Uyumsuz olmak bende hiç yoktu ta ki sen gelene kadar ve gelip
te gidene kadar. Seni sevişim mi yoksa gelişinle gidişin mi uğursuzdu çözemedim
ben! Bu yaşıma kadar ben herkesle sıkı fıkı dostluk içinde yaşarken sadece
seninle uyum içinde yaşayamadım. Hangi yöne dönsem sendeki mutsuzluk
tatminsizlik havasıyla karşılaştım, buna kendini beğenmişlik desem de sana hiç
yakıştıramadım, sende kendini bana yakıştıramadın gitti. Bende eksik olan neydi
sordum cevap dahi vermedin! Seni yüreğimde saklarken sen beni yüreğinde
taşımadın kapının önünde bıraktın içeriye almadın, zamanla anlarsın dedim sen
zamanın su gibi aktığını elimizden kaydığını geçip gittiğini dahi görmedin, bende
de sevgi tükenince çekip gitmeye hazır seni benden aldı ve götürdü.
Aslında gidişinle üzülmem gerekirken hiç üzülmedim çünkü
geride hatırlanacak bir tatlı anı bırakmadın ki uyurken seni göreyim ve her an
seni hatırlayayım yani bu yönüyle mutluyum ve huzurluyum geldin ve gittin hepsi
bu. Artık ikimizde yan yana değil ayrıydık, ayrı ayrı yaşanacak hayatlarımız
vardı ve yaşamak için ayrıldık. Sensiz kaç mevsim ekşittim diyemeyeceğim,
sensiz mutlu gülümseten mevsimler yaşadım gittiğinden beri diyerek gidişinin
bana ne kadar iyi geldiğini söyleyeceğim.
Oysa elimde kalbimi sana sundum dönüp bakmaya dahi tenezzül
etmedin, iyi ki tenezzül etmemişsin yoksa sıkarak boğardın beni, seni sırtımda
bir ömür boyu taşımaya razıydım olmadı, olmayınca olmuyor ve iyi ki olmuyor.
Geçen zaman beni yeniden bir seven yaptı, seninle aramızda bin metrelik aralar
varken ben artık o aralara veda ettim, iyi ki de veda etmişim artık bu saatten
sonra sen suçlu ben suçlu diyerek birbirimizi suçlamaya gerek kalmadı artık biz
diye bir şey yok ortada. Bilmiyorum zaman sana ne yaptı, pişmanlıklar sahiline
bıraktı mı şimdi orada gözyaşı dökerek eriyerek tükeniyor musun? Yoksa hiçbir
şey olmamış gibi mi yaşıyorsun? Bildiğim tek bir şey var zaman insana dersini
mutlaka verdiğidir. Kelimesiz beni bıraktığın yerde bir gün senin de kelimesiz
şaşkın şaşırmış bir halde bırakır.
Mehmet Aluç