‘’Sana mektup yazacaðým. Çünkü artýk baþka bir þey yazamýyorum. Bu konuda pek de dertli deðilim doðrusunu istersen. Sen bana belki bugüne kadar yazdýðýmdan baþka türlü bir yazý yazmayý öðretirsin. Kendimi bir sonbahar aðacý gibi hissediyorum. Mutlu bir sonbahar aðacýyým ben. Yere düþen yapraklarýmý eðilip topluyorum. Saçýma tutuyorum. Bakýn yakýþmýþ mý diye soruyorum. Sonra yapraklarý havaya savuruyorum. Ben iki kiþilik bir kabilenin me isimli kölesiyim. Çünkü sen acýktýðýnda me diye aðlýyorsun ve bu ismimi seviyorum reis!’’(Alýntý)

Rutin bildiðim hayatýn kýblesinde doðmuþum ezelden içtiðim þarkýlardýr kulaðýmýn pasýný gideren bazense tutuklu olduðum aþkýn kahramaný iken yüreðimde saklý o kýrmýzý saçlý kýz çocuðu.

Yüreðimde kodaman gülüþler.

Yanaðýmda belli belirsiz bir gamze içine saklandýðým ve sandýðýmda yüzlerce kitap, çeyiz diye derlediðimse binlerce on binlerce duygu ve cümle bir ömür beni esir alan belli ki hayatýn nesri imiþim ben bazen neþeli bazen duraðan ve yerinde duramayan.

Bazen bir öfke derlediðim.

Bazense bir ukde dinginliðin kýyýsýna bir türlü vuramadýðým ama baþýmý duvarlara vurduðum ne de olsa kolaylýkla ziyan ettim ben hayatýmý lakin bir hiç uðruna deðil bilakis bir tabur dolusu hiçler uðruna.

Þafak öncesi nöbet deðiþimim.

Az sonra uykuya dalacaðým ve sabahýn körüne geride kalan cümlelerim eþlik edecek.

Sýradan bir kýz deðilim ben: bir kadýn asla deðil yine de hemcinslerimi bir þekilde anlýyorum her ne kadar onlardan uzak olsam da ve sevdiðim tüm kadýnlar ve kýz çocuklarý beni illa ki terk etmiþ olsa da…

Aþkýn ne olduðunu sadece dört yaþýmda keþfettim: düþünün: yalnýz büyüyen bir kýz çocuðu ve tek arkadaþým yaþlý babaannem elbet arkadaþ ihtiyacýmý giderdiðim ve evrenin þifresini ta o günden merak ettiðim: bacak kadar boyuyla aþka aklý eren ve ilk âþýk olduðumdu o sýra dýþý hayali arkadaþlarým.

Aþkýn ne olduðu deðil ne olmadýðý belki de uzaðýnda durduðum günbegün içimde çaðlayan bir þelale.

Sevginin hükmettiði bense hükmedilen bir vecize ve haiz olduðum o tek zerremle kâinattaki yolculuðuma çok küçükken baþlamýþ olduðum ve yazdýðým þu son on sene zarfýnda neler neler ihtiva etti bulgularým ve benim yazdýklarým sadece þiirlerden ve okuduklarýnýzdan ibaret deðil: zihnimin arka bölmesinde öylesine kutsal bir kütüphane bahþetti ki Rabbim bana bir de yazmaya baþlamazdan evvel iç sesimi bir ömür bastýrdýðým…

Baskýn çýkansa kalemim ve sevgiyi sevmemden kaynaklanmakta ve eriþebildiðim her kalbe d/okunmak istiyorum ve evet, beni bana sunan ve beni bana sevdiren yine kalemim sayesinde adýmladýðým o uzun ve bitimsiz yol…

Gezmeyi tozmayý asla çok seven biri olmadým ve ben evcimen bir kuþum gelin görün ki; hayallerim ve boyutsuzluðum beni öyle bir noktaya getirdi ki: aralýksýz arþýnlýyorum dünyayý yetmedi kâinatý bir insan yüreðinde sýrça köþk bir kuþun gözünde Ýlahi Ateþe denk geliyorum ve tek emin olduðum sadece Rabbimin mevcudiyeti ve duyduðum gördüðüm hiç kimse hiçbir þey için asla emin deðilken Rabbimle kurduðum iletiþim sayesinde kendimle ilgili o kadar çok þeyi aþabildim ki bir baþýma ve bunu özellikle yazmaya baþladýktan sonra becerebildim.

Ülkeler ve coðrafyalar hatmettiðim ve insanlardan hatta tüm canlýlardan bana yansýyan ve sonsuzlukla eþleþtiðim ve kalemim sayesinde sonsuzluðun ritmi nasýl nasýl da çýnlatýyor kulaklarýmý ve kýsa bir süre evveline kadar farkýnda dahi olmadýðým kalp gözü: karþýmdaki bir þey söylerken ben onun yüreðini okuyorum hatta ses etmese bile niyetine vakýf oluyorum buna öncesinde akýl sýr erdiremedim ama baþýma gelenler ve ansýzýn vuku bulan mucizelerin neticesinden neyin ne olduðuna artýk iyice eminim ve ben tüm hiçliðimle ve iç sesim neyi buyuruyorsa yaþýyor ve seviyor ve yazýyorum…

Görmeden ve dokunmadan o kadar çok insaný sevdim ki ben üstelik cinsiyet ayrýmý yapmadan.

Melun gölgelerden ise alabildiðine uzak durdum ama onlar hep peþimdeydi.

Çocukluðumu ve ilk gençlik yýllarýmý okulda ve evde geçirdim sonrasýnda hayata atýldým sözüm ona.

Sýra dýþýydý benliðim ve belleðim.

En çok sevdiðimse farkýnda olmadýðým ve alt belleðim aralýksýz depolarken bilgiyi ve tüm hayal kýrýklýklarýmý.

Kýraðý mý çaldý?

Kalbim mi kýrýldý?

Sadece duygularým deðildi beni esir alan nadasa aldýðým yüreðimse bu duraðan haliyle kâinatý keþfetti ve O zaten hep yakýndý bana ve en sevdiðim gece oldu mu kitaplarýmý çantama yerleþtirip yataðýma atladýðým ve iþte Allah ile ilk tanýþýklýðým.

Çocuk kaldým bir þekilde.

Bazense ruhum bin yaþýnda.

Bense asýlý kaldýðým kubbede sallanmayý da çok sevdim ruhumun salýncaðýnda esen O Ýlahi Rüzgâr…

Saçlarýmda hala saklýdýr tek tük olsa da kýrmýzý dalgalar.

En çok da mahcubiyetten pembeleþen yanaklarým…

Israrla seviyorum.

Israrla yazýyorum.

Israrla aðlýyorum.

Israrla da Rabbime koþuyorum ve O benim elimi asla býrakmýyor.

Köküme sadýðým.

Rabbime de.

Rengimle rakýmýmsa Ýlahi Sancaðýn mevcudiyeti…