KUR’AN, AKTÝF MÜSLÜMAN ÝSTER!

“Eðer biz bu Kur’an’ý bir daðýn tepesine indirseydik, sen onu Allah korkusundan baþýný eðip paramparça olduðunu görürdün. Biz bu misalleri insanlara veriyoruz ki, etraflýca düþünüp gerekli dersi alsýnlar.” (Haþr /21)

“Doðrudan Kur’andan alarak ilhamý,

Asrýn idrakine söyletmeliyiz Ýslâm’ý”

(M.Akif Ersoy)

“Sakýn, Allah’la beraber baþka ilahlara yalvarma!” (Þuara/213)

“Kendilerine hainlik edenleri savunma! Zira Allah, hiçbir haini, hiçbir günahkârý sevmez!” (Nisa/107)

“Ey iman edenler! Kendilerine Allah’ýn gazap ettiði, kabirlerdeki kâfirlerin ümit kestikleri gibi tamamen âhiretten ümitlerini kesmiþ bir toplumu dost edinmeyin.” (Mümtehine/ 13)

“Onlar, aðýzlarýyla Allah’ýn nurunu söndürmek istiyorlar. Halbuki kâfirler istemeseler de, Allah nurunu tamamlayacaktýr!” (Saff/8)

“Göklerin ve yerin hükümranlýðý Allah’ýndýr. Dönüþ de ancak O’nadýr.” (Nur/42)

“(ey muhammed!) rabbinin  yoluna; hikmetle, güzel öðütle  çaðýr ve onlarla  en  güzel þekilde  mücadele et….”( nahl/125)

“ey  iman edenler! eðer küfrü imana tercih ederlerse, babalarýnýzý ve

kardeþlerinizi   bile dost edinmeyin. içinizden kim onlarý dost edinirse, iþte

onlar,  zalimlerin ta kendileridir.” (tevbe/23)

“allah  nurunu aðýzlarýyla söndürmek istiyorlar; fakat  allah, kafirler  istemeseler  de, nurunu tamamlayacaktýr.” (saff/9)

“ey iman edenler! mallarýnýz ve çocuklarýnýz, sizi allah’ý anmaktan, allah’la birlikte olmaktan alýkoymasýn! …”(münafikun/9 )

“ey iman edenler! siz baþbaþa gizlice konuþtuðunuz  zaman; günah, düþmanlýk ve peygambere  isyaný konuþmayýn. iyilik ve takvayý  konuþun ve huzuruna toplanacaðýnýz allah’a karþý gelmekten sakýnýn.”(mücadele/9)

“allah’a ve âhiret gününe iman eden  hiç bir topluluðun, babalarý, oðullarý, kardeþleri yahut  kendi  soy-soplarý  olsalar  bile, allah’a ve peygamberine  düþman  olan  kimselere  sevgi  beslediðini göremezsin…”(mücadele/22)

“peygamber size ne verdiyse onu alýn, neyi  de yasak ettiyse ondan vazgeçin…”(haþr/7)

Ýbrahim’leri yetiþtirmeyen toplumlar, Nemrut’larýn sayýsýnýn çoðalmasýna sebep olurlar!

Peygamberlerin yaptýklarý- peygamberlik görevi dýþýnda- her insanýn yapacaðý þeyler deðil mi? Onlar da, etten, kemikten yaratýlmýþ bir kul, bir insan deðil miydi? Onlarýn da-abese suresinde geçen- hatalarý olmadý mý? Bunlar bize bir þeyler anlatmalýdýr. Hz. Ýbrahim ve diðer Peygamberlerin hayatýný yalnýzca hikaye okur gibi deðil, ders almak için, en azýndan nefis mücadelemizi onlar gibi yapmamýz gerektiði gerçeðini ortaya çýkarmaktadýr.

Ýnsanlarýn birtakým gerçekleri göz ardý etmek ve bunun sonucunda kendilerini avutmak için kullandýklarý bazý savunma mekanizmalarý vardýr. Bunlardan biri ve belki de en etkilisi insanýn "kendi kendini kandýrmasý"dýr. Bunun için Kur’an; “kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayýnýz” buyurur.
           Yüce rabbimiz, biz kullarýna yol gösterici olarak indirdiði mübarek Kuran'da, insanýn yaratýlýþ amacýný bildirmiþtir. Bu amaç, insanýn kendisini yaratan ve yaþatan yüce Rabbimiz'e kulluk etmesidir. Allah bu amacý þöyle bildirir:

            “Cinleri ve insanlarý yalnýzca bana ibadet etsinler diye yarattým.” (Zariyat suresi, 56)
             Buna raðmen bazý insanlar bu var olma amacýný unutarak, baþka amaçlar edinebilmektedir. Allah'ý razý etmek için yapmalarý gereken ibadet ve güzel davranýþlarý hatýrladýklarýndaysa, bu sorumluluktan kaçmak ya da hatalý olduklarýný bildikleri halde vicdanlarýný rahatlatmak için kendilerini türlü telkin ve bahanelerle kandýrma yoluna giderler. Ýnsanlar hangi bahanelerle kendilerini kandýrýrlar?

Ýnsanlarýn kendi kendilerini kandýrma bahaneleri, aslýnda þeytanýn onlarý Allah'ýn yolundan döndürebilmek, Allah'ýn emrettiði ibadetleri yerine getirmelerine ve Kur’an'da bildirilen üstün ahlaký yaþamalarýna engel olmak için kullandýðý telkinlerdir. Ýþte þeytanýn bu telkinlerinin etkisinde kalmýþ insanlarýn tutumlarýndan bazý örnekler:
            "haberim yoktu, bilmiyordum" diyebileceðini zannedenler. Her insan Allah'ýn varlýðýný, yaratýlýþ amacýný, O'na nasýl kulluk etmesi gerektiðini düþünüp anlayabilecek bir bilince ve vicdana sahiptir. Nitekim kendileri için en hayati olan bu konularý düþünmeyen insanlar, menfaatleriyle ilgili bir konuyu gayet iyi düþünüp hesaplayabilirler. Örnek olarak, ticari bir iþ söz konusu olduðunda paralarýný nasýl deðerlendireceklerini çok iyi bilirler; bu konudaki her aþamayý ayrýntýsýyla düþünürler. Veya kendi çýkarlarýnýn olduðu iþlerdeki en zor problemlerin üstesinden gelebilirler; her detay için ayrý bir tedbir düþünebilirler.
            Ahirette "düþünemedim", "akýl edemedim" gibi mazeretler -Allah'ýn dilemesi dýþýnda- kabul görmeyecektir. Allah Kuran'da insanlarý, hesap gününün "zalimlere kendi mazeretlerinin hiçbir yarar saðlamayacaðý gün..." olduðuna dair uyarmýþtýr. (Mümin suresi, 52)
             Bazý insanlar sürekli olarak içinde bulunduklarý þartlarý bahane ederler. Okul yýllarýnda ayrý, iþ hayatýnda ayrý, evlenince, çocuklarý olunca ayrý bahaneler ileri sürerler. Din ahlakýný yaþamaya samimi niyetleri olmadýðý için çeþitli konularý ibadetlerini yerine getirmelerine engel olarak görürler. Öne sürdükleri engellerden en baþta gelenleri de müsait zamanlarýnýn olmamasý ve þartlarýn uygun olmamasý iddiasýdýr.
             Oysa günlük hayatlarý içinde insanlar pek çok iþe rahatlýkla zaman ayýrýrlar. Özellikle bir çýkarlarý söz konusu olduðunda, gerekirse baþka isteklerinden fedakârlýk eder, ama yine de o iþ için gereken zamaný ayarlarlar. Ancak insanlarýn geneline bakýldýðýnda ibadetler konusunda ayný kararlýlýðý göstermedikleri görülür.
             "Namaz kýlmak istiyorum, ama hiç zaman bulamýyorum", "iþlerim çok yoðun, ibadete vakit ayýramýyorum" gibi veya "öfkelenmek istemiyorum, ama ortam çok stresli", “þartlar beni böyle davranmaya zorladý” benzeri bahaneler öne süren pek çok kiþi görmüþsünüzdür. Bu insanlar genellikle Kuran ahlakýný yaþama konusunda samimiyetsiz bir yaklaþým içindedirler. Allah, dünyada kendilerini kandýrarak, öne sürdükleri mazeretlerin kabul edileceðini zanneden ve bu yüzden ibadetlerini yerine getirmeyen veya sürekli erteleyen insanlarýn ahirette karþýlaþacaðý durumu bize þöyle bildirmiþtir:
             “Ýnsana o gün, önceden takdim ettikleri ve erteledikleri þeylerle haber verilir. Hayýr; insan, kendi nefsine karþý bir basirettir. Kendi mazeretlerini ortaya atsa bile.” (Kýyame/ 13-15)