Matbudur düþlerim hani, hani tutuklu olduðum…

Sözcüklerse bana sadýk gerçi ara sýra sýrra kadem basarlar ama…

Layýðý ile yaþamanýn bir sonraki adýmý elbet layýðý ile sevmek ve yazmak sancýlý bir dilemma sökün eden ve hasretin uzadýðý.

Seviyorum ve yazýyorum ve hala çözemedim boyumun uzayýp uzamadýðýný yine de elimde cetvelim ve de acý-ölçerim dip dibeyim duygularla ve sözcüklerle bir o kadar farazidir iklimler seðirten.

Gönül gözüm ve gönül rotam.

Ýsli tarifesi þehrin ah, evet, bir de þehir vapurlarý epeydir binmediðim ve deliþmen bir rüzgârýn nezaretinde alçalýp yükseliyorum.

Eriþemediðim bir rakým gözümü diktiðim ve alfabesi aþkýn en çok da Ýlahi Sýrdaþýmla aralýksýz münazara ettiðim elbet eksik etmediðim dualarým.

Akla zararým, sevgili Kafka hem de fazlasýyla.

Komut verdiðim beynimse ayrý bir harcýâlem.

Katarsis yaptýðým nasýl da aþikâr.

Psikolojin nimetlerinden biri bazense geri tepen:

Anlatýyorum ve anlatýyorum ve…

Anlam olmanýn iksiri ve de þerbeti iken kalemin güdümü…

Sonra ne mi oluyor?

Elbet yanlýþ anlaþýlýyorum elbet çuvaldýzý kendime ve kaleme batýrýyorum.

Yitik bir kelamým ben hatta geri dönümü olmayan selamýn aruz vezni.

Çok gülerim kendime.

Kendini bilmez kim varsa nasýl da gözlerini gözüme dike dike gülerler bir de gürlemezler mi?

Metruk hanelerde ve muðlak hecelerde saklý karartýlar: gecesi gündüzüne karýþtýðý yetmezmiþ gibi insanlýktan nasibini almayan nice insan bir de sunduklarý yaftalar; a, evet, bitmez de afra tafralarý bir de ahkâm keserler kýsaca gýybetin hasýna dair ne çok kirlenmiþ cümle ve duygu var ise dillerinden zehir gibi akan.

Ben çok zehirlendim.

Çok kere de ölümden döndüm.

Kalbimi zehirlemeyi ise baþaramadý insanlar ve içim yandýkça sürahi dolusu sözcük ve imgeyle ferahlýyorum.

Adeta bir dilaltý yazdýðým þiirler lakin yetmiyor.

Yetinmediðimden deðil yetemediðim insanlýk adýna.

Bazense havada asýlý kalan bir kelamým ve selamým.

Ýlla ki yolum sana düþüyor, Kafka ve inan ki gece karanlýðýnda hele ki yazmadýðýmda nasýl da yüreðim üþüyor.

Üþengecim.

Biraz tembel.

Biraz haylaz.

Ama yüreðim temizdir ve hali hazýrda kirletemedi kimse yine de o kadar emin deðilim ve sýklýkla tövbe ederim.

Yatýya kalansa genelde hüzün bir de afakanlar bastý mý…

Alý al moru mor kiminin adeta Çýfýt çarþýsý kimin insanýn yüreði.

Gerçi ben de az endiþeli deðilim ama…

Ýsyaným zalime.

Ýsyaným Allah’ýný bilmediði gibi insanlarý da hakir gören münafýklara.

Sözüm ona herkes her þeye kadir ve nasýl da vakýflar hayata.

Mutluluk bir amblem gibi düþmez yakalarýndan aslýnda yakamdan düþmeyenlerdir beni illa ki zora sokan.

Dökümlü etekleri iblisin: bazen kadýn bazen erkek görünümünde ve beni asla engelleyemez onlarýn kirli emelleri ve amelleri.

Elbet ben de sütten çýkmýþ ak kaþýk deðilimdir yine büyük hatalar yapmadýðýmý sanýyorum daha doðrusu biliyorum belki de bana malum oluyor belki de…

Belki de ben de iyi bir kul deðilim.

Bu baðlamda inancýn verdiði haz ve huzurla kýyama durmayý çok seviyorum saat kaç olursa olsun Rabbimle baþ baþayým ve diz dize dualarýmla.

Dizdiðim bunca cümleye ve satýra aldanma, sevgili Kafka: yastýk altý yaptýðým o kadar çok yazým ve þiirim ve de yasým var ki…

Yaþ almakla ilintili belki de benim düne özlemim elbet öykündüðüm, neresinden baksan bir on sene evvelki Gülüm.

Daha mý güleçtim ne dünde?

Olmam mý ne de olsa henüz net bir farkýndalýk kazanmamýþtým ve gözüm kapalý hep inanýrdým insanlara gerçi þimdi de deðiþen fazla þey yok ama…

Bilmiyorum ama bazen içim el vermiyor.

Bilmiyorum neden insanlar bana el vermiyor.

Bilmiyorum neden hep kaçarým insanlardan?

Sevdiðim kadar da uzaktan.

Bazen yeltenmiyor deðilim denize cumburlop atlamaya ve atlýyorum da sonra eþlik eden bilmem kaç milyon hava kabarcýðý ile boðulma tehlikesi geçiriyorum: körü körüne sevmek ve inanmak bu olsa gerek.

Bir kördüðüm olarak addedilsem de her þey aslýnda çok basit.

Dünde kalan öyküm.

Dünde kalan piþmanlýklarým.

Dünde kaldýðý yetmezmiþ gibi þimdiye sirayet eden.

Ýkbalim ve idealim ve ibaresi yüreðin:

Ben mevsimsiz açan bir çiçeðim sanýrým en doðru tabir bu olmalý çünkü solmam da an meselesi.

Sönen bir ateþ hiç deðilim bilakis üstüne galon galon benzin döküyorlar litresi kaç liraya gelmiþ olsa da ve iþte bir kývýlcýmdan doðan yangýným büyüdükçe büyüyor bu da yetmezmiþ gibi insanlarý hep gözümde büyütüyorum ve olan bana oluyor.

Bir engebe önümde uzanan.

Engerek yýlaný gibi de sokanlar.

Paye vermemem imkânsýz çünkü her þey yaný baþýmda zuhur ediyor.

Hazansa tek muhatabým ve ýsmarladýðým sözcükler ansýzýn kapýmý çaldý mý kalemle canhýraþ bir mücadele veriyorum.

Ne yazmak istediðimi bilen o.

Beni bilen de o.

Aslýnda beni bilen öncelikle beni bana sunan yüce Mevla’m ve O olmadan iþimin rast gitmesi asla mümkün deðil.

Restleþtiðim çok insan da var hani çok da çeliþtiðim düþünce: duygular metruk hanelerden sökün edip önüme düþüyor ve ben onlarý tek tek toplayýp yerden yetmedi göðe asýlý nice yýldýzý da serptim mi boþ beyaz sayfaya…

Kýsaca anamýn ak sütü kadar helal benim duygularým ve sözcüklerim ve ben semazeniyim yüreðin aþkla ilhamýn eþleþtiði ve kendimle zýtlaþtýðým her sefer yine yastýk altý yaptýðým binlerce cümleyi tek tuþla uzay çöplüðüne gönderdiðim.

Bu günün bu dünyanýn insaný deðilim lakin yaþama sevincim ve coþkumla sahip çýkýyorum da sevgiye.

Ertelenmiþ bir düþüm belki de ben, Kafka ve birileri bana el verdikçe asla da sonlanmayacak arayýþým ve yazma serüvenim.

Bir ihtimal daha var mý sence?

O halde yeniden buluþmak adýna þimdilik hoþça kal, Kafka.