Tek/elinde tekil bir düþ’ ün mýsralarýna serildiðim ve aþkýn ümmeti iken çaðlayan duygular raks ediyor rüyalar.

Melun mahzun köþede oturan yetim gibi ve öksüzlüðün de vecizeleri iken içimden geçene sürmanþet iliþtirdiðim bir cümleden de yok ötesi.

Girizgâhý hayatýn nasýl ki aðlamakla baþladýk yolculuðumuza ve mýsralar açan çiçek gibi yalnýzlýðýn çimeninde ötüþen kuþlar aþkýn hicretini sýðýnak yalnýzlýðýn da saðalttýðý o karanlýkta ansýzýn peyda olan bir ýþýk gibi içimdeki aydýnlýk her söndüðünde gaipten gelen bir güçle ýþýdýðým.

Meylettiðim yorgun yýllarým var benim yorgan gibi üstüme örttüðüm.

Yalnýzlýðýnsa maraton koþusu bir ömür nasýl ki sahiplendiðim birinciliði ve de sýnandým ve iþte kollarýmý sývayýp da baþ koyduðum yoldan da yok iken dönüþüm.

Ýstimlak edilmiþ belediye arazisi gibi yüreðimin dik yokuþlarý.

Lal satýrlardan firar edip çýðlýk çýðlýða ortalýðý velveleye verdiðim.

Yalnýzlýðýn hünkârý iken gök kubbe ve göçmen kuþlarýn izlediði rota her bahar geldiðin göçtükleri hüznü ve güzü düne terk ettikleri.

Terk edilmiþliðin güftesidir yazdýklarým ve suskular giyindiðim.

Tutuþan etekleri alfabenin bazen yirmi dokuz harfin dahi yetmediði.

Uluyan deðil ulayan.

Þaþkýn bir ünlem iþareti deðil sadece imlecin her göz kýrptýðýnda gönül koyduðum mazinin ayak sesi yaklaþýr da yaklaþýr günüme ve yarýnlarý ipoteklediðim kadar andaki mevcudiyetimle þerh düþtüðüm tek dakika dahi yeterken benim için olasý mutlak bir mutluluða.

Azat edilmiþ bir renk isem beyazým.

Ayyuka çýkan karanlýðýn siyahý.

Gri hücrelerim günbegün ölürken doðaçlama yaþadýðým þu yalancý dünyanýn da tek Davud’u iken davudi sesinde þairin þiirler çýðýrdýðým ve iþte ne varsa havsalamýn almadýðý kalemin ve iç sesimin direktifi ile yazdýðým kadar kabullendim de yazgýmý aþkýn eþref saatinde büyüyen ateþi ise ellerimle tuttum ne de olsa aþkýn ateþi ile kavruldum bir ömür biteviye süregelen ýssýzlýðýn iz düþümünde sýrtýmý sývazlayan Rabbime þükürler olsun…