Yalnızlığın seremonisi şiirler:

Aşılası kıtalar

Aşka namzet hoyrat rüzgâr

Ve işte mevsimin mealine düştü yolum

Akabinde sırça köşküm yağmalandı demek ki

Şiirin esaretinde binlerce dizeyi sermeliydim

Zemine ayağımın altından kaysa da içimden geçenler.

 

Şifahen teselli buldum

Yalnızlıkla tecelli eden şiirden

Nameler ördüm

Ve gün yüzlü mizacında ömrün

Kavislerde saklı tuttum mevsimi

Bense köpüren dalgasıydım sevginin.

 

Aşkın yüzü suyu hürmetine demlendim olmadığı kadar

Sevdalandığımdı sözcükler:

Kâh hüznü depreşen şair

Kâh mutu saklı içindeki seyirde.

 

Sürrealist idi kimi zaman imgeler.

Pınarın başında tutulası nöbet

Öyle ki kıyama duruyordum sessiz,

Sazsız ve sözsüz ve işte başımı okşayan kutsal sevda.

Sezilerim sızlayan.

İlahi Aşk sırtımı sıvazlayan.

 

O esinti, sessizliğin gövdesi

Israrlı yalnızlık her halükarda göğe kamp kuran

Boyutların nizamı

Sevginin sarsılmazlığı

Güne damga vuran bir aşk

Kanatlarında efkârın şafağa uzanan bir dilek

Olmazın oluru şiir

Vadesi dolana kadar şair

Nemalandığı duygular ve ömür

Kardığından fazlası

Küsülesi gece

Gün yüzlü düşlerin tarhında her hece…

 

Siması tanıdık yabancının

Yerleşik bir aşka kanat açan

Uhrevi manalar tasdikler de tasdikler

Yüreğe namzet içten bir gülüş aralıksız kucaklar

Hatmettiğimiz ne ki derdi veren dermanı yine O’nda saklı

 

Sağanağın gölgesine sığınan bir çiy tanesi

Şekli şemaili olmayan duyguların her zerresi

Göğe konan bulut kadar

Yürekte saklı ufuk

Nutku tutulmuşken şairin önceki hayatında

Şiir olur her an ve derler

Darmadağınık olsa ne ki benliği?

Kapışan rüzgâr ve şiir

Sarmalar yaraları

Yamalı zemin

Yarenlik eden Mümin.

 

Bir komplimansa ömür

Kozasında saklı son kozu evrenin

Çatlayana kadar o kabuk

Sabra delalet her gün her an

Sondan başa sayar da sayar usulca

İçinde yerleşik devasa dünya

Sevdiği kadar yağar rahmet

Tokalaştığı aslında içinde saklı bir hayal bir umut

Demlendikçe günbegün

Dara düşse ne ki Rabbi sahip çıktıkça kuluna

Yağmalanan dünyevi isteklerden arda kalan

O huzur ki;

Sevecen yüreği ile iştigal son nefesini verene kadar…

 




Biliyorum sana giden yollar kapalı

Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

Ne kadar yakından ve arada uçurum;

İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm

Yalnız seni, yalnız senin gözlerini

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım

Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya

Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi

Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;

Hangi şarkıyı duysam, bizim için söylenmiş sanki

Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor

Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;

Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım

Bu böyle pek de kolay değil gerçi…(Alıntı)
( Rüzgar Ve Şiir... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 2/18/2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.