Bir tek Tanrým vardý bir de tanýmsýzlýðým.

Ýzafi bir rakýmdý aþk sözcüklerin birbiri ile cebelleþtiði kimine göre isyankâr bir rüya. Dudaklarýmýn kývrýmýnda saklý hülasasý duygularýn.

Kabrime dönük yüzüm.

Kabiliyetsiz ruhum ve yorgun bedenim.

Muðlak anýlar cumhuriyetinde saklý bir vaveyla tökezlediðim hangi satýr mýydý da tükenmiþliðime laf etti insanlar?

Bir rengim vardý sadece ve ben sadece Mevla’ma ait ve iþte aidiyet duygumu sonlandýrdýðým doðduðumdan bu yana doðurduðum binlerce cümle ve acý.

Hicabýn da doruðunda esen rüzgâr.

Maneviyatýmla þekillenen dünyam.

Hýrpani bir buluttum madem ve iþte peyderpey büyüdü de büyüdü gözbebeklerim.

Gözünün nuru babamýn yatýya gelen duygularým çünkü ben çocuktum ama asla çelimsiz deðil sadece narin ve nazik bazen büyüse de öfkem kýskandýðýmdý sadece sevgim: en çok ben olmalýydým sevilen hep de böyle olmuþtu ezelden ve iþte o gün anladým neyden ibaret olduðumu:

Sevginin ibaresi ve ibrazý. Sancýlý deðil sevgi dolu bir iklim olsa da pürüzler hayatta ve çocukken ayakta ve sað kalmama sebep en çok hayallerim ve Ýlahi Sýrdaþým.

Ýçimdeki kor büyürken.

Bense büyümeyi reddederken.

Reddi güç kabulü güç hayatýn en sevdiðimse arkadaþlarýmla geçen zamanýn elbet okulumda okul bahçemde ve uðurlu sayým en çok da yakut gözleri annemin ve topaç o sevimli bebek belli ki oynayayým diye göndermiþti bu canlý oyuncaðý güzel Rabbim.

Dünden güne uzanan.

Günü düne yakýn tutan.

Oysaki çok farklý iki zaman dilimi: geçmiþ ve bu gün ve iþte sýðýnaðým o iki zaman arasýnda kurduðum köprü ve üzerinden tonlarca duygunun ve acýnýn geçtiði gidip geldiði.

Cennetin arka bahçesi dün.

Cehennemin ta kendisi günde yaþatýlan hüzün ama cevapsýz kalýr mýyým?

Elimde dua kitabým ve defalarca okuduðum Yasin, yakardýðým güzel ulu Rabbim.

Ceketimin düðmeleri kayýp.

Uðurlu sayýmsa on üç: annemin doðduðu gün ve yüreðimin kýblesi bazen kumdan kaleler diktiðim bazense þehrin surlarýna serildiðim ve gizemin alfabesi ve iþte saymaya baþlýyorum sondan baþa bazen sözcüklerin yetmediði ah, nasýl da dilerdim bir yirmi dokuz harf daha olsa alfabede belki de bu yüzden yabancý dil öðrenmeyi çok sevdim ama yabancýsý olduðum duygularý da yakýn kýldým çünkü içimde yaþattýðým kadar da yaþýyordum hayallerimi.

Bir tünekse kalem.

Türevi ise hayatýn sözcükler…

Kuram dýþý varlýðým bazen tökezlediðim bazense hunharca kendi boðazýmý kestiðim sükunet öncesi yaþadýðým kaos ve O’nun sayesinde yeniden kendime kavuþmanýn güncesi ve sevebilmenin meali elbet sýrdaþým inanç ve sevgi gözü pek bir rüzgardan da fazlasý içimde esen ve asla yeltenmeden sona sonlandýrmak mümkün olsaydý keþke sýkýntýlarý.

Bir milatsa yazmak.

Miadý dolan günün dahi beni ve hayallerimi tüketemediði…

Cebbar gölgelerden uzak cazibesi aþkýn ve aþktan kaleler surlar inþa ettiðim o iki kavuþmaz yakasý þehrin ne de olsa ruh ikiziydim gizemin ve þehri Ýstanbul’un bu yüzden aralýksýz sevdim ve yazdým ve yâd ettim ve umut ettim en güzelini en hayýrlýsýný derken öyle bir koyuldum ki yola ve yüreðimde çýnlayan o güler yüzlü ‘’merhaba.’’