Düþ salkýmlarý ebediyete intikal eden vücutlarýn çürüdüðü ruhlarýn özgürlüðe kavuþtuðu bir iklimden de öte ve iþte þehir mezarlýðýndan yükselen ses ve de duman.

Bir dostun yitimi ile baþ baþayým ta çocukluðuma dayanan bir arkadaþlýk ve o arkadaþým Hakkýn rahmetine kavuþtu.

Meali yok günün.

Devþirme sancýlarla heba ediyoruz ömrü biteviye.

Bir makamsa çalan þarkýnýn aidiyeti ya da meramý veren Yaratan ve iþte sahile vuruyor sözcüklerimiz: dün de bu gün de…

Manidar bir esinti bu: yüreðimin kubbesinde saklý sözcükler.

Meþakkatli bir yol bu: kalemin deþifre ettiði içim.

Bir içimlik addedilen bir yazýysa eðer ki bu demek oluyor ki kelebek ömürlü benim duygularým.

Derviþin fikri zikri hesabý lakin insan yaþarken asla hesap yapamýyor ola ki yaptý; demek oluyor ki haletiruhiyemiz bir bankanýn bilançosu gibi her açýk verdiðinde zora sokan ve her kapalý kapýda yüreði yaþamaktan soðutan.

Hüzün denen kerrat cetveli:

Ah, rakamlar ve çarpýldýkça bin bir parçaya b/ölünen duygular oysaki iþin aslý türemekle ilintili ve çarpa çarpa büyüyen dünya iken matematik dünyasý günlük hayatta mümkün mü çarpýldýkça büyümek?

Büyüyen hayal kýrýklýklarý ve büyüyen dertler.

Kepenkleri erken indirdim bu gün ve evhamla gidip geldim içimin dar ve uzun koridorlarýnda.

Yazgýma hürmeten deðiþmez de talihim.

Yazgýma hürmeten iki satýr yazmalý ve yüceltmeliyim yüreðimi ya da yuhalanan ruhum ve yediðim aldýðým darbelerden kendime bilmem kaç katlý bir pasta yaptýðým da su götürmez bir gerçek.

Kaçýncý yýlýný kutluyorum sahi hüznün?

Hür olmadým ben asla.

Asla da asla dememeli insan en azýndan hayal dünyamda yaþarken sýnýr yoktur benim için ve iþte sihirli iç dünyam hayal âlemim.

Zamanlardan kesif bir sessizliðin hüküm sürdüðü sýcak ve nemli bir yaz gecesi.

Cilalanmýþ yerler.

Cilalanmýþ yürekler.

Çýngar çýktý çýkacak.

Çýbanbaþý kimi insan nefreti ve hasedi içinden dýþarý taþan.

Hüviyetimde yazanlar bir de CV’mde.

Haddi hesabý yok sýfatlarýn.

Nemalandýðým ne çok duygu bazen uçuþan bazen sönen bazense tutuþan.

Günü kurtardýk ya.

Gün yüzlü bir hayata yelken açtýk madem.

Matemin de örüntüsü ile ihya oluyor yürekler ve hüzünle þerh düþüyorum hayata akla hayale gelmeyen neyse hayal dünyamda rast gele ateþ ediyorum uçuk hayallerime.

Fýtratým.

Bir de eklentiler.

Açtýðým parantezler aþýlasý mecralar ve sükûtu hayale her uðradýðýmda monte ediyorum zihnimi yeni baþtan.

Duygularla çeliþen beynim ve verdiðim emirler beynime.

Asýlý olduðumsa göðün kýrýk kancasý ve her an düþebilirim üþenmesem bir bir dikeceðim yeryüzünün söküklerini.

Palas pandýras içeri dalan duygular elbet nakþý dünün ve gecenin de zikrinde bir punduna getiriyor insan ve mutluluk nameleri ile süzülüyor derinden yavaþ yavaþ.

Muteber eden bir özlem.

Þahsýna münhasýr bir esinti.

Mevsimin delik heybesi ve yapraklar özgür yapraklar yalnýz yapraklar kimsesiz yeter ki Yaratan izin versin yapraðýn kýmýldamasýna.

Köküne sadýk her aðaç.

Dalý kýrýlan her insan.

Devasa acýlarýn zulmettiði bir yaþam denklemi ve huzura dair bir arayýþýn da meali iken kalemin yaz dediði…