Uzun uzadýya sevemiyorum bu aralar ve kýssadan hisse biliyorum ve de aþkýn dem halinde sekiyorum densiz iklimlerden derlediðim masallar gibi iç dünyamý nesre boyuyorum ve sözcüklerden bir dünya dikiyorum kendimi çocukluðumdan beri.

Ýhtimamla sevdiðim doðrudur ve iltimas geçen kadere sayýp sövdüðüm de: ne de olsa kaderden çýkýp yola varýyorum kedere ve bir harf ihlali ile sýrlarýmý döküyorum sýrlý aynaya.

Rüzgârýn yönü belirsiz ve kapýldýðým hayaller de en çok da reþit kýlmayý seviyorum içimdeki çocuðu ama layýðý ile büyümesine de izin vermiyorum ve müstesna duygulardan çýkýp da yola muteber bir atmosfer belliyorum hayatýn arka bahçesini gelin görün ki içine girdiðim bu ýssýz bahçe öncelerde sýkýntýya sebebiyet vermekte ve adýmladýðým kadar karanlýðý aydýnlýk kýlmak hayatý içimden taþan coþkunun da sýnýrsýzlýðý.

Bir ütopya olduðu doðrudur hani mutluluðun ve ben her ne kadar genele sunsam da bir detayý öncelikle o detayda mutlu olup genele yayamýyorum son zamanlarda.

Renkler var hüviyetimi tasvir eden.

Sözcükler var ruhumu tasfiye ettiðim.

Ve duygular var tasdiklediðim…

 Iþýyan gözleri kâinatýn bazense býçak sýrtýnda yaþadýðým…

Hýçkýran þiirlerimden kendime bir dünya yarattýðým.

Ve de acýlar iken kolluk kuvveti ömrün bense iç acýlarýmýn toplamýný alýp sözcükleri de yorgunluðumu da yuvarlýyorum…

Doðan gün beni çaðýran ve ayaklarýmýn gerisin geri gittiði elbet Rabbime duyduðum inanç ve güven ile zor da olsa güne baþlýyorum ve biliyorum da dokunduðum yerin elimde kalacaðýný ama dokundukça dokuyorum duygularý ve okudukça kendimi geliþtiriyorum ve okunmakla iþtigal iç sesimi kâðýda döküyorum.

Ýsmim belki de bir imla hatasý.

Belki de ruhumdur imalat hatasý.

Rengimse ihbar ettiðim ve duygularým muhteva ettiðim aslýnda körüklediðim iç sesi ve dýþ sesi duymazdan gelip içerlesem de içime çektiðim her duygunun infilakýdýr varsa yoksa yazdýklarým.

Künyem ve ben.

Kültür seviyemse asla yeterli bulmadýðým.

Bir o kadar yetemediðim dünya ve ahvalim ve esen rüzgârla iþtigalim yoksa nasýl doðarým beni yeniden küllerimden?

Bir maruzatým varsa beyan ettiðim ve nüfuzlu insanlardan hem uzak hem yakýn ve nüfus kâðýdýmdaki yaþý ve yasý ihbar ettiðim.

Heceler soyut ve duygularla eþleþen.

Hücremse soðuk yaðmurla ýslandýðým.

Oysaki devasa bir iç mekân sýðamadýðým ve devasa bir lahit ruhumun konakladýðý bu baðlamda bedenimden ayrý düþtüðüm ve beden dilimden ziyade ruhumu tasvir ettiðim.

Saðanaðýn hýzý ve kapasitesi ve iþte ihbar ediyorum yaðan her damlayý bir o kadar yaðmalandýðým ve içime yaðdýðým bazense insanlarýn yaðdýrdýðý sýfatlar ve fýtratýma uygun olmayan her kim/ne ise uzaðýnda kalsam bile illa ki düþüyorum tuzaða ve sözcüklerimle tecrit ediyorum bedenimi dünyadan ve ruhumdaki sallantýyý sonlandýrýyorum ne zamanki kalemi elime alsam.

Þakaklarým aðrýrken ve þafaðým atarken.

Þafak saydýðým gecelerin çok uzaðýnda ve sabahýn erken saatlerinde gözümü açtýðým kadar bir gece evvelinden baðdaþ kurmuþken yeni güne ve gönlümdeki tahribatý ve iç sesimi Tanrýya ihbar ettiðim.

Sunumu hayatýn ve sarmalý kâinatýn.

Örneklem sunum genel yaydýðým ya da bir detaydan çýkýp da yola koca evreni tek yudumda içtiðim ve ruhumun aymazlýðýnda belirsiz bir imleç ile de yolum kesiþti mi þaþkýnlýkla kala kaldýðým olduðum yerde ve ansýzýn infilak ederken duyduðum gürültünün kulaklarým saðýr ettiði kadar beni de benden ederken yerli yersiz fýsýltýlarýn ayyuka çýkýp feryada dönüþtüðü.

Ben bir yenilgiyim.

Ben bir yanýlgýyým.

Alýntý aþklarýn buyruðunda çalýntý hayatlarýn da eþliðinde aslýnda durduk yere yazmýyor sevmiyorum da ve kendimle olan mücadelemde aslolan her duyguyu somut kýlma peþindeyim.

Ýnsanýn günü gününe de uymazken öylesine bir sarmala denk düþüyorum ki ve iklimlerden sekip ikilem dolu yüreklerde yer bulmaya çalýþýyorum.

Yerle yeksan olmuþ ömrün güme gittiði kadar da gücüme gidiyor pek çok þey.

Gücüm eksilirken güç bela seviyorum kendimi ve uzaklaþtýðým kadar kendimden yeniden güç buluyorum kendimi sevmenin tek çaresi belki de yazmaktan beslendiðim.

Adýmdaki çeliþki ayrý bir boyutsuzluk ve sahibesi olduðum iki ismim arasýnda çeliþkiye düþüp bazen uzaðýma kaçýyorum içimdeki Samanyolunun sönük yýldýzý iken ansýzýn içimde beliren bahçenin kuru çiçeði oluyorum.

Kuru kuruna yaþadýðým kadar kursaðýmda kalanlar.

Kurmalý bir bebek gibi kendime d/okunmanýn kendimi sevmeye ihtimal verdiði ve günüm geçmiyor hüzünsüz ve hüzünbaz yüreðimle hüznümü ekiyorum satýrlara ve hüznümle besleniyorum.

Gün içinde neye el atsam.

Gece oldu mu tasý taraðý toplayýp uzaklara kaçtýðým.

Taslaðý belki de genele yaydýðým her detay duygunun da meali iken kalemin nezdinde yaþayan bir kalem mahkûmuyum ben adeta bir kürek mahkûmu gibi içinde yaþadýðým boþluktan bir cennet yaratmak adýna gün bitimine saatler kala ansýzýn infilak eden yüreðimden saçýlan her zerreden yüzlerce cümle kurmanýn verdiði ümit ile aslýnda sýðýnaðýmý büyütüp gözler ve yürekler önüne seriyorum ve ihtimaller dâhilinde yeniden doðmanýn müjdesini veriyor bana Tanrý ve korunduðum kadar konakladýðým bedenin de hüviyetini ibraz ediyorum evrene varsýn olsun bir arpa boyu yol almayým hayat denen tuzaða düþmüþken ve bir o kadar kendimden uzaklaþmýþken bir ömrün de hikâyesi ve özetidir her gün yazmakla kendime ispatladýðým hayatta kalma þarkýsýný içimden söylediðim…