Sýnandýðým tarafýnca ve gözlerimden taþan yaþýn sel baskýnlarýna mahal verdiði.

Yaþamakla yasamak arasýnda sekiyorum bazen imha edemediðim dünyamdan yeni ürünlerin imalatýna uzanan yolunda seðiren gözlerimden dökülen kirpiklerin rüzgârýnda…

Sancýlý bir sarmalým ben kýyýma uðradýðým.

Belki de sevdalý bir semazen ve tutuþan eteklerimden ördüðüm devasa yangýnýn akýbetinde sararýp solduðum.

S/onsuzluðun her d/okunduðunda ruhumun yaftalarýnýn her açmaza düþtüðünde seken bir kör kurþun misali…

Miadý dolmuþ hayatlardan telaffuz edilesi bir hicret belki de.

Hüzünbaz yürek iklimim.

Hüzünlü deryalardan uzaða düþtüðüm kadar da kendimden uzatmalarý oynuyor hayallerim ve taslaðý olmayan bir resme bürünüyorum ve gözlerimin yeþil çýrpýnýþlarýnda pembeleþen yanaklarýma konan kelebeðin kanatlarýna bürünüyor iç sesim.

Hizaladýðým bir dünya.

Duygu sarmalýnda yiten varlýðýma sunduðum bir v/eda.

Hicri günün.

Hicreti aþkýn.

Hicvi yalnýzlýðýn.

Ve dokunulmazlýðýmda vücut bulan þiirlerim ve kör noktasýyým âlemin ve de alametifarikasý aþkýn.

Hazanýn minvalinde solan bir çiçeðin kýrýk dalýnda yeþeren bir çiy belki de.

Ýhtiva ettiðimden de öte itibar ettiðim ve ibraz ettiðimden bir adým sonrasý infilak etti edecek benliðim.

Hezimetin kuyusu.

Gayya kuyusu belki de yüreðin inzivaya çekildiði erken zamanlardan sarkan bir el gibi ya da bir hece tutunduðum ve coþkumun söndüðü ve ruhumun dikizlendiði ve…

Sanrýlar aþka yürüyen.

Ve.

Sancýlar acýyla bürüyen.

Ve.

Sekmelerde saklý binlerce hece ve çöken omuzlarým ve dilemmasý ömrün dilaltý bir þiirden nasiplenip de sektiðim bir yürekten diðerine.

Marazi bir acý ve öfke soyutlandýðým.

Melankolik bir aþk nasiplendiðim.

Ruhun dikiz aynasýnda açan bir çiçek misali.

Solan güne nazireler sunduðum bir þiirin bekasý.

Bir renksem en solgunu ve bir yitimse yeniden baþlamanýn meali.

Tanrýsal bir coþku ve yaratýlarým aslýnda kurak çöllerin kaktüsü bedenim ve alt belleðimden firar eden binlerce açýlmamýþ kayýt ya da içi boþaltýlmýþ bir taslak gibi meali Tanrý katýnda saklý.

Ve saklandýðým çatý katý aslýnda hiç var olmamýþ…

Bir þarký isem bestesi rüzgâr tarafýndan aralanmýþ.

Ve verilesi her es belki de pes ettiðimin ta kendisi ve pasladýðým her duygu aslýnda pas tutmuþ kalbin nüktesi.

Ve yeniden baþlamanýn verdiði heyecanla titrek ellerimle açtýðým mahzenin kapýsý çünkü…

Ben vurgun yemiþ bir yakamozum belki de denizkýzý ve hýzýmdan fazlasýna eþlik ettiðim kadar kendimden kaçtýðýmýn da müjdesidir kalemi her elime aldýðýmda kendimi bulmanýn ümidi ile yazýp karaladýðým akabinde silip yok saydýðým týpký yok sayýlmanýn güncesinde saklý tutarken iç sesimden fazlasýný sunmanýn bir adým ötesi…

Arpa boyu yol alamadýðýmý bile bile de yaþar ve yazarken sözcüklerimden kurulu bir yanardaðýn lav saçan aðzýnda yanýp küle dönmüþken kulluðuma binaen yaþadýðýmýn da ispatý iken sözüm ona yazdýklarým…