Kirpiklerin As Beni- Röportaj-Âdem Efiloðlu.

"Kirpiklerine As Beni - Kavuþamayanlarýn Hikâyesi Kitap Açýklamasý

Aklýma düþüyorsun sevgili, neden diye sormuyorum, aslýnda aklýma düþüþünü çok seviyorum.

Bu kadim þehri seninle geziyorum. Bu hazin coðrafyanýn tarihine ýþýk olan gözlerinin gezdiði yerlerdeyim, sen yoksun…
Her sokak kokuna aþina, her cadde topuklarýndan izler taþýyor. Gölgemden daha yakýndýn bana. “Nereye gidersen git bu þehir arkandan gelecektir” demiþ ya þair.

Ah sevgili! Bu þehri býraktýn… Beni býraktýn... Peki, neden yüreðimde kendini de býraktýn?
Bilesin, kendime bile yokluðunda yabancýyým...
Yokluðun faili meçhul bir cinayet gibi düþüyor yüreðime.
Bu çýðlýk kimin, kim bu içimdeki hýçkýrýklara boðulan yetim, öksüz, sahipsiz bedbin, kim...
Bilseydin sahipsizliðimi, kimsesizliðimi, tüm benliðimle sana nasýl sýðýndýðýmý, aðlardýn için için…
Aklýmý inzivaya çekiyor gerçekler, raylara düþüyor gölgem, sen yoksan yabancýyým bu þehre, sahibini bilemediðim çýðlýklarla baþ baþa.

Yokluðunun derin sýzýsý vuruyor baðrýma... Acý dinmiyor, hatta dinmek nedir, onu bile bilmiyor…
Uzaksýn, uzaktasýn ve uzaklýðýn her defasýnda içimde fitili ateþlenmiþ dinamit gibi...
Uzaksýn, uzaktasýn mesafelerin kifayetsizliðine yenildik.

Ey benim ruhumun kanayan yarasý;
Ne çok güneþ sarmýþýz yaralara. Ne çok güneþi sevmiþiz beklerken. Akþamýn sinesine saklanýyorum, kimse görmesin gözlerimi diye, kimse bilmesin aðladýðýmý diye kuytu bir köþede elleri titreye titreye yazýyorum sana. Sevgilim beni böyle aðlatmadý hiç kimse…

 (Tanýtým Bülteninden)"

-Bugün sitemizin güzide kurucusu ve yazar þair kardeþim Âdem Beyin kitabý ”Kirpiklerine As Beni” Romaný hakkýnda biraz sohbet ederek sizlerin gönül kapýsýný çalarak biraz muhabbet edeceðiz. Âdem Bey hoþ geldiniz. Bize kitabýnýz hakkýnda neler söylemek istersiniz?

-Kirpiklerine as beni gerçek bir hikâyeden uyarlanmýþ bir romandýr. Ýzmirli bir bayan polis ile Diyarbakýrlý bir aða oðlunun hikâyesini anlatmakta. Kitap hem manevi iklimlerin coðrafyasýnda gezinmekte hem de beþeri aþk münasebetlerini sorgulamaktadýr. Bunlarýn yanýnda tarihin þehir Diyarbakýr’ýn eþsiz kültüründe sizi bir gezintiye çýkarmakta.

-Kirpiklerine as beni derken, nasýl asýlýrdý?

-Evet, bu sorunun cevabý aslýnda kitabýn içinde. Yazar da aylarca nasýl olduðunu düþünmüþtü yazarken. Sevdanýn diðer ucunda ki roman kahramanýnýn kirpikleri iþte asýlýnacak kadar güzeldi demek ki.

-Günahsýz sözcüklerle gel bana derken bunu geniþ bir þekilde açýklar mýsýnýz?

-Söz söyleyene aðýrdýr. Sözü doðru söylerseniz günahsýz iletiþimde bulunursunuz. Ama içinde yalan varsa, riya varsa, aldatma varsa iþte bunlarýn her biri günah içerir. Bu yüzden içinde günah olmayan sözleri istemiþ yazar. 

-Romaný yazarken neler hissettiniz? Hangi duygularýn eþliðinde yazdýnýz?

-Aslýnda günümüz aþklarýnýn da hiç bilinmediði kadar eþsiz hikâyeleri olduðunu görmek mutlu etti beni. Elbette eskilerde aþký dillendirmek çok ama çok zordu ve dillendirenler efsane oluyordu. Fakat þimdilerde duyulmuyor bile. Bölüm bölüm aðladýðým bile olmuþtur bu gerçek hikâyenin içinde. Haliyle hissetmeden yazamayýz deðil mi?

-Roman yazmanýn en önemli kurallarýn birisi empati yapmaktýr, her roman kahramanýnýn rolüne bürünüyorsun yazdýkça. Beni en çok Sabri’nin Ayþegül’ü mezarlýkta Iþýlla ziyareti çok etkilemiþti. Vay be dediðim bir sahneydi gerçekten de.

-Hani yoksun ya hani

Doðduðum þehir virane

Yalnýzlýðým seni sayýklamakta

Nefesim bereketine muhtaç

Nüfus kütüðümde hala kayýp yazýyor

Bu muhteþem þiiri yazarken romanýnýzýn içinde hissettiðiniz o aþký bize az anlatýr mýsýnýz?

-Evet, yokluklar zordur ve yokluklar fazlasýyla yorar insaný. Bu yoklu nereye gitsen yokluktur. Kalabalýklar bir þey ifade etmez, kalabalýklar anlatamaz sizi ve anlayamaz. Ömrünüzü aþkýna sürüdüðünüz birisi yok ise de zaten kaybolmuþsunuzdur onca kalabalýðýn içinde. Yoklukla yaþamak zordur ve onu taþýmak kavuþamayacaðýný bile bile daha da bir zor. Hem Aydýn hem Sabri bey bununla yaþamak zorundaydýlar ve belki de birbirlerini çok iyi anlamalarý da bu yüzden.

-Bunca aþk dolu satýrlarý mýsralarý yazmak nasýl bir duygu? Aþký biliriz lakin sizdeki aþkýn tezahürü olan mýsralarý okuyunca aþkýn insaný saran baþka bir haline þahit oluyoruz. Mesela” yollarým hep dar vadilere sýkýþan suçlu gibiyim” “bu güneþ seni görmeden önce gördüðüm güneþ deðil” “Aklýma düþüþünü seviyorum” Duygularýnýz anlatýr mýsýnýz? Romanýnýza yansýyan aþkýn baþka bir boyutunda okurken ben gezindim, hayran kaldým. Romaný yazarken yaþadýðýnýz süreci de az bize özetler misiniz Âdem Beyefendi kardeþim?

-Evet, en baþta da dediðim gibi roman hem beþeri hem ilahi aþkýn sorgulamasý. Aþk bulana eþsizdir. Onu ele avuca sýðdýramaz. Yazara kalan ise bu eþsiz aþký kelimelerin sonsuzluðunda sunmak oldu. Öyle ki her role soyunurken günlerce etkisinde kaldým diyebilirim. Yazarýn görevi aldýðý mesajý etkili bir biçimde okuyucuya sunmaktýr. Öyküyü akýcý kýlan ise hikâyenin güzelliði. Nice yüreðe dokunsun diyorum bu yüzden. Teþekkür ederim.

-Bende kardeþim Âdem Beyefendiye teþekkürler ederim böylesine güzel bir romaný yazarak bizi aþk iklimin de manevi hava içinde gezmemize vesile olduðu için. Bize insan aþkla farklý olabilir diyen Âdem beyin aþkla yazdýðý ”Kirpiklerine As Beni” romanýný okumanýzý tavsiye ederin. Aþksýz yaþanalar ve aþkla yaþananlarýn farkýný ortaya çýkaran aþkýn engin denizlerinde beraber yüzdük. Âdem kardeþim bu eserinde duygu ve düþüncelerini daha rahat ifade ediyor. Selamlarýmla.

Mehmet Aluç