Düþlerin kabrine düþtü yolum: nemalandýðým bir sarkýt ve iþte altýna imzamý attýðým o akit.

Duvaðý yýrtýk gecenin.

Tütsüler yaktý gece bekçisi bense yakardým Rabbime ve iþte düþtüm ben bir kez gözünüzden.

Mübalaða etmeden severim ben ve nasýl da imtina ederim incitmekten ve sobelendiðim her duygu yanýlsam da bir yansýtsam da içimi elbet derlediðim sözcüklerim ve derdest olmuþ imgeler.

Soyut bir alfabeyim belki de metruk hecelerin cereyanýna kapýldýðým ve de diken diken olmuþken tüylerim.

Layýðý ile yaþamak bu olsa gerek.

Lütuf bildiðimdir elbet her duygu beni anbean yakýn kýlan Rabbime.

Bir duygu familyasý üstünü örttüðüm kabrim ve iþte güne sirayet eden bir karanlýk.

Güme gitti çok þey.

Gücüme gitti de.

Güç bulduðum güç bela yol aldýðým ve Ýlahi Gücün eþliðinde.

Hüznüme beyitler serdim yetmedi.

Beyitlerime þiirler ördüm ve gücüne gitti bu sefer hikâyelerimin.

Men ettim isi sisi.

Mal ettim kendime aþký ve hüznü.

Maþuku iken bu devranýn aþkýn da þiarýnda ruhumu yýkadým anbean ve beyazý hep sevdim hep þevk bildim masumiyeti ve kat izinde bu devasa sevginin kat çýktým tek tek hidayetin merdivenlerinde bazen bir ileri bir geri gittim ve gördüm ki sözcüklerin ve yüreðin ritmiymiþ düþ gücüme de eþlik eden ve ben sadece Rabbimden medet umdum sadece Rabbimden istedim.

O ise hep kabul etti ve ben korktum bu sefer þerrinden lanetinden kötülerin ve kötülüðün gelin görün ki kötüye meyletmedim bir ömür ve herkesi iyi bildim ne de olsa þiarýydým sevginin ve umudun ve iyi niyetin.

Beylik deðil hem benim hüznüm.

Beynamaz gölgelerin de uzaðýnda saydým adýmlarýmý bazen unuttum adýmý bazen adýmladým kendime ve hep andým rahmeti ve Rabbimi.

Duygularsa otaðý bildiðim bir yayla.

Düþünceler hýz kesmeyen.

Beynimse emir eri.

Beyan ettiðim her an her andýðým ve dünde saklý nice aný.

Hazandý muhalifim çünkü ben bir ömür bahardým ve de bahtiyar.

Ýhanet ettim de zaman zaman kendime ve ihbar ettim aralýksýz kendimi yüce Rabbime.

O beni af etti: ben beni asla.

O sundu bana rahmeti ve ben daha çok sevdim insanlarý.

Yýldýzdým.

Kimine göre yýldýzým düþük.

Güldüm ben nadide bir gül.

Dalým kýrýldý topraðým kurudu ama hala ayakta kalmayý becerdim.

Diktiðimse tohumlar ve dilemmasý güzelliklerin ve umut idi dilaltý ilacým.

Hüzün ve o kesif sessizlik.

Mutum ve de:

Umudumsa yadigâr yine atadan.

Yandýðým kadar da piþecektim ama asla piþkin insanlardan olmadým illa ki mesafeli diðer yandan sýcak bir iklimdim gerçi buz kesiyordum zaman zaman…

Kesirli bir sayýydým ayný zamanda sonra ondalýk sayý kývamýna geldim ve kök hücrem ve kareköküm ve ben asla köküme ihanet etmedim bazense kök söktürdüm insanlara çünkü dik baþlý bir yenilgiydim de ben zaman zaman.

Huzurun minvalinde dilimden ve yüreðimden düþmeyen dualar ve Besmele ve kat çýkmalýydým ben illa ki o bilindik meçhule ve serildim rahlenin üstüne serinledi yüreðim ve sarýldým koruyucu meleklerime.

Akýl melekelerim uçuþan.

Saçlarýmsa diken diken ne de olsa çarpýlmýþtým ben aþkýn þimþeði ile ve üstüme düþen yýldýrým bense tekdüze bir canlý olmaktan öte daldan dala konduðum ve içinde savrulduðum yürek iklimim.

Gün aymaz.

Gece solmaz.

Kim gölge beynamaz.

Bense hep beyaz kalmalýydým ve kaldým da:

Bazen bulut geçti üzerimden siyaha döndüren derken saðanaðý ile ýslandým rahmetin ve beyazýmý koruyup aslýma sahi çýktýðým elbet bana sahip çýkan yine ve sadece O.

Beti benzi atsa bile güneþin…

Kayýp bir uçurtma gibi kuyruðumun peþine düþtüðüm ve tüm mücadelem kendimle o yüzden ben çok ama çok sevdim nerede ise tüm cihaný.

Ayrýcalýklý bir acý ile sýnandýðým ve her açmaza girdiðimde acýmla umudumla yeþerip yaþardýðým ve yakardýðým sadece Rabbime…