ÖZLEM
Yüreğimden uğurlayamadığım
Derinliklerin uçurumunda
Denizin maviliğinde kalmış gözlerin
Dorukların semalarında
Kuytuların içinde bir ormanın en dipteki ağacında
Damla damla birikmiş hasretin
Yeşilin her tonunun toprağa karıştığı Hazan’da
Yere düşmüş yaprakların
kırıklığında ellerin
Sabah uykusu kadar beklenilen
Seher yelinin esintisinden
Burnumun direğini sızlatan kokun
Sesinin en acıklı tonu
Odamı çınlatan çalar saatin ezgisi
Uyanmamak için uyuduğum
Düşlerimin hülyalarında
Feryat figan sorduğum sensin
Mutluluk uzaktan el sallarken
Boynunu göğsüme yasla yaslayansın
Okuyamadığım
hissiyatımın
Tamamlanmamış kelimelerimsin
Sayfa sayfa yazdığım en güzel ben’sin
Aynalarda bakamadığım göz bebeğimsin
Gözyaşımda yağmur olup
Gönül toprağıma değen en güzel çiçeksin
Suya yazdığım sitemimsin
Sen sen bilmem ki nesin?
İlmek ilmek ördüğüm acıların
Üzerime yakışan en şık hırkasısın
Saçlarına dokunduğum hatıraların
Şefkat yüklü yarınlarısın
Daha ne kadar
arayacağım seni
Denize bakan evlerin pencerelerinde?
Hangi sokağın sonundan geleceksin?
Yön bilmeyen
adımlarıma
Kime baksam Sen!
Kime baksam sen değil!
Feda ettiğim güzelliklerin güzelisin
Sevdiceğim, sevdiğimsin
Mahşer’de bulacağım
ilk kişisin