Ket vurulmuþ bir isyaným ben: aþikâr.

Mevsimin meftun gülüyüm bir o kadar bülbülü göðsümü siper ettiðim ömrün gediklisi duygularým.

Ölü iklimden son uyanan ben oldum ve Kuzey Kutbunda saklý bir buzdaðý iken güney rüzgârlarýyla sürüklendim ekvatora kadar.

Coðrafyam asla iyi olmadý ama iyi bir coðrafyaydý öðretmenimin yüreðinde saklý tuttuðuna inandýðým ve coðrafya öðretmenimiz hep krem kokardý ve nasýl da parlardý öðretmen kürsüsünde bir de sigara içerdi ama içine çekmeden bazense öylesine derin bir iç çekerdi ki…

Sevmeye korkardým kadýný ama severdim de elbet için için ve içerlediðim idi onun bana sitemkâr gülüþü belki de bu yüzden tarih dersine yöneldim ama yeniçeriler gibi de asla kazan kaldýrmadým.

Tarihi de sevemedim gitti ve esefle kendime yüklendim ne de olsa o gün en sevdiðim arkadaþýmýn yüzüne devasa bir tokat atmýþtý tarih öðretmenim ve gülümseyerek ovuþturmuþtu yanan ellerini.

Arkadaþýmýzýn yüzü alev gibi yanarken ben tarihten en yüksek notu alsam ne ki?

Sonra o acý haber ulaþtý sýnýfa tarih öðretmenimiz kavimler gibi aniden g/öç etmiþti bilinmeyen bir âleme.

Patavatsýzdý sýnýftakilerin çoðu ve edebimden görmezden geldim erkek öðrencilerin küfürlerini beti benzi atan güneþ bile utanmýþken çekincelerim ile tahtayý silerdim ve üstüm baþým tebeþir tozuyla batmýþken mutlu berduþlar gibi dönerdim sýrama demem o ki; tebeþir tozuna baðýmlýlýk geliþtirmiþim ta o yaþýmda asla da düþünmemiþken içimde yatan aslanýn öðretmen olmam adýna gün gelip de kükreyeceðine.

Kürediðim hayallerim deðil sadece elbet gerçekleþtirdiklerim.

Gerçekler ise günbegün boyumu aþan ve canýmý acýtan.

Melun gölgelerin ne olduðunu ve nereden çýktýklarýný asla kestiremedim ki kendi gölgemi bile kovmuþken peþimden gelen sürü halinde o gölgeler.

Kindar.

Nefsine tapan.

Ýsyankâr.

Ve de münafýk.

Tarihin tozlu sayfalarýndan firar eden belki de rahmetli tarih öðretmenimin bedduasý ne de olsa ezberci sistemin maðdurlarýndan biri olarak ezberlediðim tüm tarihleri unuttum sonra da b/öldüm tek tek Osmanlýnýn duraklama ve gerileme devirlerini.

Gerilediðim ya da ilerleyemediðim.

Sil baþtan.

Ýzah edemediðim ve de.

Ýmla hatasý bildiðim þýklar ben tüm yüreðimle âþýk iken bir de aþýk attýðým.

Ýmha edemediðim acý anýlar nihayetinde herkes tarafýndan terk edildiðim.

Hayal gücüm ve gerçekler arasýnda gidip geldiðim ve müdavimi olduðum o kýsýr döngünün önüme konan bir tabak dolusu sýcak yemeðin kokusuna yenik düþmeyip de uzun yýllarýmý aç geçirdiðim ve izahý olmayan öyle ki kemiklerim sayýlýrken kemiklerimin üstüne geçirdiðim kaç beden büyükse artýk üstümden dökülen.

Zerresi yok gözümde an itibari ile.

Zerre de önemi yok dünde ne amaçla kendime eziyet yaptýðýmý da bir meziyet bellediðim ve iþte uyruðu olmayan acýlarýn kuyruðuna bastýðým bazense kuyruklu yýldýz gibi kayýp geçtiðim.

Geçimsiz olduðum kadar da iyi huylu olduðum asla yalan deðil ve disipline ettiðim irademle beynime verdiðim komutlarýn da geri dönümüdür elbet saklý baþarýlarým: dediðim gibi sakladýðým dünde kalsa bile çoðunun güne sirayet ettiði ve de yazdýklarýmýn muadili iken sevinçlerimi ve yaþama sevincim.

Bir konçerto belki de alt belleðimde aralýksýz dönen o plak.

Aþktan da üstün iken kimi þarkýlarýn vurguladýðý ve aþkýn pembeleþen yüzü ne de olsa an itibari ile kocaman bir yetiþkin olsam bile aþktan kolay kolay bahsetmem bizimkilerin yanýnda ve ben bir ömür aþka âþýk iken asla da kolay olmadý hani aþký içimde yaþatmak ve utançtan peltekleþen dilim ve titreyen sesim ve ellerim.

Çocuk kalmanýn nesi mi kötü?

Kötü denen büyümek mi peki?

O halde kötü addedilen sadece eriþkinler mi?

Bir de acýmasýz çocuklar yok mu ve iþte çocukluðumda bana musallat olan sýnýfýn azgýn güruhu.

Söylemler.

Bazen öðretmeni dahi çileden çýkartanlar ve elinde cetvel ile geldi mi sýnýfa çil yavrusu gibi daðýlan yaramaz arkadaþlarým hep de dalga geçmediler mi bir ömür?

Saçýmýn atkuyruðu ve gözlüklerim ve çalýþkan olmanýn sonucu iken inek damgasý yemem günümüzde ise birileri okumuþ eþek diye tezahürat yaparken…

Zaten kime yarandým ki bir ömür?

Yaram yok gocunmam ama toplu halde yapýlan o baskýnýn neticesinde insanýn kendinden þüpheye düþmesi gibisi de yok hani…

Merdiven altý bir öðrenci deðildim ne de öðretmen.

Üstünkörü de yaþamamýþken ve bilgiye ve empatiye hep deðer verdiðim ve içselleþtirdiðim.

Rengimse beyaz bazen pembe.

Kýzaran yüzüme de yakýþan kirazlarý da kulaklarýma küpe yaptým mý elbet bu yaþýmda bile çocuk gibi mutlanmaktayým basit bir detaydan ve de sözden ya da hüzünlenmekte en ufak olumsuzlukta.

Günün devirdiði kadehler.

Gecenin de þerbeti iken sözcüklerle yaptýðým o karýþým.

Bazen rüzgâr olup estiðim.

Bazen yaprak gibi uçuþtuðum.

Günü dünle baðdaþtýrmak ve yarýnlardan medet ummak ne de olsa umudunu hep saklamalý insan bazen tutulan nutkunu da yazarak ifa ederken elbet þerh düþülesi ömrün basit bir detayýnda saklý iken de hayatýn geneli ve gerçeði elbet hayal gücümü de katýk yaptýðým kadar gerçekçi bakýþ açýmla kolay da deðil hani dengeyi tutturmak hele ki þirazesi kaymýþ dünyanýn ardýndan bakýp da geleceðini tayin etmesi insanýn hayli yorucu bu baðlamda kaleme baðdaþ kurduðum her yeni gün her yeni saat ve paylaþým elbet benim de yazacak nice öyküm var üstelik sonlanmamak adýna…