþam sürdüðüm en güzeli ise bedenimi ve ruhumu açlýkla terbiye ettiðim…

Mevsimin sureti kýþa dönük.

Yalnýzlýðýnsa arka bahçesi bazen olabildiðine sönük.

Ýç sesin feryadý ve müþküle düþtüðüm sevip de yaralandýkça meþgule verdiðim.

Hüzün aryalarý kimi zaman boðazýmý sýkan.

Sýrtýmdaki kambura raðmen dik yürümeyi becerdiðim ve dik baþlý mizacým en çok da gerçekleri gerekçeleri ile savunduðum.

Rüküþ bir Çingene etekleri zil çalan.

Çivisi çýkmýþ dünya her yeri delik deþik.

Ýnsanlar ve rüyalar ve gerçekler.

Rengi olmayan düþler ve sözcükler.

Duygularýn seyrinde saklý hayatlarýn da minvali yarýnlara düþkünken insanýn tümden gelen benliði.

Sorgusuz sualsiz uçuþan zanlar mevsimin nazýna sadýk kuþlar ve isyankâr gölgeler.

Az evvel yükünü boþaltan bulutlar ve soðuða teslim olmuþ sevdalý ve yaralý þehir.

Yamasý dünün.

Yankýsý hüznün.

Yansýmasý içtenliðin.

Sevgiye düþkünlüðüm ve kýrgýnlýðýmla rüþtümü ispatlamýþken bir kere hayatta tavaf ettiðim þu bulutlarýn dünyasý ve Ýlahi Aþkýn meyvesi iken huzura dönük yüzü dualarýn elbet kandil gecesi yaþadýðým kadar da yaþatmak sevdiklerimi dualarýmda ve rahmet okuduðum nice insan çoktan ebediyete intikal etmiþ…

Düþkün deðil mizacým sadece düþünceli.

Acýmadan kendime yüklendiðim bir ömür ve bilip bilmeden kendime eziyet ettiðim…

Kulaðým ezan sesinde.

Sözcüklerimse Araf’ta saklý bir düþün ipekten teni gibi adeta tetikte.

Hüznüme sadýk sevdalý.

Yalnýzlýðýnsa ferinde saklý dualarým ve asla beni yalnýz býrakmayan Rabbim…

Kimsesizlerin kimsesi ve iþte hayatta ve ayakta kalmanýn da nüktesi elbet Rabbime sadýk bir kul olmanýn yaný sýra içtenliðimin günbegün büyüdüðü…

Kandiliniz mübarek olsun sevgili dostlar.

Tüm Ýslam dünyasýnýn kandili mübarek olsun ve kabul görsün Ýnþallah dualarýmýz…