Yasaklý bir düþ idi içine düþülesi aþkýn arka sokaklarýnda gezinen bir berduþ adeta…

Kanamalý kaldýrýmlarda taþ sektiren çocuk:

Otuzlu yaþlarýnda saç ektiren bir adam.

Kanaat ettiðim kadar kanadýðým ve kandýðým nasýl da aþikâr…

Hecelerle örülü saçlarým ve ben görgülü bir meczubum bazen isyan ettiðim anýnda çarpýldýðým ama yere düþen ekmeði de alýp öpüp üç kere baþýna koyan yaralý bir kulum ben yangýnýmla meþhur külümde saklý nice doðumu müjdeleyen de kalemim…

Dirlik ve birlik adýna ve dingin bir ömre meyleden günlerin çok çok t/uzaðýndayým çünkü dalgalarýdýr evrenin beni ihya eden ve evet, sevgili: ben acýlarýmla ve senin yalanlarýna besleniyorum.

Yazdýðýn her kelimede ben varým.

Yazmadýklarýn dahi benden sorulur.

Y/andýðým kadar ismini ve yangýný körükleyen benzindir bana yaþattýðýn ve döktürdüðün göz yaþý.

Ýfa edilesi bir aþkýn ötesinde taþkýn yüreðimin de güftesinde saklýyým.

Görgülü ruhum ve mademki ben Ýstanbul kýzýyým ve þehre de sevdalý ve her insan benim kardeþim ve her þehir aþýk Ýstanbul’a…

Karanlýðý sevmiyorum artýk ve artýk gecelerde demlenmiyorum dertlenmiyorum da…

Minyatür bir anýt gibi kalemin ölçüsünü aldýðým ve bedenine uygun þiirler ve denemeler ve hikâyeler diktiðim ne de olsa dikiþ tutmaz benim söküklerim.

Solumdan baþladým yine güne ve dilimde Besmele kalktým ayaða.

Uykudan ziyadesi yaþarken gördüðüm bu kâbus.

Uyumsuz addedilen benliðim çünkü ben doðal ve kendime hasým hazzý verense umut bir handikap olsa da sevmek yaralarýmý nasýl büyütürdüm eðer ki sevmeseydim seni?

Ýlahi bir Düþ gördüm dün gece ve ruhumdaki fýrtýnayý bana sunan yine O idi þükürler olsun ki…

Caným daha da yanmalý ve sen beni anmasan da dualarýmda saklý bir gezginsin sen.

Meþrebi geniþ insanlardan asla haz etmedim ve tutucu addedilen benliðimle en çok turuncu güneþe öykünüyorum…

Ölümlü bedenim ne ki?

Ben ki: dikenlerine âþýk bir Gül’ üm.

Ben ki gülüm/semeyi teðet geçen bir þiirim.

Þehrin çöplüðünden topladým kâðýtlarý yakýp da çýkardýðým yangýn ve hüzünle beslenen meczup yüreðim.

Dans eden Ýlahi Iþýk.

Dermanýma sebebiyet veren Ýlahi Güç.

Yanlýþýmla doðrumla bir kulum diðer kullara da asla kulluk etmeyen ve iþte yüreðimin küllüðü yanan sigaranýn ucunda yanan aslýnda yüreðim.

Demlendiðim þu mevsim þu karanlýk gün az sonra bastýracak saðanaðýn takibindeyim ve kendimi sokaklara atacaðým ve þehri boydan boya gezeceðim en sevdiðim ise yüreðimle tavaf ettiðim gezegen…

Metruk bir haneden gelen sesler kulaðýmý çýnlatan.

Yalnýzlýðý ile beslenen o veli aslýnda benim kimi tarafýnca deli addedilen.

Delik yüreðim dolambaçlý yollar ve ben körü körüne sevmekteyim yalnýzlýðýmý da boca ettiðim her þiirden alacaklýyým.

Yazgým.

Yazdýklarým.

Yalnýzlýðým.

Yüreðim ve de tüm servetim yakardýðým Rabbime olan yakýnlýðým ve bir hatmi çiçeði bildiðim kalemimin kalesinin duvarlarýnda sen asýlýsýn sadece sen.

Sen olmak uzaðýmda.

Ben olmaksa doðurgan bir duygu.

Ölümler derliyorum her yazmadýðýmda ve ön sözü olmayan romanlar yazýyorum günbegün ve bilinmeze duyduðum hayranlýk ie biliyorum da tek bilinenin sadece Rahman olduðunu ve ben vakýfým O’na her zerremle ve tevazu yüklü yüreðime kimse prangalar vuran ben bu hüzün yüklü aþkýn tutsaðýyým.

Tutuþandýr kabrim.

Yaþarken kabir azabý çektiðim.

Ve her tohum ekiminde hasat mevsimini beklediðim her ne kadar hayat haþat etse de debdebeli yüreðimi ben telaþla ve hüzünle bir o kadar umutla seviyorum seni.

Evrenin bir taahhütnamesidir elbet yazmadýklarým.

Ve soracaksan beni, sadece yazdýklarýmdan deðil yazmadýklarýmdan sor beni ve her ne kadar tepki vermesen de telaþýmla yeþeren gün ýþýðýnda saklý tutulasý benliðimle ben aslýnda kendime koþuyorum ve kendime bir o kadar geç kalmýþlýðýmla süratle örüyorum saçlarýný kâinatýn ve her cümle benden bir parça mademki ve ben dünyanýn en doðurgan annesiyim çünkü sözcüklerimdir ruhumdan ve çok derinlerden kopan fýrtýnanýn ve de fýtratýmýn sahibesi iken…