Derin bir tasanýn taslaðýný çiziyorum ruhumun fýrçasýný bandýðým bana ait kanýn damlalarýnda boðuluyorum ve ýslak perçemi yüreðin maket uçaklarla gidip geliyorum içimin þehirlerinde tüneyen sessizliðime latife yapýyor sözcükler.

Devasa bir kaos ve devre arasý.

Mola verdiðim ömür molla addedilen benliðim mademki aðýrdan alýyorum hayatý ve aðýr aksak adýmlarla arþýnlarken.

Hüznü teðet geçe…

Sistematik bir hüzün benimki: devreleri yanmýþ yürek ikliminin ve sarkacý mevsimin göðe asýlý kanatlarým gövdemse delik deþik.

Hüzünle baðlanmýþ basireti mutluluðun derbeder bir gülüþ istila edilmiþ olsa ne ki sözcüklerim ben ki: hayatýn kat izinde yaþýyorum duygularý.

Göðün buruþuk tentesi.

Yerin illet hezeyanlarý ve ansýzýn vuku bulan bir sarsýntý.

Çeperinde salkým saçak dönendiðim gizeminde saklý bir sýrla kilitlediðim yürek çekmecem.

Ýstila edilmiþ bir kere þehir.

Vurdumduymaz bir gölge peþimde.

Ýhbar edilesi bir þiir içimde yerleþik devasa bir rahmet bazense keþmekeþ istiflediðim duygular haritada yer bulmayan bir ömre adadýðým sezilerim.

Ardýþýk sayýlardan çaldýðým.

Asal sayý olmanýn varsa bir mahsuru ben ki: baðdaþ kurduðum sonsuzlukta saklýyým.

Alnýmýn akýyla kazdýðým kuyu.

Ýðnenin ucunda sallanmýþ sözcükler.

Kalemin rüzgârýnda üþüdüðüm kadar hep mi zordur yaþamak…

Ýçtimada ve de yerleþik acýlarda.

Nöbet tuttuðum gecelerin hatýrýna.

Ýnzivada geçmiþken koca ömür, kömür gözlerinde aþkýn tutulduðum yaðmur ve tutumsuz yüreðim: sevdiðim ve deðer verdiðim kadar maðdur bir mevsimim ben.

Düzenden arda kalaným.

Düztaban ruhum ve sayýsýz sekmede saklý sýrlarým.

Ýzini sürdüðüm bir hadise kýblemde saklý dolunay aþkýn hitabýnda yarý yolda kaldýðým kadar mazlumum.

Zalimin nefsine taptýðý kadar tepegözü ruhun bazense kuþ bakýþý salýndýðým ve sallandýðým beþik kibirli yolculuðundan arda kalan korkusu zalimin.

Çemberin tam içinde.

Çaðdýþý bir zihniyetle yok sayýldýðým.

Vakur ve çaresiz bazense töhmet altýnda ve iþte saymaya sondan baþladým.

Ergen bir aþk bu ve eriþilmez.

Þah damarýmdan yakýn olan nasýl sevilmez?

Ýlahi Rüzgârýn savurduðu yalnýzlýðým nasýl ki sonlandý kimsesizliðim ve tüysýklet bir maraton gibi içimde konuþlu o uzun yol adýmladýðým kadar bir imla hatasý mertebesinde sözlendiðim þiirler adý olmayan iklimler.

Soluk soluða kaldýðým ve iþte beklemeye aldýðým hazan mahsulü kimliðimle yaþadýðým þu derbeder hayata b/akýyorum da ve kayrasýnda ýssýzlýðýn nal topluyorum.

Ismarladýðým sözcükler ne zamanki ulaþtý adresime ve semiren hüznümle banýyorum kalemi rahmete ve eþkâli olmayan duygulardan þiirler çiziyorum bir içimlik addedilse de ömürlük yasýmýn ilhamý ve ihmalidir yazdýklarým yandýðým kadar da yazdýðým…

Bir rivayet olsa da mutluluk kapýldýðým rüzgârýnda edebiyatýn, kelimelerin asi tanrýsýyým.

Zinhar hüzün.

Ezkaza sevsem de kendimi.

Semazen eteklerim tutuþur ve uçuþurken yok da asla bir tarifi yaþadýðým kadar yaþattýðým hüznün tarifesi denk düþerken güne ve andaki mevcudiyetimle týrmandýðým þu gökdelen oysaki yerin dibinden baþlamýþtým ben saymaya ve saydýðým kadar insanlarý sayýlmak ve sevilmek idi tek maruzatým.

Bir yitimse yaþadýðým bir bitimse sözcüklerimden sonra koyduðum üç nokta ve asýlý kaldýðým kadar s/onsuzluða hali hazýrda bir nokta olmanýn kaygýsý ile deþiyorum yaramý.

Yamalý iklimin nezdinde kurak çöllere dönen yüreklere atýfta bulunuyorum ve Araf’ta kaldýðým kadar da ýraðým kendimden varsýn olsun kalemin yazdýðý, hüzün reçetem.