Düşümün kovuğunda kalandın bir başıma
kalmışlığımla kafa bulan ahvalimin peşimden geldiği ve kimlik derdinde bir
nizam aşkın yorduğu şiirlerden dökülen name name diz dizeyim madem dizelerin
istikrarlı varlığı ile yokluğuma kurşun sıkıyorlar ve noksan kalen hangi
hücremse içinde yaşadığım hücrenin dahi hesabını soruyorlar.
Hoyrat bir fırtınanın eşkâlini
çiziyorum
Dağların ulaşılmaz rakımı eşlik eden
güne taziyelerimi sunuyorum.
Gece erken çöktü şehre
Şehirse şaibeli gölgelerin mesken
tuttuğu bir mahzen adeta
Mağdur olanların öldüğü sokak araları
Sözüm ona mutluluk ve huzur dorukta.
Gaipten gelen bir teselli
Varsa yoksa evrenin rahmeti
Yoktan var edene sevdalı her Mümin
Aşkla yoğrulan gönülleri
Nasıl da mutlu ve dönük iken yüzleri
İlahi Aşka
Neferi olunası şehir bazen üzgün
bazen coşkulu
İnsanlar ve de şehrin ahalisi
Bazen yorgun bazen tutkulu
Bazense süründükleri tünelden firar
eden hayalleri gibi
Metruk hanelerde saklı haiz oldukları
gizemleri.
Şehir sevdalı kendine
Şair sevdalı şiire
Şiirlerse tutkulu bazen kurgulu
Bazen tutulan nutku şairin gebe iken
yeni hikâyelere
Aşk bir armağan
Şehre âşık şair
Şair bazen kayıp bazen hüzün dolu
Galeyana gelen gecenin örtüsünün
altında saklı
Göçük gibi
Göçmen kuşlar gibi
Göç dalgalı dinmeden
Kimin insanın öcü sönmeden
Huzur yok şehre
Şairden başkası yok şiire düşkün
Mizacı imge
Ruhu özne
Varlığı yoklukla hemhal
Aşkı ve sözcükleri kürüyen bir yol
bir isyan
Nadide yokuşlarında inip çıkan
tekerleğin izi
Sevdikçe solası gelmez mi şairin
kaleminden dökülen tutkunun nesri.
Solan güne
Seğiren gözü şehrin
Şadırvanı göğün
Kulp takan kimse şaire
Engebelerden inen bir taş
Bazen başına isabet eden
Oysaki sevgiyi umudu bilmedi mi taç?
Açlığın ertesi
Şiirle doyan şair ve şehir
Belki de şehir sevdalı şaire
Şaire namzet binlerce şiir ve dize
Yorgun kıblesi ruhunun
Şah damarından da yakın olana bağlı
umudu
Neşri yalnızlığın
Ses buldukça yüreği
Şiirin her söküğü
Nasıl ki dikili bir bir şehrin yedi
tepesine
Ulaşan gür sesi şairin
Sevdikçe yazası gelir
Yazdıkça sevesi
Şehir ve şair el ele
Aşkın sür git asaleti
Nemalandıkça şair şehirden
Şehirse suskun ve yaş dolu gözleri
Yasına sadık bir nefer ki şairin
yüreği
Aşkın şakıdığı o coşku ve yaşama
sevinci
Bitimsiz bir hasret iken yarınlara
delalet
En devasa asalet elbet şairin
sessizce seven yüreği
Yüzü dönük şehre ve Rabbine
Şerh düşülesi her yeni gün nasıl ki
binlerce şiire gebe…