Online Üye
Online Ziyaretçi
Düşlerim miskin ve dağınık
Sözcüklerse giriftinde belirsizliğin
sulu sepken ruhum
Dik yakalı bir şiirden öte
Dilemması günün öfke ile doğrulduğum
gün bitiminde
Sedeften ruhumu alaşağı eden mevsimin
ibresinde
Saklı bir rüzgârgülüyüm
Esintinin rahmet
Varlığımın hezimet yüklü iç çekişi
Afrası tafrası mevsimin
Devasa bir zincirle kuşandığım
Elbet uçuşan etekleri
İlham perimin kayıtsız bir gülücüğe
teslimiyetim
En çok da içimdeki ölü şen çocuğa
özlemim
Yanan ateş
Yardığım güneş
Nice yıldızı kırptığım güneşin
emaresi
Mevsimin himayesi
Elbet dağınık saçlarımla konduğum rüzgârgülü
Mevsimin bakiyesi özlem
Meali yok artık hislerimin
Mizacımda yanık bir türkü eşlik eden
Beti benzi sararmış varlığımın
Hiçbir önem arz etmeyen
Kukuletam kayıp sindiğim
Mutluluk ırak ne olduğunu unuttuğum
Gökte devasa bir sarkaç
Zamanı uyuttuğum
Meskenim belirsiz diye
Mecalim yitik
Kimsesizliğimle dalga geçen
Rüzgârgülü
Bir gül olsam ne ki?
Solup gittim bir kere bahtımda
Tahtımda saklı sevgiyi huzuru
çalanların uğruna
Uğradığım son durak
Kaybolmanın ta kendisi
Irak kaldığım kadar mazimden
Andaki mevcudiyetim beni benden eden
Yarınlarsa devasa bir ünleme eşlik
eden
Bilinmezin sırlarında vakıfım
kimsesizliğime
Ait olduğum ne ki rüzgârgülünün
öfkesi yanımda
Solgun ruhumdan taşan beyitler
Hali hazırda yokluğum yoksunluğum
İçimde kalan son ukdenin hatırına
Yazdım bu şiiri
Öznemle özlem giderdiğim sözüm ona…