Düþ ekinleri saklý yüreðin tarhýnda ve kendimi men ettiðim bir mutluluk burnumda tüten yaþsýz yassýz günlerin özlemi.

Kayan yýldýzýn tutuþan kuyruðuna tutunmak benimki ve yol almak içimin kýrýk duvarlarýnda ettiðim dualarda bulmak yeniden kendimi.

O kadar uzaðýndayým ki kendimin.

Öylesine ýstýrap dolu yazmadýðým mýsralarým.

Bir þiire özlemim ve yazdýðým.

Derken bir hikâye derlediðim hayattan uyarladýðým.

Uyruðumsa hüzün uyamadýðým düzen ve uyumadýðým gecelerin hesabýný soruyorum zamana.

Zamanýn tarhýnda saklý mizacý yýllanmýþ acýlarýn içimi açamadýðým dünyanýn özlemi deðil benim duyumsadýðým bilakis dünyanýn bana özlemi.

Sektiðim kaldýrým taþý.

Baþýmý duvarlara vurmanýn telaþý.

Ýsli gün sisli gece ve sistematik d/okunuþlar mahrem ve matem bir arada madem ehemmiyeti yok artýk hiçbir þeyin.

Saklý niyazýma tek tanýk Yaratan.

Ruhumun söküklerindeki kuklalar adeta duygular devindiðim eksenin rahmine düþen tohum gibi.

Belki de bir fasulye tanesi pamuða koyduðum hani çocukluk ülkemde her gün baþýnda nöbet tuttuðum yeter ki yeþersin diye o tek fasulye nasýl ki kendini nimetten sanýyor ve iþte ona can veren Rabbime duyduðum inanç güvenin saðdýcý iken içimden eksik olmayan.

Resmigeçit yapan sözcükler.

Ruhun perçeminde yanýp sönen bir ýþýk belki de.

Susmayan siren sesleri.

Vapurlarýn düdükleri öterken yaslandýðým yedi tepesi þehrin ve de yaþlandýðým þehir ýþýklarýnda içtimada geçen ömrün her anýna ve her anýma eþlik eden göðün güftesi ruhun ukdesi yalnýzlýðýn da kirvesi iken hüzün.

Sarmalýnda aþkýn sancýlý bir tufan þakýyan iç sesim ve de baskýn dýþ senin maruzatý.

Kanatlarým yorgun kanadýðým deðil kandýðým doðru.

Öldüðüm de günde binlerce kere.

Ýçimdeki þelale bu aralar kuru týpký yasýn izini sürdüðüm matemin girdabýnda ruhum aralýksýz inip çýkarken asansör sözcüklerle uladýðým kadar uyarladýðým cümleler beti benzi atmýþ gecenin püsküllerinde biriken toz gibi tozu yuttuðumu sansa da ahvali ben hala tozu dumana kattýðým günlerin tesellisi ile bekliyorum yeniden tecelli etmesini.

Yemin ettiðim.

Minnet etmediðim bir Allah’ýn kulu yok iken.

Meylettiðim sýra dýþýlýða sýradan bir sözcük ekip de biçtiðim denemeler ve þiirler ve hikâyeler.

Uzun uzadýya sevmiyorum da artýk.

Kýsa kesiyorum hesabý verdiðim her satýr aralýðýnda nice çentik borçluyum içimin muhasebecisine.

Bitiminde günün, öykündüðüm gece.

Baþa aldýðým filmin ön sözü aslýnda tek hece:

Gam yüklü hayat.

Cin gibi gözleri gülücüklerimin.

Aþk dolu evren ve ben artýk neresindeysem bu rüzgârýn

Baþ veren tohum ve umut.

Sarkacý kýrýk düzenekteki teyakkuz.

Bir edimse yaþamak bir kuralsa özlemek ve iþte o emir kip sevgiyle iþtigal yüreðimin tetiklendiði bir zaman aralýðý ve devri âlem yapan ruhumdaki tekdüzelikten sýkýlýp sýra dýþý bir ömrü bana sunan kaderin çeyizinde saklý bir havlu gibi belime doluyorum sözcüklerin eþlik ettiði kýrmýzý kurdeleyi.

Bilinmeze gark eden tek bilindikse umut.

Rahmetin saðanaðýna dayamýþken sýrtýmý.

Sýr verdiðim ser verdiðim surlarý þehrin ve kaybolmaya dair duyduðum bir özlem kendimi kendimden kayýrmak adýna ve inzivada geçen ömrün tek tümcesi göðe eþlik eden bulutlarýn indinde asýlý kaldýðým ufka gönderme yaptýðým elbet dünya tarafýndan unutulmuþluðuma kazan kaldýrýp kendimi fasulye gibi nimetten sanmadýðým…

Hala çocuk kalabildiðim.

Hala pamuðun içinde canlanan bir hayatý resmedebildiðim.

Uyruðum ve de.

Uluduðum.

Uladýðým.

Umurunda ne çok þey.

Umarsýz gölgelerden uzakta yaþarken yine kendime yakalandýðým ve duygularýmýn tuzaðýna düþtüðüm.

Bir nebze de olsa mutlu olmayý nasýl da dilerdim.

Dilaltý bir hap gibi þiirlere bel baðlayýp þakýyan evrene sunduðum taziyelerim ölmüþ ruhumda ve na’þýnda mutluluðun bir soykýrým adeta sözcüklerimden duygularýma inþa ettiðim köprünün ayaklarýna asýlý kalmanýn mümkün olduðu kadar sýra dýþý varlýðýmla kendimi bu sefer fasulye gibi nimetten sayma hayali ile gözlerimi kapayýp teslim olduðum uyku nöbeti ve içerlediðim gerçeklerden kaçtýðým üç beþ saatin bana emaneti:

Elbet yaþadýðým kadar da yaþatacaðým içimdeki ganimeti.

Bir fasulyeden de çok fazlasý üstelik içimden fýþkýran özlemin sona erdiði en azýndan bir süreliðine de olsa mutluluk hayali ile yaþamanýn verdiði güvence birkaç saatliðine de olsa ve de filizlenen ruhuma verip veriþtirdiðim…

Deðer verdiðim kadar deðerli addedilmek ihtimal dâhilinde olsa bile gözlerimi kapatmama nasýl da deðer en azýndan uyandýðýmda yeni bir dünyanýn beni karþýlayacaðýný tahayyül etmekse her þeyin çok üstünde ve ulaþýlmazlýðýn zirvesinde sektiðim o kaldýrým taþlarý ve ben ve çocukluðum yeter ki daim kýlsýn Rabbim eþlik eden umudu ve hayal gücümü ki acýlarýn tavan yaptýðý bir zaman aralýðýnda elimden tek gelen de bu iþte:

Dualarým ve hayal dünyam hýz kesmiþ olsa da son bir gayretle direniyorum hayata hani olur da…