Düş mahkûmları, sevdanın g/izinde
hazır olda nöbetçiler.
Her kıyıldığında içi göğün, kıyama
duran sevdalı mahzun yürekler ve nice zalim bayırdan firar eden yokuşlara
tüneyen ve geride kalan mazlum yürekler.
Bir vedadır ki göğün saltanatı
Elbet her şeye kadir Huda’nın varlığı
Sevgide kat izi
Yürekte yanık bir melodi
Örtüşen sitem ve sinem ve çehrem
Atığı ömrün
Atılı gücün
Arzı endam eden yeni gün
Doğma telaşında
Firarı gecenin çoktan boykot etmiş
karanlığı
Bir selam bir çift kelam
Nidalar serili çaputların b/ağlandığı
Ağacının köküne sadık bir gülüş
Sevecen iklimde bozguna uğrayan ölü
kuş
Hazanın yarısına yol alırken
Kazasını kıldığımız namazlar
Hakkın yolunda Hakkın kapısında
Anadan üryan güneş
Geviş getiren hüzün
Ve muadili nice insan unutulmuş adeta
bir köşede
İstimlak edilmiş bir duygu
Tebessümlerin otağı kurduğu gökte
saklı aşkın ruhu
Nazenin yürekler
Semazen eteklerinde sevginin
Semada kayan bir yıldız gibi
Ayın doğumu
Karanlığın batağı
İnsanın her atağı
Yeter ki niyazı eksik olmasın yüreğin
Nazara gelen bir yemin gibi
Bir nida bazen bir inilti
Kopçası kopuk mahzun mevsimin
Rüzgârdan firar eden bir yaprak gibi
dalına hasreti
Na’şı sevginin ölü iklimde saklı bir
hümayun
Hazana ırak gökte tuzak
Namelerin s/üzüldüğü
Billur yüreği gasp eden tansiyonu
düşmeyen hüznü
Köklerken özlem
Miadı dolan ömrün kefareti
Sözsüz bir gülüş kundaklandıkça
aralıksız
Varlığın hiçliğe döndüğü.
Yoktan var eden Mevla nasıl ki
esirgemez rahmetini
Ne kadın ne çocuk ne erkek fark etmez
İnsan olmanın muadili dualardan geçer
yolu
Mazinin güttüğü bir anı
Günde saklı arı bir ruhu
Yarına taşıyan niyazın sökün ettiği
Anbean tükenen bataryası
Zamanın ve işte arda kalan
Sıdkı sıyrılmışken insanın
Ansızın yeniden doğumun müjdesini
veren
Bir rakım ki
İlahi Aşkın sunumu saklı her
zerresinde evrenin.
Sadık olduğu kadar kulu Rabbine
Küle dönen öykünün bitiminde
Soluksuz bir hevesle
Kap kaça uğramış sözcüklerden sarkan
bir ipi
Geren ve üstünde yürüyen bir kuş
adeta
Kanatlarında saklı ay-yıldız
Sevmelerin ülküsü ve ülkesine âşık her
birey
Allah nidaları ile saf tutar en önde
Kaybolan mevsimin en dirisi
İnsan olmaktan geçer yolu yaşamın ve
huzurun
Sevgiyle tümlenen bir heyecan
Tutuklusu yerin göğün
Zafer nidalarına eşlik eden.
Elbet Rabbin gücü yeter herkese her
yere
İmandan doğan ay ve güneş
İdare lambasında geçen ömre eş
En çok da ışık yüreğinde saklı iken
insanın
Nazenin coğrafyaların dinmeyen
rüzgârı
Uçuşan eteklerinde semazen imgeleri
şairin
Şiirden ibarettir soluduğu hava ve
ömrü
Katıksız nasip eden Rabbine ettiği
şükrü
Saklı tutsun yeter ki yaşam boyu.