İnsan Neden Yaşadığını Anlayamaz, Bazen Yaşadığının Bir Boşluk Olduğu Hissine Kapılır

 

İnsan neden yaşadığını anlayamaz, bazen yaşadığının bir boşluk olduğu hissine kapılır. Oysa o boşluğu bizim hoşlukla doldurma isteğimizle doldurulması gerekirken insan neden arzu ve hevesinin peşinden koşar ki? Bunu kendime defalarca sordum, anlamam ise uzun sürdü. Ham iken pişmek gerekirmiş acılarla, tatlı olanın değerini bilmek için. Oysa hep yandım dedim, anlamadım dedim, bir şeylere yanaşmadım uzak kaldım! Ben uzak kaldıkça hayat yaklaştırdı, uzak duramazsın dedi yaklaşman gerekir dedi. Oysa ben yaklaşmayı insanın birbirini değiştireceğine inanmışken nasıl yaklaşabilirdim ki? Oysa zorla insan değiştirilemezdi onu da sonradan anladım.


Ruhumuz ölüme doğru giderken ölümden nasıl kaçabilirdik ki? Ölümünde yeni hayatın sonsuz hayatın başlangıcı olduğunu anladığım anda ölümü sevdim… Ötelerde bekleyen güzel insanlar vardı onlara kavuşmak onlarla olmak vardı, aceleye de gerek yoktu vakti zamanı gelince başlardı sonsuz hayata doğru sonsuz yürüyüş.

 

Hayatta yaşamayı istememek nankörlüktür anladım kabullendim veren Rabbimdi, Rabbim her şeyi güzel eyleyen ve yaratandı… Yollar açıldı önümde ben yürümeye devam ettim bazen tökezledim, kalktım bazen gözlemledim kendimi öyle yürüdüm. Yürürken benimle gelen dert çileyi sabırla harmanladım…

Mehmet Aluç


( İnsan Neden Yaşadığını Anlayamaz, Bazen başlıklı yazı kul mehmet tarafından 22.08.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu