Satýr Aralarýnda

Seni soranlara gitti diyemedim

Kendimi deliliðe vurdum dümdüz

Tanýmýyorum dedim içim kan aðlayarak

Sensizliði anlatamazdým ki beni yakarken

Deli dediler sevindim sükûtumu sevdim

Satýr aralarýnda satýr satýr kayboluyorum

Bir imla hatasýyým ki seni severken kaybettim

Bende bir sen varken sende bir ben yoksa suç benim

Dönerken sokaðýn köþesinde ben kendimi mi kaybettim

Seni seviyorum diyemedim

Sen bir güneþ gibi doðarken

Iþýðýnda kendimi kaybettim galiba

Koparken kalbimde kýzýlca kýyamet

Seni sakladým sakin bir köþeye sessizce

Kendimi yaksam da seni yakamam ki

Herkese yabancý olsam da bir sana yabancý olamam

Anla beni ey köylü kýzý anla artýk

Kifayetsiz söz ve duygularýn içinde kalmýþým

Beni bir sen anlardýn

Sende yanlýþ anladýn

Serseri bir mayýna baþmýþ say beni

Yaralanmýþ lakin ölmemiþ halimle

Hala ismini seni sayýklýyorum

Bir daha eski ben olamasam da

Açamasam da bir daha kapýlarý

Giden sen deðil göçen ben olsam da

Bende akan ecel terinden baþka bir fer kalmadý

Artýk kabul edecek mezardan baþka bir yer kalmadý

Ah ne olur bu demde bir sen bana gel der gibi olsaydýn

Gelemesem de bu halimle sana doðar gibi olurdum her yeni güne

Yazarken böylesine tutamýyorum gönlümle kalemi

Gelmeyeceksen eðer unut sorma bu garip âdemi

Unuttun zaten geride bir tebessüm dahi kalmadýðýna göre

Mehmet Aluç