Meftunum gerçeklere bazense hayaller takýlasý bir rozet gibi kalemimin yakasýnda.

Yakasý açýlmýþ açýlmamýþ sözcüklerse ilgi alanýmda deðil aslýnda her sözcük kabulüm olsa da bir ömür bazen hicvi bazen hicreti duygularýn ve iþte tek tek eliyorum sözcükleri ve noksan imgelerden nokta atýþý yapýyor olma ihtimali ile bozguna uðruyorum.

Hayýr, hayýr, bu ben olamam.

Dil yarasý mý yürek yarasý mý?

Ben asla sen olamam ya da sizler gibi tüttüðüm mü tutturduðum mu yoksa bir çocuk gibi?

Haylaz mýyým?

Asla.

Hilebaz mý?

Haþa.

Yoksa hilkat garibesi midir bunca sessizliði ses babýnda yüreðinde taþýyan?

Ah, neþrim.

Ah, nakþým…

Elbet çürümüþ na’þým.

Muhtýrasý evrenin ve muhabbeti enginliðin.

Kuþpalazý.

Kuþ kondu belki de.

Kuþtan dökülen tüyler mi yoksa sözcüklerime tüy diken?

Azýða aldým madem hayatý madem saðlam kazýða da b/aðlayamadýðým yüreðimdeki eþiði…

Yoksa bir eþek mi yüklenmiþ de sözcükleri alýp baþýný giden?

Belki de katýr inadý insanlýðýn ve iþte nemalandýðým duygulardan arda kalan.

Gündü büyüttüðüm gözümde.

Gündü gün b/öldüðüm hece hece.

Günü torbaya koyduðum gecenin de þeffaf teninde gezintiye çýktýðým.

Belki kumpastý.

Belki de kulvarýnda tekti yürek sesim üstelik ne gün ne dün adeta ömrün tamamýnýn hibe ettiði elbette zimmetliydim ben yerküreye.

Aþksa nazenin ve aþikâr s/özlendiðim.

Mevsim kurusýký ve miadý dolmuþ artýk kýþýn.

Kýþ kýþladýðým soðuk ve yaðmur ve kar ve iþte Nisan güneþine koþuyordu kâh göçmen kuþlar kâh öç almayý sonlandýrmayan hiddetli rüzgâr.

Günü geceden tasvir ettiðim ve iþte yarýnýn yazýsýný saatler evvelinden yazdýðým…

Ben kim miydim?

Ya, kalemim miydi emir erim?

Bense bir komutan edasýyla içimde saklý bir tabur dolusu sözcüðe emir yaðdýrýrken ne de olsa nefsimle olan savaþýmý yarý yarýya kazanmýþ ve son nefesime kadar da irademe sahip çýktýðým elbet konumuz sadece edebiyat ve hayat.

Oh, ne ala!

Gamýma da dünden razý.

Belki de gam yüklü notalar ve dünde kalmýþ duvar piyanomun fildiþi tuþlarý ile seviþen parmaklarým ve notalar þimdilerde notalarýn yerini sözcükler ve tuþlarýn da yerini kalemim almýþken ve iþte sonunda açtýðým bayraklarým.

Nazenin bir sevda.

Nezaket icabý ses etmeden sevdiðim nasýl ki rica üzerine deðerlerin ve içimde saklý öðretilerin elbet ben bir kez hayat denen yola baþ koymuþtum.

Öncem ve an’ ým.

Yarýnlarýmýn.

Kaderimle yüzleþtiðim ve de özdeþleþtiðim.

Hikmeti hayallerin ve hicabý insanlarýn ve kalantor gölgeler hicap yüklü bense yazmakla iþtigal eylerken nasýl da dara düþtüðümde yetiþen Hýzýr elbet hýnzýr gölgelerden de yaka silkerken.

Ýklimim bahar asla ikilem yüklenmediðim.

Ýlkem ve ülküm ve rotan ve notam.

Ýlahi Sýrdaþým.

Ýnzivada geçse ömrüm kime ne hem?

Ne kindar.

Ne pelüþ.

Ne nahoþ.

Ne de de kocaman bir boþluk içine düþülesi.

Aþkýn radarýna takýlý iken ruhum ve benliðim kalbimde saklý o ritim ile yeryüzünde þahlanan gölgelerden uzaða kaçýp duygu atlasýnda Rabbimle sözleþtiðim.

Kalender miydim deðil mi?

Yoksa huysuz ve tatlý bir þiirin ön sözü mü ya da hikâyesi ve iþte metruk hecelerden saðalttýðým aydýnlýk ve meþru müdafaam elbet kalemle her hasbýhal ettiðimde okuyucunun da devreye girdiði ve ömrümde verdiðim bilmem kaç devre arasýnda ben bir piyon gibi ya da dama taþý gibi bir daldan diðerine sekerken.

Yalaným yok üstelik.

Dünümse günüme dair yaptýklarým da yapacaklarýmýn garantisi iken tek hatamsa devamýný getirmediðim.

Öðrenci kimliðim derken akademisyenliðe oynadýðým derken öðretmenlik yaptýðým güzel zamanlar öncemse bankacýlý maceramda aslýnda kendime bir cennet bahçesi aradýðýmýn da farkýnda deðilken ve rahat bir banka koltuðunu cennetle eþ deðer görüp de iþ arkadaþlarýmý da melek sýfatýyla ödüllendirdiðim elbet kabak da benim baþýma patlamýþken.

Beyin gücüm.

Beyin göçüm.

Hakkýyla aldýðým iþler edindiðim diplomalar þu ve bu.

Bir oyun deðilken hayat bense ters takla atmanýn verdiði huzurla uçuþa geçtiðim plazalarda haletiruhiyemle eþleþen mükemmel beyaz yakalý unvaným.

Bir adým sonrasý eðitime döndüðüm yeniden ve amfilerde delice not tutarken asla da ukalalýk etmeden gözümü tepeye diktiðim.

Nadiren yoldan geçenler.

Beni ise yarý yolda býrakanlar.

Elbet nakþým ve de naaþým eþleþmiþken hiçlikle bu sefer atamam yapýlmadý diye karalar baðladýðým ve özel sektörde fink attýðým yabancý dil öðretmeni olmanýn aslýnda zorluk deðil de özgürlük sunduðu ve para kazanmayý reddetmemin doðasýnda saklý enayilik unvaným ile meslektaþlarýma selam ettiðim ve öðrencilerimin sevgisi ve duyduðu saygý ile göklerde uçtuðum.

Hanem mi?

Haznem mi?

Yoksa tek kiþilik hücrem mi?

Ne alaka efendim?

Elbet kalemimle ettiðim hasbýhal ve ölmeden hidayete erecek olmamýn hayallerini bir kenara býrakýp gerçek anlamda Rabbime koþtuðum ve kalp gözümle tek geçtiðim bir çift gözün de arkasýnda saklý iken tarama cihazý.

Nakþeden gün.

Raks eden hüzün.

Nail olduðumsa ömür.

Bir hicretse yazmak.

Bir sunumsa bunca duygunun tefrikasý.

Bir zaman aralýðý ise dünüme günüm arasýndaki.

Satýr aralarýndan taþan yüreðim ve kýblemden taviz vermeden insanlýðýmdan da ödün vermediðim ve hayallerimi gerçek kýlmanýn arifesinde düþ gücüme geçiþ hakký verdiðim.

Konu ne olursa olsun önce beynim ve yüreðim ve tüm benliðim ve gel geç aþklara geçiþ hakký tanýmayan bir dünya özlemi ile ve de özverimle insan sevgime sahip çýktýðým elbet Yaratandan dolayý tüm canlýlarý kolaylýkla sevebildiðim.

Nihayetinde kendimle yüzleþtiðim ve güleç yüzüme eþlik eden gölgeleri de kapý dýþarý edip kalemimle kendime yarattýðým bu sýra dýþý ve huzurlu birlikteliðimin de bir yansýmasý iken tüm yazdýklarýmdan da bunlardan ibaret deðil hani ve ben henüz yolun çok baþýndayým ve çocuk yüreðimle ve bitimsiz özlem ve hayalimle kanat açtýðým sýra dýþý bir dünyanýn da yansýmasý iken yazdýklarým…